Si non periret immiserabilis Militibus sine caede," dixit, Marte coli populata nostro. Lana refert medicata fuco, Cerva plagis erit ille fortis Sensit iners timuitque mortem. Altior Italiae ruinis !” Torvus humi posuisse vultum: Donec labantes consilio patres Firmaret auctor nunquam alias dato, Interque maerentes amicos Egregius properaret exsul. Atqui sciebat quae sibi barbarus Tortor pararet; non aliter tamen Dimovit obstantes propinquos Et populum reditus morantem, Quam si clientum longa negotia Aut Lacedaemonium Tarentum. DELICTA majorum immeritus lues, Foeda nigro simulacra fumo. Hesperiae mala luctuosae. Torquibus exiguis renidet. Missilibus melior sagittis. In patriam populumque fluxit. De tenero meditatur ungui: Mox juniores quaerit adulteros Inter mariti vina, neque eligit Cui donet impermissa raptim Gaudia luminibus remotis; Sed jussa coram non sine conscio Dedecorum pretiosus emptor. Antiochum Hannibalemque dirum; Sed rusticorum mascula militum Proles, Sabellis docta ligonibus Versare glebas et severae Matris ad arbitrium recisos Portare fustes, sol ubi montium Mutaret umbras et juga demeret Bobus fatigatis, amicum Tempus agens abeunte curru. Damnosa quid non imminuit dies ? Aetas parentum pejor avis tulit Nos nequiores, mox daturos Progeniem vitiosiorem. VII. Quid fles, Asterie, quem tibi candidi Constantis juvenem fide, Insomnis lacrimis agit. Tentat mille vafer modis. Ut Proetum mulier perfida credulum Maturare necem, refert. Fallax historias movet. Plus justo placeat cave; Tusco denatat alveo. Duram difficilis mane. VIII. MARTIIS caelebs quid agam Kalendis, Caespite vivo, Arboris ictu. Consule Tullo. Sume, Maecenas, cyathos amici Sospitis centum et vigiles lucernas Perfer in lucem; procul omnis esto, Clamor et ira. Mitte civiles super urbe curas : Dissidet armis, Cedere campis. |