Præcipue, vel si tetigit latus acrior illo, 110 Qui venit ad dubium grandi cum codice nomen. Judice. Rumpe miser tensum jecur, ut tibi lasso Quod vocis pretium? siccus petasunculus et vas 112. verum 60. 65. Non male! Ipsi magna sonant verum deprendere messem cet. sed nullus inde ad eos fructus redundat. At veram majorem habet vim. - deprehendere 12. 15. opp. Hispaniæ Bætica) tantumdem valere, quantum patrimonia centum causidicorum. Lacerna 1. 12. 14. 15. 16. 70. 75. 76. Lacerte 10. 11. 17-25. 27. 30. 33. 45-50. 54-69. 71-74. 77. et omnes fere codd. Paris. quæ lectio nata forte ex III, 231. ad marg. scripto. 115. Sic in Luciani Piscat. c. 24. Kaθίσατε δ ̓ οὖν· σὺ δ ̓, ὦ Διόγενες, λέγε. 116. dubia de l. 16. 117. Rumpe tensum jecur, ut in Luciani 'Exoxox. c. 21. módsy ovv äv ixeivoi δυνηθεῖεν ἀκοῦσαι, ἢν καὶ σὺ κεκραγὼς διαῤῥαys; 119. vatis pretium 16. premium 21 a m. pr. ficus pro siccus MS. ant. Canteri, prob. Scriverio, qui ficus etiam causidicis olim dono fuisse datas monet coll. Martiali IV, 46, 10. 114. solium (i. e. cathedram Lacernæ grammatici aut rhetoris recitaturi) emend. H. Valesius. russati vel Russati in omnibus legitur libris, et scriptis et editis, nisi quod rus sati vel Sati divisim exhibent 11. 14. 15. 16. 21-24. 30. (in cujus marg. notatur, Sati esse nom. propr. auriga) 35. et quidam codd. Paris. prob. Grangæo et Calder. Ille coll. III, 231. rus lacertæ dici putabat rus, in quo reponatur lacerta, adeoque brevissimum: hic ita interpretatur h. 1. "non conferas omnes villas, sed unum tantum rus, atque id breve (nam lacerta est brevis mensura terræ sup. III, 251.) Attici Sati Equitis. Rom. qui eloquentiam in foro numquam exercuit." Sed quis sibi persuadeat, poetam rus lacerte Sati, et hoc sensu dixisse? Nec probabilior aliorum sententia, qui rus s. villam divitis Romani, cui Sato Lacertæ nomen fuerit, significari credunt. Perperam quoque rus Sisapone lacertæ conj. Beroald. in lib. Adnott. ut sensus sit, rus lacertæ h. e. exiguum, non in Italia, sed in provincia, et quidem longinqua, (nam Sisapo 120. v. Excurs. ad h. 1. 121. Tiburi 17 a m. sec. 122. Nonnulli verba, si quater egisti, ad præcedd. referunt, et post egisti diacríŝovNon male! Vox quater etiam ad quatuor munuscula, modo memorata, spectare potest. 123. Tibi pro Inde conj. Schrader. in fœdera 16. 64. in fœdere 10. 11. 12. 14. 15. 17. 19-24. 27. 45-50. 54. 55. 56. 59-63. 65. 68. 69. 71-74. 77. Bahrdt colon ponit post partes, et punctum post pragmaticorum positum tollit, ut h. 1. sententia sit: Si contigit aureus unus, ille non integer datur causidico, Emilio dabitur, quantum licet, et melius nos 125 Egimus: hujus enim stat currus aeneus, alti Quadrijuges in vestibulis, atque ipse feroci sed dividitur: nam Emilio pro conducta 124. petit pro licet 11. 17 a m. sec. 24. 45. petet 7. 10. 14-17 a m. pr. 18-23. 25. 26. 27. 46–50. 54-69. 71-74. 76. et plerique codd. Paris. e quibus illud restituit Ach. Vetus Schol. "Qui hoc, inquit, pacto quintas acciperet, in pretium consiliatorum (f. consultorum) clientum." Hinc Schurzfl. suspicabatur, eum non male legisse, Æmilio dabitur quintum, ut petet, hoc sensu: Tu quater egisti et vix unum extorsisti aureum, quum pauper sis: venit Æmilius, nobilis causidicus; ille quintum agit, nec satis bene, non certe tam bene, quam tu egeras, et accipit, quantumcumque poscet, quia scilicet tria nomina habet. Idem tamen Schurzfl. lectionem quantum petit vel