10 p. 1932. 33 P. C quando hoc tibi placet'; si vero | tempus, adverbium est, ut quando venit'. quamquam, si accusativo non respondeat, coniunctio est, ut 'quamquam patres conscripti'; si accusativo responderit, conpositum pronomen est, ut quamquam iustitiam'. ce etiam ornativa coniunctio est, ut illece, Set ideo coniunctio est, quia postponitur. Sunt etiam dictiones, 389, 13 quas incertum est utrum coniunctiones an praepositiones an adverbia nominemus: intellegimus et hoc iuxta regulam saepe dictam, quia, quidquid deficit esse quod est, adverbium facit. DE PRAEPOSITIONE. -- Praepositio est pars orationis: praeponitur praepositio omnibus 20 partibus, etiam sibi ipsi, ut circumcirca. Aut implet aut mutat | aut minuit: praepositio significationem partium interdum mutat, ut rogo adrogo; aliud est rogare, aliud adrogare: interdum contrariam facit, ut cludo recludo; aliud est cludere, aliud recludere: nam claudere est claustra 15 constringere, recludere aperire: interdum auget, ut orno exorno: minuit, ut dolosus subdolus. praepositio dicta est eo, quod praeponatur omnibus partibus orationis excepta interiectione, cum dicimus ante homines': nam non dicimus homines ante'. ceterum postposita si fuerit, in significationem transit adverbii, ut 'longo post tempore venit'. Subponi- 22 tur, ut mecum tecum: pronominibus quando supponitur praepositio, necessitatis est causa ad vitandum cacenphaton. | cum dico cum nobis, absonum est, vel cum dico cum || me et cetera. Omnes praepositiones adverbia et coniunctiones a terminatae longae sunt absque duabus, quia et ita. - Aut verbum praecedit, ut perfero, aut adverbium, sut expresse * [ut pro separata praepositio est, verbi gratia si dicam pro quo; si dico provoco, coniuncta est] ut absque: abs praepositio est, que coniunctio [aeque aut coniunguntur aut separantur]. Vt circumcirca: sibi ipsa praeponitur, circumcirca, ut sit una pars 24 orationis. Aut casibus aut loquellis: casuales dicuntur praeposi* tiones quae separatae fuerint, casibus copulantur. quae vero verbis participiis et nominibus iunctae fuerint, loquellares dicuntur. reliquae communes dicuntur esse, ut de: et de loco venio' et 'defero tibi'. quando Cod. Bern. XIII 3* — 5*. 4 ille ecce 7 dicta 8 fecit corr. al. man. facit 13 aliut aliut 14 aliut ero (corr. al. man, uero est) cludere aliut recludere 15 recludere] cludere corr. al. man. recludere 18 non] nos 21 cacenfato asonum 24 ita ut uerbum 25 expraesso ut pro spatio trium litterarum ante ut gratiam corr. gratia 26 coniuncta] coniunctio 28 ut circumcirca aub (corr. al, man, aut) sibi relicto separata] se.parba 27 coniunctio. ae. aeque liquae] quae 4 ut illaecce Putschius 31 re 19 longo] Verg. bucol. 1, 30 25 in lacuna, quam codicis scriptura indicare videtur, Donati verba aut participium ut praecedens aut coniunctionem exciderunt 30 quae cum separatae fuerint casibus copulantur Putschius. scribendum videtur quae separatim fuerint casibus copulatae, nisi potius casibus copulaatur postea ab alio adscriptum est 25 p. 1933. 34 P. separatae fuerint, casuales dicuntur; quando conpositae, loquellares. 