AUGUSTUS.

CARMEN II.

AD AUGUSTUM CAESAREM.

JAM satis terris nivis atque dirae
Grandinis misit Pater, et rubente
Dextera sacras jaculatus arces

Terruit Urbem,

Terruit gentes, grave ne rediret
Seculum Pyrrhae nova monstra questæ,
Omne cum Proteus pecus egit altos

Visere montes,

Piscium et summa genus haesit ulmo,
Nota quae sedes fuerat columbis,
Et superjecto pavidae natarunt

Aequore damae.

Vidimus flavum Tiberim retortis
Litore Etrusco violenter undis
Ire dejectum monumenta regis,

Templaque Vestae ;
Iliae dum se nimium querenti
Jactat ultorem, vagus et sinistra
Labitur ripa, Jove non probante, u-

xorius amnis.
Audiet cives acuisse ferrum,
Quo graves Persae melius perirent,
Audiet pugnas vitio parentum

Rara juventus.
Quem vocet divum populus ruentis
Imperi rebus? prece qua fatigent
Virgines sanctae minus audientem

Carmina Vestam?

Cui dabit partes scelus expiandi Juppiter? Tandem venias, precamur, Nube candentes humeros amictus

Augur Apollo ; Sive tu mavis, Erycina ridens, Quam Jocus circum volat et Cupido; Sive neglectum genus et nepotes

Respicis auctor,
Heu nimis longo satiate ludo,
Quem juvat clamor galeaeque leves,
Acer et Marsi peditis cruentum

Vultus in hostem ;
Sive mutata juvenem figura
Ales in terris imitaris almae
Filius Maiae, patiens vocari

Caesaris ultor :

Serus in caelum redeas, diuque
Laetus intersis populo Quirini :
Neve te nostris vitiis iniquum

Ocior aura

Tollat. Hic magnos potius triumphos, Hic ames dici Pater atque Princeps, Neu sinas Medos equitare inultos,

Te duce, Caesar.

5.W

VIRGIL.

CARMEN III.

AD VIRGILIUM.

Sic te diva potens Cypri,
Sic fratres Helenae, lucida sidera,

Ventorumque regat pater,
Obstrictis aliis praeter läpyga,

Navis, quae tibi creditum
Debes Virgilium, finibus Atticis

Reddas incolumem, precor,
Et serves animae dimidium meae.

Illi robur et aes triplex
Circa pectus erat, qui fragilem truci

Commisit pelago ratem
Primus, nec timuit praecipitem Africum

Decertantem Aquilonibus,
Nec tristes Hyadas nec rabiem Noti,

Quo non arbiter Hadriae
Major, tollere seu ponere volt freta.

Quem mortis timuit gradum, Qui siccis oculis monstra natantia,

Qui vidit mare turgidum et Infames scopulos Acroceraunia?

Nequicquam Deus abscidit
Prudens Oceano dissociabili

Terras, si tamen impiae
Non tangenda rates transiliunt vada.

Audax omnia perpeti Gens humana ruit per vetitum et nefas.

Audax läpeti genus
Ignem fraude mala gentibus intulit.

Post ignem aetheria domo Subductum macies et nova febrium

Terris incubuit cohors, Semotique prius tarda necessitas

Leti corripuit gradum. Expertus vacuum Dædalus aëra

Pennis non homini datis; Perrupit Acheronta Herculeus labor.

DÆDALUS AND ICARUS.

Nil mortalibus ardui est ; Caelum ipsum petimus stultitia, neque

Per nostrum patimur scelus Iracunda Jovem ponere fulmina.