petet probabat, et illud quantum licet Satirici credebat menti disconvenire. Ego potius vix dubito, quin hoc, tamquam difficilius nec minus aptum, omnino a poeta, illud vero a manu emendatoris profectum sit. v. Comm. Pro et malim fere ut, h. e. quamvis, vel ut ut, quomodocumque, de quo vid. Gronov. Obss. III, 6. Emilio dabitur, quantum licet, (vid. Comm.) ut, quamvis, nos, pauperes causidici ac patroni, melius egimus, peroravimus causas : hujus enim stat cet. An potius, puncto post licet posito, legendum at, et mox enim dictum pro enimvero? (v. Heyne ad Virg. Æn. V, 580. VI, 52. VIII, 84. X, 874.) Hoc probavit Ach. 125. Manso hæc adnotavit: "Si forte excidit ante Egimus, ut sensus sit: Æmilio dabitur merces, quantam per leges li cet, utpote patrono nobiliori ex majorum insignibus clariori, etsi nos melius causam diximus."-aheneus 25. 49. 57. 60-63. 65—68. 71. 72. 73. v. sup. ad III, 285. albi suspicari possis: currui enim triumphali quatuor jungebantur albi equi. Sed epitheton alti exquisitius est. v. Comm. 129. Matho dejicit conj. Lubin. et Manso. Sed v. Comm. 132. Masos non male emend. Lips. Epist. Quæst. IV, 25. quoniam Medi et Parthi a Romanis non subacti, et lecticarii plerumque fuerint robustissimi servi ex alius Juvenalis locus infra IX, 142 seq. Moesia vel Syria. Huic conjecturæ favet ubi v. not. Pro Masis facile substitui poterant. Medi, quoniam hi librariis notiores erant, et diphthongi raro leguntur in antiquis codd. Sed vulgata etiam lectio defendi potest. poetis sensu dicitur, ut Assyriam quoque aliasque Asia regiones complectatur. Præterea Medi vel Mædi etiam Thraciæ populus. v. Plin. IV, 1. et 11. Strab. VII. p. 318. Ptol. III, 11. Liv. XXVI, 25. XXVIII, 5. XL, 21. Aristot. H. A. IX, 45. Schweigh. ad Athen. II, 6. Ad Medos vero utrum ju(23.) p. 45. venes, an pueros referas, nil interest. 133. Emturos 49. 55. 61. 62. 63. 67. 71. 73. Emturus puero crystallina, murrhina, villas leg. Rigalt. Cf. VI, 155. 156. murrina, myrrhina, myrrina, mirrhina, mirrina et mirina al. v. sup. ad VI, 156. Nam Media tam lato 135. Attamen 45. - illis est 14. est ipsis 12. 16. 45. hoc ipsis est 25. 27. 4650. 54-63. 65—69. 71–74. 77. Præcipue, vel si tetigit latus acrior illo, 110 Qui venit ad dubium grandi cum codice nomen. Judice. Rumpe miser tensum jecur, ut tibi lasso Quod vocis pretium ? siccus petasunculus et vas 109. Plathner emend. si tetigit latus, admonuit, ut tangere cubitu ap. Cicer., acrior ille scil. pragmaticus, causidicorum quasi posticus et suggestor. 112. verum 60. 65. Non male! Ipsi magna sonant -verum deprendere messem cet. sed nullus inde ad eos fructus redundat. At veram majorem habet vim. - deprehendere 12. 15. - 114. solium (i. e. cathedram Lacernæ grammatici aut rhetoris recitaturi) emend. H. Valesius. russati vel Russati in omnibus legitur libris, et scriptis et editis, nisi quod rus sati vel Sati divisim exhibent 11. 14. 15. 16. 21-24. 30. (in cujus marg. notatur, Sati esse nom. propr. auriga) 35. et quidam codd. Paris. prob. Grangæo et Calder. Ille coll. III, 231. rus lacertæ dici putabat rus, in quo reponatur lacerta, adeoque brevissimum: hic ita interpretatur h. 1. "non conferas omnes villas, sed unum tantum rus, atque id breve (nam lacerta est brevis mensura terræ sup. III, 231.) Attici Sati Equitis Rom. qui eloquentiam in foro numquam exercuit." Sed quis sibi persuadeat, poetam rus lacertæ Sati, et hoc sensu dixisse? Nec probabilior aliorum sententia, qui rus s. villam divitis Romani, cui Sato Lacerte nomen fuerit, significari credunt. Perperam quoque rus Sisapone lacertæ conj. Beroald. in lib. Adnott. ut sensus sit, rus lacertæ h. e. exiguum, non in Italia, sed in provincia, et quidem longinqua, (nam Sisapo opp. Hispaniæ Bætica) tantumdem valere, quantum patrimonia centum causidicorum. - Lacernæ 1. 