· έγινα δὲ Κλητές] λαχανοπώλιδος, τὸ [ μὲν γένος] Αθηναίος, νήθη δὲ ἐν Σαλαμίνι ἐπὶ Καλλίου ἄρχοντος κατὰ τὴν 2 είν στην Ολυμπιάδα, ὅτε ἐναυμάχησαν τοῖς Πέρσαις οἱ Ἕλληνες. Ετελεύτησε [δέ τοιουτοτρόπως ἐν τῇ Μακεδονίᾳ. κώμη δέ ἐστι καλουμένη Θράκις, διὰ τὸ κατῳκηκέναι αυτόθι Θράκας· ἐν ταύτη [παρὰς του Αρχελάου Μολοτικὴ κύων ἦλθεν ἀποπλανη θεῖσα]. ταύτην δὲ Θράκες ὡς ἔθος θύσαντες ἔφαγον· καὶ δὴ Οι Αρχέλαος ἐζημίωσαν αὐτοῖς τάλαντον. [ Ἐπεὶ δ ̓ ἐνδεῶς] εἰ τον, Εὐριπίδην ἐδεήθησαν τυχεῖν ἀπολύσεως, δεηθέντα τοῦ βασιλέως. Χρόνω δὲ ὕστερον Εὐριπίδης ἐν ἄλσει τινὶ πρὸ τῆς πόλεως ηρέμει Αρχελάου δὲ ἐπὶ κυνηγέσιου ἐλθόντος, των σκ[ωλάκων ἐπιτυχόντων Εὐριπ[ίδη], ἐσπαράχθη καταβρωθεὶς ὁ ποιητής. Ησαν δὲ οἱ σκύλακες] τῆς ὑπὸ Θρακῶν ἀναιρε . ὅθεν καὶ παρ. ἐπὶ τοῖς Μακεδόσι, κυνὸς

4) Εὐριπίδης ὑιὸς ἐγένετο Μνησάρχου] καπήλου καὶ [Κλει τους] λαχανοπώλιδος. Ἀθηναῖος μὲν, ἐγεννήθη δὲ [ἐν Σαλα] μίνι ἐπὶ Καλλίου ἄρχοντος, ὅτε ἐναυμάχησαν τοῖς] Πέρσαις οἱ Ἕλληνες, [Ησκησε] 5) δὲ κατ ̓ ἀρχὰς παγκράτιον ἢ πυγμήν, β' τοῦ πατρὸς χρησμον λαβόντος, ὅτι νικηφόρους *) ἀγῶνας νικής σει· καὶ φασὶν αὐτὸν ̓Αθήνῃσι νικῆσαι. ̓Αναγνοὺς δὲ,7) ἐπὶ γ' τραγωδίαν ἐτράπη· καὶ πολλοὺς προς εξεύρε προλόγους καὶ φυσιολογίας [καὶ] ῥητορείας· γενόμενος ̓Αναξαγόρου καὶ Προ δίκου καὶ Πρωταγόρου καὶ Σωκράτους ἑταῖρος. Δοκεῖ δὲ αὐτῷ δ' καὶ Σωκράτης και Μνησίλοχος ) συμπεποιηκέναι τινά. Φασὶ ἐ δὲ τὸν Εὐριπίδην καὶ ζωγράφον γεγονέναι, καὶ δείκνυσθαι αὐ τοῦ πινάκιον ἐν Μεγάροις. "Αρξασθαι [δὲ] ἀγωνίζεσθαι γενό

εἴκοσι καὶ ἕξ ἐτῶν. Λέγουσι δὲ αὐτὸν καὶ βαθὺν πώς γώνα θρέψαι, καὶ φακοὺς ἐπὶ τῆς ὄψεως ἐσχηκέναι. Γυναῖκας τε γῆμαι πρῶτον Μελιτά, δεύτερον Χοιρίλλην. Καὶ υἱοὺς και

2) Hic error forsan ortus est a male lecto oé et pro κ' habito, quod interdum in duos ductus discedit.

3) Hoc posui Barnesium secutus, qui in Vita Euripidis (S. 31) hanc historiam narravit, nullo auctore citato. TIE 802

4) In margine sunt novi tituli vestigia.

5) Sic Elmsleii editio, codex modo fox... habet, soborg 6) Melius ap. Elmsl. στεφανηφόρες.

legi possit.

8) Cod. Μνησίλαγος,

9) Cod. γενόμενος.

