ταετηρίς, οἱ δὲ τόκοι, φησίν, ἀπαιτείσθωσαν. οὐδὲ γὰρ πάντως, φησίν, ἀπεκλείσθησαν οἱ τόκοι τῇ τριακονταετηρίδι, ἐπειδὴ ὁ τόκος καθ ̓ ἕκαστον ἐνιαυτὸν τίκτεται. τριάκοντα ἐνιαυτῶν ἐπὶ τῷ κεφαλαίῳ παραδραμόντων εὑρίσκεται ἐπὶ τῷ τόκῳ τοῦ α'. ἐνιαυτοῦ δραμόντα κθ'. ἔτη, ἐπὶ δὲ τῷ τόκῳ τοῦ δευτέρου ἐνιαυτοῦ κή. καὶ οὕτως ἐφεξῆς ἐπὶ τοῖς τόκοις τῶν μετὰ ταῦτα ἐνιαυτῶν ἐλάττων χρόνος εὑρίσκεται διαδραμών. τὸ δὲ αὐτὸ ἔλεγε καὶ περὶ καρπῶν, ὅπερ καὶ περὶ τόκων. ἡ τοίνυν παρούσα διάταξις 42 ἀναιρεῖ τὸ τοιοῦτον νόμιμον, λέγουσα, ὅτι ἄτοπόν ἐστι, τῆς προτοτύπου ἀγωγῆς ἀναιρεθείσης περὶ τόκων ἢ καρπῶν φιλονεικεῖν. κτλ. Basil. 23, 3. c. 74. T. II. p. 730. Heimb. Cf. Synops. Basil. p. 250. Leuncl. nium transactum est: at usurae, inquit, petantur. Non enim, inquit, tricennio exclusae sunt usurae, cum usurae singulis annis nascantur. Triginta annis elapsis ratione sortis, inveniuntur ratione usurarum primi anni transacti anni XXIX.,secundi vero anni usurarum ratione anni XXVIII. atque ita deinceps pro usuris annorum sequentium minus tempus elapsum deprehenditur. Idem et de fructibus, quod de usuris dicebat. Haec igitur constitutio ius illud tollit dis citque absurdum esse, actione principali sublata, de usuris et fructibus disputare. etc. Denique quod hoc loco dicitur de bona fide, pro veritate accipe et ne dolus admittatur. Sic enim et inclytus Patricius ait in huius constitutionis inter laeus in Schol. Basil. 24, 3. c. 8. pretatione. 3) Malim δόλῳ. 4) L. 4. 42) L. 26 pr. C. de usur. (4, 32). C. de obl. et act. (4, 10) a Dioclet, et Maxim. data a. 290. Nunc non est in Greg. vel Herm. C. τούτου τοῦ τίτλου λέγων· Τίνος 1. huius tit. Cur, inquit, ἕνεκεν περιόντα ἀπαγγέλλει τὸν superstitem debitorem χρεωστὴν, ὁπότε ἐν ἐκείνῃ τῇ δια- fuisse dicit haec constituτάξει καὶ τελευτήσαντος αὐτοῦ tio, cum in illa constituτὴν οὐτιλίαν δέδωκε; καὶ ἀπέλυ- tione mortuo quoque deσεν οὕτως· ὅτι ἡ διάταξις αὕτη 45 bitore utilem dedit? Ει οὐδαμοῦ τὴν οὐτιλίαν ἀνεῖλεν ita solvit: nequaquam τελευτήσαντος αὐτοῦ, ἀλλὰ ζῶντος haec constitutio tollit utiαὐτοῦ μέμνηται, ὡς μέλλουσα lem actionem eo mortuo, ἀντεισάγειν τὸ ex eius persona. sed meminit eius superεἰ δὲ ἐτελεύτησεν, οὐκ ἔτι ἐδύνατο stitis, cum vellet hoc subἐκ προσώπου αὐτοῦ κινῆσαι, ἀλλὰ iicere, ex eius personas. λοιπὸν ἀνάγκην εἶχεν χρήσασθαι Si vero decessisset, non οὐτιλίᾳ ἐκ προσώπου ἰδίου. καὶ poterat er eius persona κανονίζεται οὕτως, ὅτι ἐφ ̓ ὅσον agere, sed necesse habeμὲν ζῇ ὁ χρεώστης αὐτοῦ, ὁ τὸ bat utili uti ex persona γραμματεῖον ἐκχωρήσας, οὐκ ἔχει sua. Atque ita definit: οὐτιλίαν ὁ δανειστής, τελευτήσαν- quamdiu quidem vivit deτος δὲ αὐτοῦ ἔχει. κτλ. Schol. bitor eius, qui nomen cesBasil. 