12. 14. 15. 16. 70. 75. 76. Lacerte 10. 11. 17-25. 27. 30. 33. 45-50. 54-69. 71-74. 77. et omnes fere codd. Paris. quæ lectio nata forte ex III, 231. ad marg. scripto. 115. Sic in Luciani Piscat. c. 24. Kαθίσατε δ ̓ οὖν· σὺ δ ̓, ὦ Διόγενες, λέγε. 116. dubia de l. 16. 117. Rumpe tensum jecur, ut in Luciani 'Exoxox. c. 21. móley oûv äv éxɛivoL δυνηθεῖεν ἀκοῦσαι, ἢν καὶ σὺ κεκραγὼς διαῤῥαys; 119. vatis pretium 16. premium 21 a m. pr. —ficus pro siccus MS. ant. Canteri, prob. Scriverio, qui ficus etiam causidicis olim dono fuisse datas monet coll. Martiali IV, 46, 10. 120. v. Excurs. ad h. 1. 122. Nonnulli verba, si quater egisti, ad præcedd. referunt, et post egisti diaorízov Non male! Vox quater etiam ad quatuor munuscula, modo memorata, spectare potest. 123. Tibi pro Inde conj. Schrader. in fœdera 16. 64. in fœdere 10. 11. 12. 14. 15. 17. 19-24. 27. 45-50. 54. 55. 56. 59-63. 65. 68. 69. 71-74. 77. Bahrdt colon ponit post partes, et punc tum post pragmaticorum positum tollit, ut h. 1. sententia sit: Si contigit aureus unus, ille non integer datur causidico, Æmilio dabitur, quantum licet, et melius nos 125 Egimus: hujus enim stat currus aeneus, alti Quadrijuges in vestibulis, atque ipse feroci Qui solet et vexat lutulenta balnea turba, sed dividitur: nam Æmilio pro conducta pragmaticorum opera, quantum petit sive postulat, dandum est. 124. petit pro licet 11. 17 a m. sec. 24. 45. petet 7. 10. 14-17 a m. pr. 18-23. 25. 26. 27. 46–50. 54-69. 71–74. 76. et plerique codd. Paris. e quibus illud restituit Ach. Vetus Schol. "Qui hoc, inquit, pacto quintas acciperet, in pretium consiliatorum (f. consultorum) clientum." Hinc Schurzfl. suspicabatur, eum non male legisse, Æmilio dabitur quintum, ut petet, hoc sensu: Tu quater egisti et vix unum extorsisti aureum, quum pauper sis: venit Æmilius, nobilis causidicus; ille quintum agit, nec satis bene, non certe tam bene, quam tu egeras, et accipit, quantumcumque poscet, quia scilicet tria nomina habet. Idem tamen Schurzfl. lectionem quantum petit vel petet probabat, et illud quantum licet Satirici credebat menti disconvenire. Ego potius vix dubito, quin hoc, tamquam difficilius nec minus aptum, omnino a poeta, illud vero a manu emendatoris profectum sit. v. Comm. Pro et malim fere ut, h. e. quamvis, vel ut ut, quomodocumque, de quo vid. Gronov. Obss. III, 6. Emilio dabitur, quantum licet, (vid. Comm.) ut, quamvis, nos, pauperes causidici ac patroni, melius egimus, peroravimus causas : hujus enim stat cet. An potius, puncto post licet posito, legendum at, et mox enim dictum pro enimvero? (v. Heyne ad Virg. Æn. V, 580. VI, 52. VIII, 84. X, 874.) Hoc probavit Ach. 125. Manso hæc adnotavit: "Si forte excidit ante Egimus, ut sensus sit: Æmilio dabitur merces, quantam per leges liVOL. I. H cet, utpote patrono nobiliori ex majorum insignibus clariori, etsi nos melius causam diximus."-aheneus 25. 49. 57. 60-63. 65-68. 71. 72. 