Q. HORATI FLACCI

ERMON V M

LIBER PRIMVS

I.

ecenas, ut nemo, quam sibi sortem ederit seu fors objecerit, illa ivat, laudet diversa sequentis ? i mercatores!' gravis annis ulto jam fractus membra labore. cator, navem jactantibus Austris : potior. quid enim ? concurritur: horae ta mors venit aut victoria laeta.'

5

1. The title Sermones is handed down by M, by ammarians, and the scholiasts. No ms. gives the which is, however, preferred by many edd. : see the heading incipit Eclogarum liber primus, and other Blandinian mss. the separate satires were I, 2, 3, &c. 2. fors M, sors Bm. 4. annis M, ouhier. 6. nauem M, the better forin, nauim ento cita M, Momento aut cita m, Bent,

B

agricolam laudat juris legumque peritus,

sub galli cantum consultor ubi ostia pulsat.
ille datis vadibus qui rure extractus in urbem est,
solos felices viventis clamat in urbe.

10

cetera de genere hoc, adeo sunt multa, loquacem
delassare valent Fabium. ne te morer, audi,
quo rem deducam. si quis Deus, 'en ego' dicat, 15
'jam faciam quod voltis: eris tu, qui modo miles,
mercator; tu, consultus modo, rusticus: hinc vos,
vos hinc mutatis discedite partibus. heia!
quid statis?' nolint. atqui licet esse beatis.
quid causae est, merito quin illis Iuppiter ambas 20
iratus buccas inflet neque se fore posthac

tam facilem dicat, votis ut praebeat aurem ?
praeterea,-ne sic, ut qui jocularia, ridens
percurram (quamquam ridentem dicere verum
quid vetat? ut pueris olim dant crustula blandi
doctores, elementa velint ut discere prima:
sed tamen amoto quaeramus seria ludo):
ille gravem duro terram qui vertit aratro,
perfidus hic caupo, miles, nautaeque, per omne

25

10. cantum M, cantu m. 12. cantat B. 18. eia MO, heia M2H. 19. nolint M, nolent Bm. 19. beatis M, Ac.'s lemma, beatos m. 23. Praetereo m. ne M, nec M2. From ne unto percurram is a parenthesis, which another parenthesis, quamquamludo, 24-27, immediately follows. 24. Percurrant B. discere Rm. 27. amoto M, amisso Bm. 29. caupo M, campo m. cautor Porson and Schrader, the latter also giving Providus. Many other improbable conjectures have been made.

are qui currunt, hac mente laborem senes ut in otia tuta recedant, sibi sint congesta cibaria: sicut am exemplo est, magni formica laboris quodcumque potest atque addit acervo, t, haud ignara ac non incauta futuri. I inversum contristat Aquarius annum, m prorepit et illis utitur ante apiens, cum te neque fervidus aestus ucro, neque hiems, ignis, mare, ferrum, ibi, dum ne sit te ditior alter.

immensum te argenti pondus et auri ssa timidum deponere terra? omminuas, vilem redigatur ad assem.' fit, quid habet pulchri constructus

nti tua triverit area centum,

c capiet venter plus ac meus: ut si
anis venalis inter onusto
umero, nihilo plus accipias quam
arit. vel dic, quid referat intra

30

35

40

45

M, Paruula M. 34. quaecumque m. 35. haud ac M, aut m, et m, at Ac. 38. patiens or paciens piens VM2, all codd. Cruq., Bent., O. Bent. has, clearly shown sapiens to be the true reading. See moueat M including BR. Dimoueat M. 43. Quod [2. 44. aceruus M, aceruo B (aceruos H). 46. ac Bent., quam M. 48. umero Bm, humero M. 49. emendation by a scribe, who either dot know

naturae finis viventi jugera centum an

50

mille aret? 'at suave est ex magno tollere acervo.' dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas, cur tua plus laudes cumeris granaria nostris ? ut tibi si sit opus liquidi non amplius urna, vel cyatho, et dicas, 'magno de flumine mallem quam ex hoc fonticulo tantundem sumere.' plenior ut si quos delectet copia justo, cum ripa simul avolsos ferat Aufidus acer.

eo fit,

at qui tantuli eget, quanto est opus, is neque limo turbatam haurit aquam neque vitam amittit in undis.

at bona pars hominum decepta cupidine falso, 'nil satis est,' inquit; 'quia tanti, quantum habeas sis.'

quid facias illi? jubeas miserum esse, libenter

55

60

the meaning of referat, or the quantity of its first syllable. 50. na. tura B; uiuenti M, uiuent B, uiuitis Acr., uiuentis Chabot; but the genitive with refert is not a good classical construction. 51. suaue est M, sua ut B, which H takes to point to suauest. 55. et given by M is wanted, though Torrentius thought the sense would be improved by its omission. mallem M rightly, malim M2 Bent., malle Bm. 57. delectet M, delectat M2. 59. tantuli M, tantulo M2, tanto G, tanto leget B. qnto. stopus B, quantost opus H, quanto est opus M. 60. neque M, nec M2. 61. Vt M, At Sm. H read Vt, but has returned to At. O does not even mention Vt, though it has much better authority than At, which is only given second-hand in the best mss. At is, however, undoubtedly right. 63. miserum M, miseram Bent., after Marcilius, very weakly. Bent. punctuates after libenter, with old edd.

I. 64-82]

SERMONVM LIB 1.

quatenus id facit; ut quidam memoratur Athenis,
sordidus ac dives, populi contemnere voces
sic solitus populus me sibilat; at mihi plaudo
ipse domi, simul ac nummos contemplor in arca.'
Tantalus a labris sitiens fugientia captat
flumina: quid rides ? mutato nomine de te
fabula narratur: congestis undique saccis
indormis inhians et tamquam parcere sacris
cogeris aut pictis tamquam gaudere tabellis.

nescis quo valeat nummus? quem praebeat usum ? panis ematur, holus, vini sextarius, adde

quis humana sibi doleat natura negatis.
an vigilare metu exanimem, noctesque diesque
formidare malos fures, incendia, servos,

ne te compilent fugientes, hoc juvat? horum
semper ego optarim pauperrimus esse bonorum.
'at si condoluit temptatum frigore corpus,
aut alius casus lecto te adfixit, habes qui
adsideat, fomenta paret, medicum roget, ut te

et m.

65

70

75

80

66. me sibilat M; but can sibilat take an accusative? Perhaps SI sibilat should be read. See Comm. 72. aut M, ac m, 73. quo M, quid m. 74. olus B, holus M, the better form. 79. optarem M, H, optarim RM2, O, H ed. min., rightly. malorum B, the writer of which did not see the irony. 80. At M, Acm. 81. adfixit m, rightly; adflixit M, H. Bent. in favour of adfixit, quoted Sen. Ep. 67. 2: senectus me lectulo adfixit. The classical sense of adfligo, 'to dash down,' is too strong, and adflixit may have been given by the copyists owing to their having the idea of affliction before their minds.