Q. HORATII FLACCI
CARMINUM
MAECENAS atavis edite regibus O et praesidium et dulce decus meum, Sunt quos curriculo pulverem Olympicum Collegisse juvat, metaque fervidis Evitata rotis, palmaque nobilis, Terrarum dominos evehit ad Deos, Hunc si mobilium turba Quiritium Certat tergeminis tollere honoribus; Illum si proprio condidit horreo Quidquid de Libycis verritur areis. Gaudentem patrios findere sarculo Agros Attalicis conditionibus Nunquam dimoveas, ut trabe Cypria Myrtoum pavidus nauta secet mare. Luctantem Icariis fluctibus Africum Mercator metuens otium et oppidi Laudat rura sui; mox reficit rates Quassas indocilis pauperiem pati. Est qui nec veteris pocula Massici Nec partem solido demere de die Spernit, nunc viridi membra sub arbuto Stratus, nunc ad aquae lene caput sacrae, Multos castra juvant et lituo tubae
Permixtus sonitus bellaque matribus Detestata. Manet sub Jove frigido
Venator tenerae conjugis immemor, Seu visa est catulis cerva fidelibus, Seu rupit teretes Marsus aper plagas. Me doctarum hederae praemia frontium
Dis miscent superis; me gelidum nemus 4430
Nympharumque leves cum Satyris chori Secernunt populo, si neque tibias Euterpe cohibet nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton. Quod si me lyricis vatibus inseris, Sublimi feriam sidera vertice.
JAM satis terris nivis atque dirae Grandinis misit Pater, et rubente Dextera sacras jaculatus arces Terruit Urbem,
Terruit gentes, grave ne rediret
Seculum Pyrrhae nova monstra questae,
Omne cum Proteus pecus egit altos
Piscium et summa genus haesit ulmo Nota quae sedes fuerat columbis, Et superjecto pavidae natarunt Aequore damae.
Vidimus flavum Tiberim retortis Littore Etrusco violenter undis Ire dejectum monumenta regis Templaque Vestae;
Iliae dum se nimium querenti Jactat ultorem, vagus et sinistra Labitur ripa Jove non probante u- xorius amnis.
Audiet cives acuisse ferrum
Quo graves Persae melius perirent; Audiet pugnas vitio parentum Rara juventus.
Quem vocet divum populus ruentis Imperi rebus? prece qua fatigent Virgines sanctae minus audientem Carmina Vestam?
Cui dabit partes scelus expiandi Juppiter? Tandem venias precamur Nube candentes humeros amictus
Sive tu mavis, Erycina ridens, Quam Jocus circum volat et Cupido; Sive neglectum genus et nepotes
Respicis auctor,
Heu nimis longo satiate ludo,
Quem juvat clamor galeaeque leves Acer et Mauri peditis cruentum Vultus in hostem ;
Sive mutata juvenem figura Ales in terris imitaris, almae Filius Maiae, patiens vocari Caesaris ultor :
Serus in caelum redeas diuque Laetus intersis populo Quirini ; Neve te nostris vitiis iniquum Ocior aura
Tollat hic magnos potius triumphos, Hic ames dici pater atque princeps, Neu sinas Medos equitare inultos Te duce, Caesar.
SIC te diva potens Cypri, Sic fratres Helenae lucida sidera, Ventorumque regat pater, Obstrictis aliis praeter Iapyga: Navis, quae tibi creditum Debes Virgilium, finibus Atticis Reddas incolumem precor, Et serves animae dimidium meae. Illi robur et aes triplex
Circa pectus erat qui fragilem truci Commisit pelago ratem
Primus, nec timuit praecipitem Africum Decertantem Aquilonibus,
Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti, Quo non arbiter Hadriae
Major, tollere seu ponere vult freta. Quem Mortis timuit gradum - Qui siccis oculis monstra natantia,
Qui vidit mare turgidum et Infames scopulos Acroceraunia? Nequicquam deus abscidit Prudens Oceano dissociabili Terras si tamen impiae
Non tangenda rates transiliunt vada. Audax omnia perpeti
Gens humana ruit per vetitum nefas, Audax Iapeti genus
Ignem fraude mala gentibus intulit. Post ignem aetheria domo
Subductum macies et nova febrium Terris incubuit cohors,
Semotique prius tarda necessitas
Pennis non homini datis ;
Expertus vacuum Daedalus aëra
Perrupit Acheronta Herculeus labor. Nil mortalibus ardui est ;
Caelum ipsum petimus stultitia, neque
Per nostrum patimur scelus Iracunda Jovem ponere fulmina.
SOLVITUR acris hiems grata vice veris et Favoni, Trahuntque siccas machinae carinas,
Ac neque jam stabulis gaudet pecus aut arator igni; Nec prata canis albicant pruinis.
Jam Cytherea choros ducit Venus imminente Luna, 5 Junctaeque Nymphis Gratiae decentes
Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum Vulcanus ardens urit officinas.
Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore terrae quem ferunt solutae.
Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis. Seu poscat agnam sive malit haedum.
Pallida Mors aequo pulsat pede pauperum tabernas Regumque turres. O beate Sesti,
Vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam. 15 Jam te premet nox fabulaeque Manes
Et domus exilis Plutonia: quo simul mearis,
Nec regna vini sortiere talis
Nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet juventus Nunc omnis et mox virgines tepebunt.
QUIS multa gracilis te puer in rosa Perfusus liquidis urget odoribus Grato, Pyrrha, sub antro?
Cui flavam religas comam.
Simplex munditiis? Heu quoties fidem
Mutatosque deos flebit et aspera
Nigris aequora ventis
Emirabitur insolens
Qui nunc te fruitur credulus aurea; Qui semper vacuam, semper amabilem Sperat nescius aurae
Fallacis. Miseri quibus
Intentata nites! Me tabula sacer
Votiva paries indicat uvida
Suspendisse potenti
Vestimenta maris deo.
SCRIBERIS Vario fortis et hostium
Victor Maeonii carminis alite,
Quam rem cunque ferox navibus aut equis Miles te duce gesserit:
Nos, Agrippa, neque haec dicere nec gravem Pelidae stomachum cedere nescii Nec cursus duplicis per mare Ulixei
Nec saevam Pelopis domum
Conamur tenues grandia, dum pudor Imbellisque lyrae Musa potens vetat Laudes egregii Caesaris et tuas
Culpa deterere ingeni.
Quis Martem tunica tectum adamantina Digne scripserit aut pulvere Troico Nigrum Merionen aut ope Palladis
Tydiden superis parem?
« PreviousContinue » |