389, 27 [aut et casibus et loquellis.] Vt di dis re se am con; dicimus enim diduco distraho: de istis quae semper iunguntur excipitur et alia particula o, ut dicamus omitte me', quod maxime multas significationes habet. si verbo iungitur vel nomini vel participio, perdit vim 5 suam. si separatur, tres significationes facit, aut exclamantis adverbium aut dolentis interiectionem aut articulum vocativi casus. haec quotienscumque parti aliae coniuncta fuerit, semper producitur; verum separata 30 Plerumque producuntur, ut insula: istae non tam positione longae sunt quam natura, ut prima vocalis circumflexum accipiat. 10 Praepositiones sunt secundum Probum numero quinquaginta et quinque. ex his tributae sunt accusativo triginta, ablativo quindecim, utrisque quat31 tuor, loquellis sex. [Consilium confessio, ut o naturaliter produ390, 5 catur] Praeter: praeter vero lecta est et ablativo iuncta, ut Sallustius 6 praeter rerum capitalium condemnatis'. Vsque penes. 15 dicimus enim: usque alii volunt ut adverbium sit; sed falsum est. qui adserunt adverbium, sic dicunt, quoniam sine alia praepositione proferre non potes, ut usque ad urbem vado'. sed hoc convincimus praesumptione inperitiae dici, siquidem ipsa uti sola debemus, ut Vergilius 'usque 7 columnas Exulat'. Ad patrem: Vergilius nec non ad tem- 20 plum', Terentius, ut apud seclum prius'. -Ante aedes: Vergilius quis ante ora patrum'. - Adversum: Tullius adversum leges moresque maiorum'. Cis: Sallustius quae cis paucos dies iuncta in armis foret'. Citra forum: Sallustius citra Padum A omnibus lex Lucania fratra fuit'. — Circum vicinos: Vergilius 25 8 et circum tempora pasci'. Circa templum non habet exemplum. Vitra fines: Vergilius vires ultra sortemque senectae'. Oceanum, penes arbitros: 12 4 Cod. Bern. XIII 5*—6*. 1 separata conposita 2 con di dicimus partecula corr. particula 5 iunguntur participi perdit um (corr. al, man, uim) suam si separantur 8 aliae] alia uerum esse parata plerumquae 9 tam] tantum accipiant 12 utriusque 14 iuncta] cuncta 15 rerum] perum 16 enim utquae (corr. al. man. usquae) alii 18 prosumptione (corr. al. man. praesumptione) inperitie dicis quidem (corr. al. man, dici siquidem) 21 aput seculum deleta u post c uirgilius 22 tullis adaesum corr. al, man, tullius aduersum 23 malorum corr. al, man, maiorum sallustis 8 verum separata aliquando corripitur Putschius 11 secundum Probum] instit. art. p. 147, 4: cf. Pompei. p. 409 ed. Lind. 14 Sallustius] Catil. 36, 2 19 usque columnas] Verg. Aen. XI 262 20 nec non] Verg. Aen. XI 477 21 apud seclum] Ter. Eunuch. Il 2, 15 22 quis] Verg. Aen. I 95 Tullius] cf. Cic. in Verr. act. sec. II 84, 194 utrum tibi pecuniae coactae conciliatae videntur adversus leges, adversus rem publicam 23 Sallustii fragmenta in tertio historiarum libro posuit Kritzius Sall, hist. fragm. p. 244 et p. 272 24 iuncta] cuncta coniecit Kritzius p. 245 foret] sunt idem l. c. 25 lex Licinia fraudi fuit de coniectura Casselü probavit Kritzius p. 273 26 et circum] Verg. Aen. II 684 27 vires] Verg. Aen. VI 114 - p. 1934. 35 P. te penes, in te omnis domus inclinata recumbit. Ex his ad et apud cum unius casus sunt: apud tantum in loco sig- 390, 13 nificat, ut apud amicum sum', nec possumus dicere apud amicum vado’. ad vero et in loco et ad locum significat: nam dicimus et ad amicum 5 sum' et ad amicum vado', | sicut etiam Tullius posuit in prima actione 'decem fiscos ad senatorem illum relictos', item ipse in invectivis ad M. Lecam te habitare velle dixisti'. ['ad amicum est' dicitur et ad amicum vado']. Quia sine aliqua: quia dicimus usque ad 16 amicum vado'. usque et ad duae sunt praepositiones. De ex e: e 18 