24, 3. c. 10. T. III. p. 23. sit, creditor eius utilem Heimb. non habet: habet autem mortuo eo. etc. 22. Ἐὰν ὀμόσαντος τοῦ ὀρφάνου καταδικασθῇ ὁ ἐπίτροπος, οὐ δύναται μετὰ ταῦτα συμφωνεῖν, ὥστε ἧττον δοῦναι αὐτῷ ὧν κατεδικάσθη. πάκτον καλεῖ τὴν διάλυσιν. οὕτω γὰρ καὶ ὁ ἥρως Πατρίκιος ὑπεσημήνατο. Theodorus in Schol. Basil. 38, 16. c. 3.6 . III. p. 782. Heimb. 23. Εἴτε αὐτεξουσία ἦν, εἴτε ὑπεξουσία ἡ θυγάτηρ, αδιάφορον. Si iurante pupillo damnatus sit tutor, non potest postea pacisci, ut minus det, quam id, in quod damnatus est. Pactum vocat transactionem. Sic enim et inclytus Patricius adnotavit. Sive filia sui iuris sit, sive in potestate constitu 45) L. 6. C. de obl. et act. (†, 10) a Diocl. et Maxim. a. 293. data; in Greg. vel Herm. C. non magis nunc extat, quam L. 1. C. eod. Verba ex eius persona in illa non recepit lustinianus. 6) =L. 3. C. de in litem iur. (5, 53), ex Greg. C. etiam servata in Consult. 9, S. Data ab Antonino a. 215. οὐκ ἔστι δὲ τὸ αὐτὸ εἰπεῖν καὶ ἐπὶ τῆς μητρός. ἐκεῖ γὰρ ἑτέρα διάστιξις κρατεῖ. εἰ μὲν ἐξ ἀρχῆς κατὰ γνώμην αὐτῆς συνήφθη τῷ ἀνδρί, οὐ δοκεῖ παρέχειν εὔλογον αἰτίαν μίσους τῇ μητρὶ βουλομένῃ αὐτὴν ῥεπουδιατεύειν τὸν ἴδιον ἄνδρα. εἰ δὲ παρὰ γνώμην αὐτῆς ἐγαμήθη καὶ μετὰ ταῦτα ἀκούσασα ἀποστῆναι 47 οὐκ ἀπέστη, εὔλογον ἔχειν αἰτίαν δοκεῖ ἡ μήτης τὴν καταφρόνησιν τῆς θυγατρός, ὡς εὑρήσειν ἐν τῇ κ'. τοῦ τίτλου διατάξει. οὕτω γὰρ καὶ ὁ ἥρως Πατρίκιος τῶν δύο διατάξεων ταύτων μνευμονεύσας ἰδικῶς ἐξηγήσατο αὐτάς. Thalelaeus in Schol. Basil. 39, 1. c. 46.8 T. IV. p. 35. Heimb. ta, nihil interest. Nontamen idem dici potest et in matre. Ibi enim alia distinclio valet. Siquidem ab initio voluntate eius coniuncta sit marito, non videtur iustam causam odi praebere matri volenti eam repudiare suum maritum. Si vero citra voluntatem eius nupserit et postea comperto iussu divertendi non divertat, iustam videtur causam habere mater contemtum filiae, ut invenies in const. 20.huius tituli. Sic enim et inclytus Patricius mentionem harum duarum constitutionum faciens eas specialiter interpretatus est. 24. ... ἐζήτησε δὲ ὁ ἥρως Πα- Quaesivit autem inclyτρίκιος, εἰ ἄρα δύναταί τις ἐκ τῆς tus Patricius, an quis ex διαιρέσεως ταύτης τῆς διατάξεως. distinctione huius constiἑλκύσαι νόμιμον τοιοῦτον· εἴγε tutionis tale ius pos ἐπὶ πάσης δωρεᾶς μὴ ἐπὶ περι- set derivare, ut in omni γραφῇ τῶν παίδων γενομένης. donatione, quae in frauκατά τινα περίστασιν αὐτοὺς dem liberorum facta non βλαψάσης, χώρα τῷ νομίμῳ τῆς est, aliquo autem eventu διατάξεως, ἵνα ἀποσπασθῇ τὸ eos laedit, locus sit iuri γ'· 50 καὶ οὐδὲν ἐπέκρινεν εἰπών, constitutionis, ut triens ὅτι κατὰ καινοτομίαν εἰσηνέχθη detrahatur. Et nihil defi = 47) Fortasse legendum ἄκουσα ἀποστῆναι == a proposito (vel a viro) desistere nolens. 