Certâ sede manet: humor et in genas
Furtim labitur, arguens
Quàm lentis penitus macerer ignibus.
Uror, seu tibi candidos
Turpârunt humeros immodicæ mero
Rixæ; sive puer furens
Impressit memorem dente labris notam.
Non, si me satis audias,
Speres perpetuum, dulcia barbarè
Lædentem oscula, quæ Venus Quintâ parte sui nectaris imbuit.Felices ter et ampliùs
Quos irrupta tenet copula; nec malis
Divulsus querimoniis
Supremâ citiùs solvet amor die.
Sub allegoria navis, monet Rempublicam ne nova bellorum civilium adeat pericula.
O NAVIS, referent in mare te novi
Fluctus. O quid agis? fortiter occupa
Portum. Nonne vides, ut
Nudum remigio latus,
Et malus celeri saucius Africo,
Antennæque gemant? ac sine funibus
Vix durare carinæ
Possint imperiosius
Equor? non tibi sunt integra lintea;
Non Di, quos iterum pressa voces malo ;
Quamvis Pontica pinus,
Sylvæ filia nobilis,
Jactes et genus et nomen inutile:
Nil pictis timidus navita puppibus
Fidit. Tu, nisi ventis
Debes ludibrium, cave.
Nuper solicitum quæ mihi tædium,
Nunc desiderium, curaque non levis,
Interfusa nitentes
Vites æquora Cycladas.
Nerei vaticinium de Troja excidio.
PASTOR Cùm traheret per freta navibus
Idæis Helenam perfidus hospitam,
Ingrato celeres obruit otio
Ventos, ut caneret fera
Nereus fata. "Malâ ducis avi domum,
Quam multo repetet Græcia milite,
Conjurata tuas rumpere nuptias,
Et regnum Priami vetus.
Eheu, quantus equis, quantus adest viris
Sudor! quanta moves funera Dardanæ
Genti! Jam galeam Pallas, et ægida,
Currusque, et rabiem parat.
Nequidquam, Veneris præsidio ferox,
Pectes cæsariem, grataque foeminis
Imbelli citharâ carmina divides:
Nequidquam thalamo graves
Hastas, et calami spicula Gnossii
Vitabis, strepitumque, et celerem sequi
Ajacem. Tamen, heu ! serus adulteros
Crines pulvere collines.
Non Laërtiaden, exitium tuæ
Gentis, non Pylium Nestora respicis?
Urgent impavidi te Salaminius
Teucer, te Sthenelus sciens
Pugnæ, sive opus est, imperitare equis
Non auriga piger. Merionem quoque
Nosces. Ecce furit te reperire atrox
Tydides melior patre:
Quem tu, cervus utì vallis in alterâ
Visum parte lupum, graminis immemor,
Sublimi fugies mollis anhelitu;
Non hoc pollicitus tuæ.
Irácunda diem proferet Ilio,
Matronisque Phrygum classis Achillei.
Post certas hyemes uret Achaicus
Ignis Pergameas domos."
Veniam petit a puella, quam iambis læserat: in-
domitam iræ vim describit.
O MATRE pulchrâ filia pulchrior,
Quem criminosis cunque voles modum
Pones iambis; sive flammâ,
Sive mari libet Adriano.
Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber æquè, non acuta
Sic geminant Corybantes æra,
Tristes ut iræ; quas neque Noricus
Deterret ensis, nec mare naufragum,
Nec sævus ignis, nec tremendo
Jupiter ipse ruens tumultu.
Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis
Vim stomacho apposuisse nostro.
Iree Thyesten exitio gravi
Stravere, et altis urbibus ultimæ
Stetere causæ cur perirent
Funditus, imprimeretque muris
Hostile aratrum exercitus insolens.
Compesce mentem; me quoque pectoris
Tentavit in dulci juventâ
Fervor, et in celeres iambos
Misit furentem: nunc ego mitibus
Mutare quæro tristia, dum mihi
Fias recantatis amica
Opprobriis, animumque reddas.
Invitat Tyndaridem in villam suam, cujus amœnitatem et commoda ostentat.
VELOX amœnum sæpe Lucretilem
Mutat Lycao Faunus; et igneam
Defendit æstatem capellis
Usque meis, pluviosque ventos.
Impune tutum per nemus arbutos
Quærunt latentes et thyma deviæ
Olentis uxores mariti;
Nec virides metuunt colubras, Nec Martiales hæduleæ lupos, Utcunque dulci, Tyndari, fistulâ Valles, et Usticæ cubantis
Lævia personuere saxa.
Di me tuentur: Dîs pietas mea,
Et musa cordi est. Hinc tibi copia
Manabit ad plenum benigno
Ruris honorum opulenta cornu.
Hinc in reductâ valle, caniculæ
Vitabis æstus, et fide Teïâ
Dices laborantes in uno
Penelopen, vitreamque Circen.
Hìe innocentis pocula Lesbi
Duces sub umbrâ: nec Semeleïus
Cum Marte confundet Thyoneus
Prælia; nec metues protervum
Suspecta Cyrum, ne malè dispari
Incontinentes injiciat manus,
Et scindat hærentem coronam
Crinibus, immeritamque vestem.
ODE XVIII.
Laus et vituperium vini.
NULLAM, Vare, sacrâ vite priùs severis arborem
Circa mite solum Tiburis, et monia Catili.
Siccis omnia nam dura Deus proposuit; neque
Mordaces aliter diffugiunt solicitudines.
Quis post vina gravem militiam aut pauperiem
crepat?
[Venus?
Quis non te potiùs, Bacche pater, teque, decens
At, ne quis modici transiliat munera Liberi,
Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero
Debellata; monet Sithoniis non levis Evius;
Cùm fas atque nefas exiguo fine libidinum 10
Discernunt avidi. Non ego te, candide Bassareu,
Invitum quatiam: nec variis obsita frondibus
Sub divum rapiam. Sæva tene cum Berecynthio
Cornu tympana, quæ subsequitur cæcus amor sui,
|