19 foro, ex amico. aliquando enim consonans sequitur, ex praetura. notandum sane quod ex praepositio et auget et minuit. - Tenus pube: 21 propter bonum sonum, propter gratiam vocis, facit pube tenus. tenus adverbium est, quia pube tenus dicitur. tenus et subiungitur et anteponitur: et tenus pube dicimus et pube tenus. ceterum pube tenus quando 15 dicimus, hysterologia est. | Quarum: tres praepositiones utriusque 24 casus, in sub et subter, quando itinerales fuerint, accusativo semper serviunt; quando locales, ablativo in omnibus temporibus. super vero ab his distat per contrarium: quando itineralis fuerit, ablativo servit, ut eo super platea'; quando localis, accusativo, ut super Idalium'. — Tunc ac@cusativi casus: tunc, quando est mutatio locorum, accusativum casum regunt; quando in loco permansio, necesse est ut ablativum regant. utrumque possumus dicere, et 'cado in plateam' per accusativum et cado in platea' per ablativum. sed tunc dicimus per accusativum, quando de tecto nos verbi causa in plateam cecidisse significamus; tunc per ablativum, quando ibi | stantes cadimus. ergo mutatio loci facit accusativum vel ablativum. Super vero: necesse est enim ut ei casui iungatur || prae- 391, positio, cui casui illa iungitur, pro qua ponitur. quoniam de ablativo casui iungitur, super, quando pro de ponitur, ablativo debet sociari. Super vero: super significat et adverbium, ut Vergilius et super ipsi Dardanidae infensi' pro insuper. igitur quia longum est ceteras praepositiones persequi, breviter hoc custodiendum est, ut, quando praepositiones ad casum minime respondere viderimus, adverbia appellentur. notandum sane, quando incertae fuerint praepositiones, hoc est nec itinera Cod. Bern. XIII 6*-8. 1 te penes] tenes 2 aput cum uniasu (corr. unius) casus sunt apnt 3 apud amicum suum aput amicum 4 et in loco] in eo loco 4 nam] non 5 sum] suum corr. sum prima] una 6 illos 7 lecan dicitur et usq. et ad amicum uado usque duae sunt praepositiones quia sine aliqua quia dicimus usque ad amicum uado us et ad duae 9 de et e fero ex amico 10 noxtandum corr. notandum 15 ysterologia 16 supter quan (corr. al. man. quando) itinerales 21 neccesse corr. necesse 27 iungitur] nunc igitur 28 debeat 29 ipsi corr. ipse 31 prosequi 1 te penes] Verg. Aen. XII 59 6 in invectivis] in Catil. I 8, 19 super] Verg. Aen. Il 71 32 appellantur corr. -entur 5 in prima actione] in Verr. act. pr. 8, 22 1 p. 1935. 36 P les nec locales, ex sensu colliguntur, ex spatio aut ex ipso loco. 391, 11 Praepositiones: ad praepositio acutum habet; mutat accentum iuncta et loquellaris, ut adegit, et penultima habet accentum. prae, praevertit: prae habet circumflexum. ita et o circumflexum habet, omitto in penultima acutum; Horatius tamen o brevem posuit, ait certus omitte5 tueri'. sed hoc metri gratia praesumsit. Acuuntur: acutae sunt con di dis. vim suam autem commutantes sunt graves, si dicamus conduco: du enim nunc producitur. corrumpuntur autem ita, conficio: corrupit verbum; nam erat integrum facio [suffero suscipio subcapio]. sane iuxta orthographiam affero scribitur, non adfero. nam et suscipio quod 10 dicimus integrum erat | subcapio. Aut loquellis: praepositiones loquellares naturam suam non servant, aliquando longae sunt, aliquando 14 breves. Antiqui praepositiones: antiqui ideo mutabant vim praepositionum, ut elocutiones conponerent, ut crurum tenus a mento 16 palearia pendent. Circum utriusque casus: etiam praeter an- 15 tiqui utriusque casus appellabant praepositionem. inde Sallustius praeter rerum capitalium condemnatis'. et praeter vim hanc habet, ut ablativo iungatur, quia sic intellegimus praeter pro sine, quo modo in 20 pro contra. Si quando illas non subsequatur casus: quotiens praepositionem sequitur verbum, necesse est || ut illa praepositio in ad- 20 verbium transeat, ut puta ante facit', 'propter sedet', ante venit'. 