8) L. 18. C. de inoff. test. (3, 28) Diocl. et Μaxim., data α. 296. 9) L. 5. C. de inoff. donat. (3, 29) a Diocl. et Maxim. a 286. data, nunc in Greg. vel Herm. C. desideratur. 50) Ipsum Patricium, qui ante emissam Nov. 18. scribebat, quadrantem puta dixisse. ἡ παρούσα διάταξις. — Calocyrus nivit, dicens, hanc constiDux in Schol. Basil. 41, 4. c. 5. tutionem innovandi iuris T. IV. p. 157. Heimb. 25. ... ὁ δὲ μακαρίτης Πατρί κιος τοὺς κορταλίνους καλεῖ μὲν beneficiarios λέγει δὲ, φροντίζειν αὐτοὺς τῶν ἀλλαγῶν τῶν ἵππων. -Thalelaeus in Schol. Basil. 45, 2. c. 56.51 T.IV. p. 502. gratia esse introductam. Beatus autem Patri cius cohortales quidem vocat beneficiarios: dicit autem eos curam habere mutationum equorum. Lege autem const. 4. 26. . . . ' ἀνάγνωθι δὲ τὴν δ'. διατ. τοῦ λθ'. τιτ. τοῦ παρόντος. tit. 39. huius lib. 7. qua ζ. βιβ. γενικῶς λέγουσαν, ὅτι μετὰ μ ́. ἔτη οὐδεὶς ἐνάγεται περὶ τύχης. πλὴν ὑπέξελε τὸν ἐναπογραφον καὶ βουλευτήν. ὡς γὰρ κεῖται βιβ. ια'. τιτ. μή'. διατ. κγ'. οὐδέποτε οἱ τοιοῦτοι ἐλευθεροῦνται τῆς ἰδίας τύχης διὰ χρόνου παραδρομῆς. πλὴν μὴ δέξῃ ἐναντία τὰ νόμιμα. ἀλλὰ τὸ μὲν εἰρημένον ἐνταῦθα ἐπὶ μόνου οἰκέτου νόησον. τὰ δὲ ἐκεῖσε κείμενα ἐπὶ ἐλευθερίας ὑποκειμένων τύχῃ καὶ περὶ ἐναπογράφων τρακταΐζουσιν. οὕτω γὰρ καὶ Πατρίκιος ὁ ἥρως ἐξηγήσατο. — 4 Theodorus 3 generaliter dicitur, post quadraginta annos adversus neminem de statu agi. Excipe tamen adscripticium et curialem. Nam ut habetur lib. 11. tit. 48. const. 23. hi per temporis lapsum nunquam condicione sualiberantur. Verumneiura contraria esse putes. Sed quod hoc loco quidem dictum est, de solo servo intellige: quae autem illic posita sunt, traclant de his, qui in liber 51) = L. 3. C. de heredit. decur. (6, 62) Constantii et a. 349. In Th. C. desideratur. 2) Ad L. 1. C. de longi temp. praescr. q. pro lib. (7, 22) a Diocl. et Maxim. datam a. 293-299., quae in Greg. vel Herm. C. nunc non extat. 3) De his tantum agit Anastasii I. 4. C. de praescr. XXX vel XL ann. (7, 39) cit. 4) At Patricius L. 23. C. de agric. (11, 48, al. 47.), quae a lustiniano a. 531, data est, non novit. Puta igitur, L. 1. C. cit. cum interpretaretur, eum haec, quae Theodorus refert, exposuisse, sed aliis constitutionibus laudatis, velut L. 3. C. de longi temp. praescr. q. pro lib. (7, 22). L. 50. 55. C. de decur. (10, 31); nam et quae Iustinianus L. 23. cit. de adscripticiis sanxit, iam antea licel incerto iure videntur valuisse. in Schol. Basil. 48, 24. c 1. T. IV. tatis condicione versan- tur, et de adscripliciis. Inclytus autem Patri- Saepe enim in opus 29. Τοῦτ ̓ ἔστιν, οὐ μόνον δε- Hoc est, non solum do- 55) L. 1. C. de calumn. (9, 46) Alexandri, quae in Greg. C. IVRISPR, ANTEI, REL. ED. II. 49 |