AUGUSTUS. CARMEN II. AD AUGUSTUM CAESAREM. JAM satis terris nivis atque dirae Terruit gentes, grave ne rediret Seculum Pyrrhae nova monstra questæ, Omne cum Proteus pecus egit altos Visere montes, Piscium et summa genus haesit ulmo, Nota quae sedes fuerat columbis, Et superjecto pavidae natarunt Aequore damae. Vidimus flavum Tiberim retortis Iliae dum se nimium querenti Audiet cives acuisse ferrum, Quo graves Persae melius perirent, Quem vocet divum populus ruentis Cui dabit partes scelus expiandi Juppiter? Tandem venias, precamur, Nube candentes humeros amictus Augur Apollo; Sive tu mavis, Erycina ridens, Quam Jocus circum volat et Cupido ; Sive neglectum genus et nepotes Respicis auctor, Heu nimis longo satiate ludo, Quem juvat clamor galeaeque leves, Acer et Marsi peditis cruentum Vultus in hostem ; Sive mutata juvenem figura Caesaris ultor : Serus in caelum redeas, diuque Ocior aura Tollat. Hic magnos potius triumphos, Hic ames dici Pater atque Princeps, Neu sinas Medos equitare inultos, SIC te diva potens Cypri, Ventorumque regat pater, Obstrictis aliis praeter Iäpyga, SHIP WITH STARS. Navis, quae tibi creditum Illi robur et aes triplex Circa pectus erat, qui fragilem truci Primus, nec timuit praecipitem Africum Decertantem Aquilonibus, Nec tristes Hyadas nec rabiem Noti, Quem mortis timuit gradum, Qui siccis oculis monstra natantia, Qui vidit mare turgidum et Infames scopulos Acroceraunia ? Nequicquam Deus abscidit Terras, si tamen impiae Audax omnia perpeti Gens humana ruit per vetitum et nefas. Audax läpeti genus Ignem fraude mala gentibus intulit. Post ignem aetheria domo Subductum macies et nova febrium Terris incubuit cohors, Semotique prius tarda necessitas Leti corripuit gradum. DEDALUS AND ICARUS. Nil mortalibus ardui est ; Caelum ipsum petimus stultitia, neque Per nostrum patimur scelus Iracunda Jovem ponere fulmina. |