73. v. sup. ad III, 285. albi suspicari possis: currui enim triumphali quatuor jungebantur albi equi. Sed epitheton alti exquisitius est. v. Comm. 129. Matho dejicit conj. Lubin. et Manso. Sed v. Comm. 132. Masos non male emend. Lips. Epist. Quæst. IV, 25. quoniam Medi et Parthi a Romanis non subacti, et lecticaMoesia vel Syria. Huic conjecturæ favet rii plerumque fuerint robustissimi servi ex alius Juvenalis locus infra IX, 142 seq. ubi v. not. Pro Masis facile substitui poterant. Medi, quoniam hi librariis notiores erant, et diphthongi raro leguntur in antiquis codd. Sed vulgata etiam lectio defendi potest. Nam Media tam lato poetis sensu dicitur, ut Assyriam quoque aliasque Asia regiones complectatur. Præterea Medi vel Mædi etiam Thraciæ populus. v. Plin. IV, 1. et 11. Strab. VII. p. 318. Ptol. III, 11. Liv. XXVI, 25. XXVIII, 5. XL, 21. Aristot. H. A. IX, 45. Schweigh. ad Athen. II, 6. Ad Medos vero utrum ju(23.) p. 45. venes, an pueros referas, nil interest. 133. Emturos 49. 55. 61. 62. 63. 67. 71. 73. Emturus puero crystallina, murrhina, villas leg. Rigalt. Cf. VI, 155. 156. murrina, myrrhina, myrrina, mirrhina, mirrina et mirina al. v. sup. ad VI, 156. 135. Atlamen 45. - illis est 14. est ipsis 12. 16. 45. hoc ipsis est 25. 27. 4650. 54-63. 65-69. 71-74. 77. Causidicum, vendunt amethystina: convenit illis 150 138. finem non servat impensæ 12. Versum parenthesi includendum putabat Schrader. 139. Ut redeant veteres (h. e. quamvis in vitam redeant veteres illi iique summi oratores Romanorum, Crassus, Hortensius, Antonius, Cicero et alii) pro Fidimus eloquio 10. 11. 13-21 a m. pr. 22—27. 45. -50. 54-69. 71-74. 77. et dimidia pars codd. Paris. Quæ lectio, si non vera, certe profecta est ab ingenio non indocti hominis, explentis lacunam codicis sui. Nostra tamen lectio etiam bene se habet, (cf. ad v. 150.) et firmatur auctoritate Prisciani. Heinrich et h. 1. et VIII, 7. (quem versum non obelo confodiendum putat, sed diversa examinandum trutina) nec non VIII, 147. 151. et 167. (quibus locis diversæ in libris scripturæ reperiuntur, Lateranus et Damasippus) ipsius poetæ, scripta sua in autographo retrac tantis eorumque novam quandam διασκευὴν instituentis post primam recitationem, operam haud obscure sibi videtur animadvertere. 146. flentem Basilo 10. 25. 27. 45-50. 54-69. 71. 72. 75, 77. deducere 10 25. 27. 45-50. 54-58. 60. 64. 65. 147. feret 16. 21. 149. imponere 10. 11. 17-25. 27. 45 —50. 54-69. 71-74. Sed ponere præmia docte dicitur, ut Gr. Tilévai ilλa, pro proponere, statuere, constituere. 150. Vecti 14-25. 27. 45-50. 55 58. 60. 61. 63. 64. 65. 67-69. 71–74. ut in optimis libris Plin. XXIX, 1. Hinc Vecti scripsimus, ut secundus sit casus, non quintus. Vectii 62. 66. Victi 59. Vetti vel Vetti in reliquis, etiam Hennin, et Ach. - In omnibus, quotquot vidi, libris ita distinguitur: Declamare doces, O 141. hoc 10. 11. 22. 25. 27. 45-50. ferrea pectora Vecti, Quum cet. vel D. 56-65. 68. 71-74. 77. 142. an post te sella 2. 3. 4. 11. 18. 21. 25-27. 57. 58. 70. 75. 76. post te an sit sella 5. 27. 46. 47. 48. 50. 55. 56. 5969. 71-74. post te sit sella 49. 54. sit post te sella 10. an posita sella 12. 14. 15. 17. 19. posita an sit sella 22. 45. et cod. vet. doces, Of. p. Vetti; Quum cet. Sed poeta, ni fallor, eodem orationis colore usus est, quo sup. v. 139. Fidimus eloquio? Ciceroni nemo cet. Ita et exquisitior vividiorque est dictio, et melius cohærent, quæ sequuntur. Rei gravitatem et permotionem animi declarant interrogatio et responsio addita eaque exclamatione ex |