LX.

Observ. ad Tacitus scr. T. Baden.

An. 1, 73. Rubrio crimini dabatur violatum periurio nomen Augusti". Lege cum Freinshemio numen Augusti. Ibid. 3, 66. corripiunt, obiectantque violatum Augusti numen,

Silanum

spretam Tiberii maiestatem.

"

se,

4, 2. Vim praefecturae, modicam antea, intendit, dispersas per urbem cohortes una in castra conducendo; ut simul imperia acciperent, numeroque, et robore, et visu inter fiducia ipsis, in ceteros metus crederetur “. Scribe redderetur, id est, efficeretur. Livius 3, 26. tantam vastitatem in Sabino agro reddidit. Utrumque verbum in Mss. confundi, ostendit Burmannus ad Val. Flaccum 2, 292.

14, 31.,,rapiunt arma, commotis ad rebellationem Trinobautibus, et qui alii nondum servitio facti, resumere libertatem occultis coniurationibus pepigerant". Lege: qui alii nondum servitia, hoc est, servi, facti. Livius 2, 10. servitia regum superborum.

Hist. 1, 8.,, Rufus, vir facundus, et pacis artibus, bellis inexpertus". Faërnus verbis pacis artibus addi volebat clarus, Verior, Tacitique consuetudini propior Rhenani est ratio, intelligentis ex sequenti verbo expertus. Ita et infr, c. 29. alii formidine augentes, quidam minora vero. augentes scilicet, verum. Annal. 12, 54. Cumano, cui pars provinciae habebatur: ita divisis, ut huic Galilacorum natio, Felici Samaritae parerent. divisis sc. partibus. ibid. c. 64. Agrippina, quae filio dare imperium, tolerare imperitantem nequibat. dare imperium intellige, quibat. Eadem defectionis figurâ dixit Livius 43, 17. Eo anno, postulantibus Aquileiensium legatis, ut numerum colonorum augeret, 1500 familiae ex senatusconsulto scriptae etc. ubi vide Doering. et ad 41, 20.

ibid. 87. Curam navium Oscus libertus retinebat, ad observandam honestiorum fidem invitatus". hoc est, occasionem nactus ad observandam honestiorum fidem. Velleius 2. 129, 3. Quotiens populum congiariis honora, vit, senatorumque censum, cum id senatu auctore facere potuit, quam libenter explevit, ut neque luxuriam invitaret, neque honestam paupertatem pateretur dignitate destitui.

De Orat. Dialog. c. 26.,,Equidem non negaverim, Cassium Severum posse oratorem vocari, quanquam in magna parte librorum suorum plus vis habeat, quam sanguinis". Forte: plus bilis, hoc est, irae, quomodo legi volebat Gronovius.

LXI.

Arn. Herm. Ludov. Heerenit dissertatio *) de chori Graecorum tragici natura et indole, ratione argumenti habita.

§. 1. In tanta veteris Graeciae Latiique monumento

rum omnis generis strage, vix tamen alia fuisse puto, quae tristem hanc sortem magis experta sint, quam Lyricorum graecorum carmina. Ut enim eos poëtas taceam, quos antiquissima Graeciae aetas tulit, Orpheum, Linum, Olympum, Philammonem et alios, quorum carmina, cum litteris nondum mandarentur, ab interitu vix servari potuerunt; eorum quoque poëtarum, qui inde ab Ol. XXV. usque ad Pindari aetatem floruerunt, Archilochi, Alcaei, Stesichori, Alcmanis, multorumque aliorum, nil fere praeter nomina ad nostra tempora pervenerunt; quibus autem fruimur Sapphus et Tyrtaei reliquiis, tantum sane abest, ut damnum, quod passi sumus, resarciatur, ut acriori potius eorum quae interierunt desiderio ex lectione earum teneamur. Ipsius quoque Pindari, quae ex temporum naufragio servata sunt, non ita pro optimis atque consumatissimis eius carminibus haberi possunt, ut iis omnibus, quae Horatius admiratur, dithyrambis inquam, hymnis quibus Deorum laudes celebravit, threnis denique quibus defunctorum memoriam servavit, temporum fluctibus submersis, aequo animò carendum nobis esse putemus. In communi hac lyricorum carminum clade, pauca sane, quae nobis servata sunt, eo diligentius colligenda atque exponenda sunt.. Pertinent vero ad haec ea quoque carmina, quae in fabulis tragicis Graecorum a choro cantari solent, quae, quamvis in iis restituendis, atque a sordibus quibus obsita erant, pur

*) Dissertatio, quam Ampl. Philosophorum Ordinis auctoritate ad consequendos summos in Philosophia honores die XXIX. Maii MDCCLXXXIV. publice defendet A. H. L. Heeren, Bremensis. Gottingae, typis I. Ch. Dieterich, Acad. Typogr. 47 pp. 4.

gandis, diligenter versata sit criticorum cura, nondum tamen ita tractata sunt, ut ex accurata eorum inter se comparatione, natura eorum sit constituta, varia genera ratione argumenti sint distincta, singula vero genera ›iterum inter se ita sint comparata, ut quid cuivis eorum proprium sit, intelligi possit.

§. 2. Quamvis autem fines, in commentatione quam exhibeo observandi, totam hanc rem, ita ut debet, expositam, capere nullo modo possint, periculum tamen feci, omnibus tragicorum choris saepius perlectis atque inter se comparatis, ad certas quasdam classes, ratione sententiae ac argumenti, eos revocare, et quae a me observata sunt adiicere; quo me id saltem consecutum esse spero, ut singula haec carmina e diversis fabulis tragicis iam in unum congesta, ita lectorum oculis subiecerim, ut facili opera uno quasi adspectu ea intueri, atque an recte naturam eorum indagaverim diiudicare possint. Priusquam autem propositum ipsum aggrediar, pauca mihi de ipso ortu atque antiquissima conditione chori in fabulis tragicis praemonenda esse, video.

§. 3. Omnes, tum antiqui tum recentiores scriptores in eo consentiunt, chori origines ex antiquissimis temporibus repetendas esse. Cum scilicet homines, diebus festis congregati, hilaritatis sensus voce atque gestu proderent, ipsa natura magistra facile impellebantur, ut inconditos clamores atque discursationes ad leges rhythmi revocarent. Graeciae vero prisci incolae, Bacchi festis vel Dionysiacis imprimis frequenter convenire, atque in Dei honorem hymnos canere solebant.

§. 4. Ex antiquis, his Bacchi festis, primas repetendas esse tragoediae origines, post Aristotelem omnes, qui tragoediae historiam concinnarunt, uno ore affirmant. Postquam enim a multo inde tempore chorus in eo substiterat, ut cantu et saltatione, accinente tibia, laudes Dei celebraret, inter chori cantus unus prodire coepit, qui res gestas Dei tum voce, tum gestu imitaretur. Ea vero, quae dicebat, nulla arte erant composita, sed erant avtooxedLaoμara *) teste Aristotele Poët. C. IV. Vocantur haec a Graecis Episodia: quod nomen satis testatur, a primario chori argumento et consilio aliena ea putata esse. Mox tamen illa coepere principem locum obtinere, ita ut iis ipse chorus subserviret. Episodiis inventis accessit Dialogus, ita tamen ut unus

*) Eosdem mores Delphis in Apollinis sacris obtinuisse, testatur Strabo L. IX. cf. Dion. Hal. L. VII. s. f.