Neglegens ne qua populus laboret
Parce privatus nimium cavere :
Dona praesentis cape laetus horae et
Linque severa.

IX.

DONEC gratus eram tibi

Nec quisquam potior brachia candidae Cervici juvenis dabat,

Persarum vigui rege beatior.

Donec non alia magis

Arsisti neque erat Lydia post Chloën,

Multi Lydia nominis

Romana vigui clarior Ilia.

Me nunc Thressa Chloë regit

Dulces docta modos et citharae sciens,

Pro qua non metuam mori

Si parcent animae fata superstiti.

Me torret face mutua

Thurini Calaïs filius Ornyti, Pro quo bis patiar mori

Si parcent puero fata superstiti. Quid si prisca redit Venus

Diductosque jugo cogit aëneo, Si flava excutitur Chloë

Rejectaeque pacet janua Lydiae?

Quamquam sidere pulchrior

Ille est, tu levior cortice et improbo

Iracundior Hadria,

Tecum vivere amem, tecum obeam libens.

X.

EXTREMUM Tanain si biberes, Lyce,
Saevo nupta viro, me tamen asperas
Porrectum ante fores objicere incolis
Plorares Aquilonibus.

Audis quo strepitu janua, quo nemus
Inter pulchra satum tecta remugiat
Ventis, et positas ut glaciet nives
Puro numine Juppiter?

Ingratam Veneri pone superbiam,
Ne currente retro funis eat rota.
Non te Penelopen difficilem procis
Tyrrhenus genuit parens.

O quamvis neque te munera nec preces
Nec tinctus viola pallor amantium
Nec vir Pieria pellice saucius

Curvat, supplicibus tuis

Parcas, nec rigida mollior aesculo
Nec Mauris animum mitior anguibus.
Non hoc semper erit liminis aut aquae
Caelestis patiens latus.

XI.

MERCURI,-nam te docilis magistro
Movit Amphion lapides canendo,-
Tuque testudo resonare septem
Callida nervis,

Nec loquax olim neque grata, nunc et
Divitum mensis et amica templis,
Dic modos Lyde quibus obstinatas
Applicet aures,

Quae velut latis equa trima campis
Ludit exsultim metuitque tangi,
Nuptiarum expers et adhuc protervo
Cruda marito.

Tu potes tigres comitesque silvas
Ducere et rivos celeres morari;
Cessit immanis tibi blandienti
Janitor aulae

Cerberus, quamvis furiale centum
Muniant angues caput ejus atque
Spiritus teter saniesque manet
Ore trilingui.

Quin et Ixion Tityosque vultu
Risit invito, stetit urna paullum
Sicca dum grato Danai puellas
Carmine mulces.

Audiat Lyde scelus atque notas
Virginum poenas et inane lymphae
Dolium fundo pereuntis imo,
Seraque fata

Quae manent culpas etiam sub Orco.
Impiae,-nam quid potuere majus ?-
Impiae sponsos potuere duro

Perdere ferro!

Una de multis face nuptiali
Digna perjurum fuit in parentem
Splendide mendax et in omne virgo

Nobilis aevum,

"Surge," quae dixit juveni marito, Surge, ne longus tibi somnus unde Non times detur; socerum et scelestas

Me pater saevis oneret catenis

Quod viro clemens misero peperci ;
Me vel extremos Numidarum in agros
Classe releget.

I pedes quo te rapiunt et aurae
Dum favet nox et Venus, i secundo
Omine et nostri memorem sepulcro
Scalpe querelam."

XII.

MISERARUM est neque amori dare ludum neque dulci Mala vino lavere, aut exanimari metuentes

Patruae verbera linguae.

Tibi qualum Cythereae puer ales, tibi telas
Operosaeque Minervae studium aufert, Neobule,
Liparaei nitor Hebri,

Simul unctos Tiberinis humeros lavit in undis,
Eques ipso melior Bellerophonte, neque pugno
Neque segni pede victus;

Catus idem per apertum fugientes agitato
Grege cervos jaculari et celer alto latitantem
Fruticeto excipere aprum.

XIII.

O FONS Bandusiae, splendidior vitro,
Dulci digne mero non sine floribus,
Cras donaberis haedo

Cui frons turgida cornibus

Primis et venerem et proelia destinat,
Frustra: nam gelidos inficiet tibi

Rubro sanguine rivos

Lascivi suboles gregis.

Te flagrantis atrox hora Caniculae
Nescit tangere, tu frigus amabile
Fessis vomere tauris

Praebes et pecori vago.

Fies nobilium tu quoque fontium,
Me dicente cavis impositam ilicem
Saxis, unde loquaces
Lymphae desiliunt tuae.

XIV.

HERCULIS ritu modo dictus, o plebs,

Morte venalem petiisse laurum
Caesar Hispana repetit penates

Victor ab ora.

Unico gaudens mulier marito
Prodeat justis operata sacris,
Et soror clari ducis et decorae
Supplice vitta

Virginum matres juvenumque nuper
Sospitum. Vos, o pueri et puellae
Jam virum expertae, male ominatis
Parcite verbis.

Hic dies vere mihi festus atras Eximet curas; ego nec tumultum Nec mori per vim metuam tenente Caesare terras.

I pete unguentum, puer, et coronas
Et cadum Marsi memorem duelli,
Spartacum si qua potuit vagantem
Fallere testa.

Dic et argutae properet Neaerae
Murrheum nodo cohibere crinem;
Si per invisum mora janitorem
Fiet, abito.