Q. HORATII FLACCI.

CARMINU M.

LIBER QUARTUS.

ODE I.

AD VENEREM.

INTERMISSA, Venus, diu,

Rurfus bella moves? Parce, precor, precor:

Non fum qualis eram bonæ

Sub regno Cinaræ. Define, dulcium

Mater fæva Cupidinum,

Circa luftra decem flectere mollibus

Jam durum imperiis. Abi,

Quo blandæ juvenum te revocant preces: Tempeftivius in domum

Pauli, purpureis ales oloribus, Comiffabere Maximi,

Si torrere jecur quæris idoneum. Namque et nobilis, et decens,

Et

pro folicitis non tacitus reis,

Et centum puer artium,

Late figna feret militiæ tuæ.

Et, quandoque potentior

Largi muneribus riferit æmuli, Albanos prope te lacus

Ponet marmoream, fub trabe citreâ.

Illic plurima naribus

Duces tura, lyrâque et Berecyntiâ Delectabere tibiâ,

Miftis carminibus, non fine fiftulâ.

Illic bis pueri die

Numen cum teneris virginibus tuum Laudantes, pede candido,

In morem Saliûm, ter quatient humum.

Me nec fœmina, nec puer

Jam, nec fpes animi credula mutui,

Nec certare juvat mero,

Nec vincire novis tempora floribus.

Sed cur, heu! Ligurine, cur

Manat rara meas lacryma per genas?
parum decoro

Cur facunda

Inter verba cadit lingua filentio?

Nocturnis ego fomniis

Jam captum teneo, jam volucrem fequor Te per gramina Martii

Campi; te per aquas, dure, volubiles.

ODE II.

AD ANTONIUM IULUM.

PINDARUM quisquis ftudet æmulari, Iule, ceratis ope Dædaleâ

Nititur pennis, vitreo daturus
Nomina ponto.

Monte decurrens velut amnis, imbres
Quem fuper notas aluere ripas,
Fervet, immenfusque ruit profundo
Pindarus ore,

Laureâ donandus Apollinari,

Seu per audaces nova Dithyrambos
Verba devolvit, numerisque fertur
Lege folutis;

Seu deos, regesve canit, deorum
Sanguinem, per quos cecidere juftâ
Morte Centauri, cecidit tremendae
Flamma Chimæræ:

Sive, quos Elea domum reducit

Palma cœleftes, pugilemve, equumve

Dicit; et, centum potiore fignis,

Munere donat:

Flebili fponfæ juvenemve raptum
Plorat; et vires, animumque, moresque
Aureos educit in aftra, nigroque
Invidet Orco.

Multa Dircæum levat aura cycnum,
Tendit, Antoni, quoties in altos
Nubium tractus: ego, apis Matinæ
More modoque

Grata carpentis thyma per laborem
Plurimum, circa nemus uvidique
Tiburis ripas, operofa parvus
Carmina fingo.

Concines majore poeta plectro
Cæfarem, quandoque trahet feroces
Per Sacrum clivum, meritâ decorus
Fronde, Sicambros:

Quo nihil majus meliusve terris
Fata donavere, bonique divi;

Nec dabunt, quamvis redeant in aurum
Tempora prifcum.

Concines lætosque dies, et urbis
Publicum ludum, fuper impetrato
Fortis Augufti reditu, forumque
Litibus orbum.

Tum meæ (fi quid loquor audiendum) Vocis accedet bona pars; et, O Sol Pulcher, O laudande, canam, recepto Cæfare felix.

Tuque dum procedis, Io Triumphe! Non femel dicemus, Io Triumphe! Civitas omnis; dabimusque divis Tura benignis.

Te decem tauri totidemque vaccæ,
Me tener folvet vitulus, relictâ
Matre qui largis juvenefcit herbis
In mea vota;

Fronte curvatos imitatus ignes
Tertium Lunæ referentis ortum:
Qua notam duxit, niveus videri;
Cætera fulvus.

K