19 Praepositiones separatis praepositionibus non cohaerent: 21 ut apud prae simul iungi non possunt. - Et figuram et ordinem: ordo accidit praepositioni, ut sciamus, quando praeponatur. sed hoc super23 fluum est. nihil enim accidit praepositioni, nisi solus casus. Sub-25 iunctivae, ut tenus: ut crurum tenus. ita et pube tenus, ante pubem, et sic tenus. subiunctae inveniuntur praepositiones per poeticam licentiam. Sed haec nos: quae non sunt recta ratione conposita, quae non rationem suam secuntur. DE INTERIECTIONE 26 Interiectio est pars orationis interiecta aliis partibus orationis ad exprimendos animi affectus; aut metuentis, ut ei, aut optantis, ut o; aut dolentis, ut eu: o multas particulas 30 Cod, Bern. XIII 8-XIV 2. 2 adcentum 3 adcentum 5 acutus oratius 9 integrum sufforo suscipto (? corr. al. man. -cipio) subcapio 10 hortografiam man, idem 17 habet 24 praepositio nisi 33 aut optantis ut o aut dolentis ut eu aut optantis ut o. Omultas 5 Horatius] epist. I 18, 79 deceptus omitte tueri: cf. Pompei. p. 410 ed. Lind. 14 crurum] Verg, georg. III 53 16 Sallustius] Catil. 36, 2 17 habet si ablatino iungatur Putschius p. 1936 P. habet. interiectionem dolentis pro sensu intellegimus, quotiens significat miserationem, ut o mihi praeteritos referat si I.a. articulus est, quotiens vocativo casui applicatur: adverbium exclamantis 5 est, quotiens invocamus deos, ut o caelum o terra. Interiectio, vel quod interiecta sit mentibus, vel quod ex affectu animi nascatur. Vt 391, 28 evax: heu et evax et papae et reliqua, licet apud Latinos interiectiones sunt, apud Graecos tamen adverbia: heu pro dicit Graecus, nos heu solum. - Quod ideo Latini non faciunt: heu inde intellegimus, quando in- 29 10 teriectio est, quando adverbium: si verbum sequitur, adverbium facimus, ut 'heu fuge nate dea'; quotiens alteram partem sequitur, | interiectio est, ut ei mihi qualis erat' et 'heu qua nunc tellus inquit'. - Vt nefas, pro nefas: pro nefas plena est. [pro Iuppiter, heu pie- 392, 1 tas si simul iungimus, interiectiones faciamus; si separamus, adverbia]. 15 sic et pro Iuppiter, sic et heu pietas. Accentus interiectionibus: 2 in his interiectionibus non possunt certi accentus reperiri, quae inconditis vocibus constant, ut heu va. certi sunt accentus in istis quae possunt distingui, ut papae attat. 20 DE BARBARISMO Barbarismus est una pars orationis: vitia orationis sunt duo- 5 decim, barbarismus soloecismus acyrologia cacenfaton pleonasmos perissologia macrologia tautologia ellipsis tapinosis cacosyntheton. heu Cod. Bern. XIV 2. 2*. 6 quo interiecta nascantur ut eunax hen et eu, uax 7 aput latinos pio nos eu sola 14 ingimus 15 adcentus 16 repperiri 17 constat 21 solycismus 22 taytoлoria EAAPIS. тапINOCEIC кокос 8 aput graecos 8 heu pro Putschius 11 heu fuge] Verg. heu quae] Verg. Aen. II 69 3 o mihi] Verg. Aen. VIII 560 Aen. II 289 12 ei mihi] Verg. Aen. Il 274 |