TITUS.

Ejus ingenium.

Titi ingenium quantæcunque fortunæ capax, decor oris cum quadam majestate: mitis natura. Hist. II, 1; IV, 86. Adolescentia, principatus.

:

Neque abhorrebat a Berenice juvenilis animus: sed gerendis rebus nullum ex eo impedimentum lætam voluptatibus adolescentiam egit, suo quam patris imperio modestior. Hist. II, 2.

DOMITIANUS.

Cæsaris vitia.

Nomen sedemque Cæsaris Domitianus acceperat, nondum ad curas intentus, sed stupris et adulteriis filium principis agebat. Hist. IV, 2.

Ex paterna fortuna tantum licentiam usurpabat. Vit. Agric. 7.

Indomitæ ejus libidines timebantur. Hist. IV, 68.

Princeps sævus, deinde atrox.

Domitiani natura præceps in iram, et quo obscurior, eo irrevocabilior. Vit. Agric. 42.

Infensus virtutibus princeps. Vit. Agric. 41.

Domitianus non jam per intervalla ac spiramenta temporum, sed continuo et velut uno ictu rempublicam exhausit..... Nero tamen subtraxit oculos, jussitque scelera, spectavit præcipua sub Domitiano miseriarum pars erat, videre et aspici; quum suspiria nostra subscriberentur ; quum denotandis tot hominum palloribus sufficeret sævus ille vultus et rubor, quo se contra pudorem muniebat. Vit. Agric. 45.

Miserrima tum civitas.

Sicut vetus ætas vidit quid ultimum in libertate esset, ita

nos quid in servitute, adempto per inquisitiones et loquendi audiendique commercio...... Per quindecim annos, grande mortalis ævi spatium, multi fortuitis casibus, promptissimus quisque sævitia principis interciderunt. Pauci, et ut ita dixerim, non modo aliorum, sed etiam nostri superstites sumus, exemptis e media vita tot annis, quibus juvenes ad senectutem, senes prope ad ipsos exactæ ætatis terminos per silentium venimus. Vit. Agric. 2 et 3.

NERVA.

Sub egregio Principe resurgit Roma.

Primo statim beatissimi seculi ortu, Nerva Cæsar res olim dissociabiles miscuit, principatum ac libertatem. Vit. Agric. 3.

TRAJANUS.

Princeps optimus.

Auget quotidie felicitatem imperii Nerva Trajanus; nec spem modo ac votum securitas publica, sed ipsius voti fiduciam, ac robur adsumpsit. Vit. Agric. 3.

Inter Domitiani mala, spes unica fuit durare et principem Trajanum videre.

Durare in hac beatissimi seculi luce, ac principem Trajanum videre, quodam augurio votisque apud nostras aures ominabatur Agricola. Vit. Agric. 44.

Sub optimo principe, Romæ felicitas.

Nunc demum redit animus..... Non pigebit vel incondita ac rudi voce memoriam prioris servitutis ac testimonium præsentium temporum composuisse. Vit. Agric. 3.

Rara temporum felicitate, ubi sentire quæ velis, et quæ sentias dicere licet. Hist. I, 1.

VIII. AULA.

Fortunæ intenta. Inde Tiberius senex Macroni, gratiam Caii juvenis captanti, exprobrabat :

Occidentem ab eo deseri, Orientem spectari. Annal.

VI, 47.

Nec certa spes.

Fato et sorte nascendi, ut cetera, ita principum inclinatio in hos, offensio in illos. Annal. IV, 20.

Ibi cauta magis, quam acria, valent consilia. Potentiam cautis, quam acribus consiliis, tutius haberi. Annal. XI, 29.

Fluxa aulæ potentia.

Nihil rerum mortalium tam instabile ac fluxum, quam fama potentiæ non sua vi nixæ. Annal. XIII, 19.

Sallustius Crispus ætate provecta speciem magis in amicitia principis (Augusti) quam vim tenuit. Idque et Mæcenati acciderat; fato potentiæ raro sempiternæ : an satias capit, aut illos, quum omnia tribuerunt, aut hos, quum jam nihil reliquum est, quod cupiant? Annal. III, 30.

In aula, post casum, nulla manet potentiæ reverentia. Infracta a Nerone Agrippinæ potentia, statim relictum Agrippinæ limen: nemo solari, nemo adire, præter paucas feminas, amore an odio incertum. Annal. XIII, 19.

E nimia potentia, maximum periculum.

Vinius in dies quanto potentior, eodem actu invisior erat, Hist. I, 12.

Nec ibi tuta obscuritas.

Satis clarus est apud timentem, quisquis timetur. Hist. II, 76.

In aula facetiis abstine.

Facetiarum apud præpotentes in longum memoria est. Annal. V, 2.

Ubi multum ex vero traxere, acrem sui memoriam relinquunt. Annal. XV, 68.

Aula criminationibus et laudibus sæva.

Valens, quamquam bene de partibus meritus, nullo apud Vitellium honore fuit : secretis eum criminationibus infamaverat Fabius ignarum, et quo incautior deciperetur, palam laudatum. Hist. I, 64.

Pessimum inimicorum genus, laudantes. Vit. Agric. 41.

Qualis in principes.

Hæc cum adsensu audita ab his, quibus omnia principum honesta atque inhonesta laudare mos est, plures per silentium aut occultum murmur excepere. Annal. II, 38.

Aulici summa laus.

Inter abruptam contumaciam, et deforme obsequium pergere iter ambitione ac periculis vacuum. Annal. IV, 20.

In Sejano, pessimæ aulici artes.

Tiberium variis artibus devinxit adeo, ut obscurum adversum alios, sibi uni incautum intectumque efficeret, non tam solertia (quippe iisdem artibus victus est) quam Deum ira in rem Romanam, cujus pari exitio viguit, ceciditque. Corpus illi laborum tolerans, animus audax : sui obtegens, in alios criminator: juxta adulatio et superbia : palam compositus pudor, intus summa apiscendi libido: ejusque caussa, modo largitio et luxus, sæpius industria ac vigilantia, haud minus noxiæ, quotiens parando regno finguntur. Annal. IV, 1.

IX. CONSILIA.

In imperiis plura consiliis agenda.

Plura in summa fortuna auspiciis et consiliis, quam telis et manibus geri. Annal. XIII, 6.

Consilia princeps adhibeat.

Quam arduum, quam subjectum fortunæ cuncta regendi onus. Annal. I, 11.

Consiliorum difficultas.

Suadere principi quod oporteat, multi laboris. Hist. I, 15. Absit ambitio.

Neque posse principem sua scientia cuncta complecti ; neque expedire, ut ambitione aliena trahatur. Annal. III, 69. Absit assentatio.

Assentatio erga principem quemcunque, sine affectu peragitur. Hist. I, 15.

Pessimi consultores.

Quibus omnia principum honesta atque inhonesta laudare mos est. Annal. II, 38.

Absit pavor.

Pavidis consilia in incerto sunt. Annal. III, 9.

Adsit incorrupta libertas.

Neque in iis, quæ ad rempublicam pertinerent, consilio nisi suo usurum, vel cum periculo offensionis. Annal. I, 8. Consultoribus tamen ex libertate fama, fortuna ex

obsequio.

Illa ætas duo pacis decora simul tulit: sed Labeo incorrupta libertate, et ob id fama celebratior: Capitonis obsequium dominantibus magis probabatur. Illi, quod præturam intra stetit, commendatio ex injuria; huic, quod consulatum adeptus est, odium ex invidia oricbatur. Annal. III, 75.