τέλιπε τρεῖς, Μνησαρχίδην μὲν πρεσβύτερον, ἔμπορον, δεύτε ρον δὲ Μνησίλοχον, ὑποκριτὴν, νεώτερον Μνησαρχίδου· 1°) ἢ οἱ ἐδίδαξαν τοῦ πατρὸς ἔνια δράματα. Τὰ πάντα δὲ ἦν αὐτοῦ δράματα ἐννενήκοντα καὶ δύο, σώζεται δὲ ἑβδομήκοντα 11) ὀκτώ, Θ' καὶ τούτων νοθεύεται τρία. Ετελεύτησε δὲ, ὥς φησι Φιλόχο ρος, ὑπὲρ τὰ ἑβδομήκοντα ἔτη γεγονώς· ὡς δὲ Ερατοσθένης, ί οέ· ἐτάφη δὲ ἐν Μακεδονία. Κενοτάφιον δὲ αὐτοῦ ἐν Αθήνησιν ἐγένετο, καὶ ἐπίγραμμα αὐτῷ ἐπιγέγραπται, Θουκυδίδου τοῦ ἱστοριογράφου ποιήσαντος, ἢ Τιμοθέου τοῦ μελοποιοῦ. ,,Μνῆμα Ἑλλὰς ἅπασα Εὐριπίδου ὀστέα δ ̓ ἴσχει γῇ Μακεδόνων, υπερ δέξατο τέρμα βίου. πάτρα δ ̓ Ἑλλάδος ̓Αθῆναι πλεῖστος δὲ Μούσας τέρψας, ἐκ πολλῶν καὶ τὸν ἔπαινον ἔχει. 17) ιά Φασὶ δὲ αὐτὸν ἐν Σαλαμίνι (3) σπήλαιον κατασκεύασαντα ἀναπ νοὴν ἔχον εἰς τὴν θάλασσαν, ἐκεῖσε διημερεύειν, φεύγοντα τὸν ὄχλον· ὅθεν καὶ ἐκ θαλάσσης λαμβάνει τὰς 14) πλείους τῶν ιβ' ὁμοιώσεων. Σκευθρωπὸς δὲ ἢ σύννους καὶ αὐστηρὸς ἐφαίνετα καὶ μισογέλως καὶ ἰσογροίης 15) καθὰ καὶ ̓Αριστοφάνης αὐτὸν ιγ αἰτιᾶται· στρυφνὸς ἔμοιγε 10) προςειπεῖν Εὐριπίδης. Λέγουσι δὲ αὐτὸν γήμαντα τὴν Μνησιλόχου θυγατέρα Χοιρίλλην, καὶ νοήσαντα τὴν ἀκολασίαν αὐτῆς, γράψαι πρώτων 17) τὸ δράμα τὸν Ιππόλυτον, ἐν ᾧ τὴν ἀναισχυντίαν ἐθριάμβευε 18) των γυιδ' ναικῶν· ἔπειτα δὲ αὐτὴν ἀποπέμψασθαι. Λέγοντος δὲ τοῦ

γήμαντος αὐτὴν, σωφρονεῖ 19) παρ' ἐμοί· δύστηνος εἶ, ἔφη εἰ γυναῖκα δοκεῖς παρ' ᾧ μὲν αὐτὴν 20) σωφρονεῖν, παρ' ο δὲ μή. Ἐπιγῆμαι δὲ αὐτὸν δευτέραν, ἣν εὐρὼν ἀκολαστοτέραν, προχειροτέρως εἰς τὴν κατὰ τῶν γυναικών βλασφημίαν ἐθρασύ νετο. Αἱ δὲ γυναῖκες ἐβουλήθησαν αὐτὸν κτεῖναι, εἰςελθοῦσαι ις εἰς τὸ σπήλαιον, ἐν ᾧ γράφων διετέλει. Διαβάλλεται δὲ ὑπὸ φθόνου, ὡς τὸν Κηφισοφῶντα εἶχε συμπονοῦντα αὐτῷ τὰς

10) His meliora apud Elmsl. leguntur: νεώτερον δὲ Εὐριπίδην, ὃς ἐδίδαξε.

11) Cod. hos numeros iunxit sub uno accentu.

12) In his elegis legendum est e Thoma Magistro et editione
Elmsleii ἅπασ
Μακεδών· ἡ γὰρ

δος Ἑλλὰς, ̓Αθῆναι· πλεῖστα δὲ

13) Cfr. A. Gell. XV. 20.

14) Cod. τους.

πατρὶς δ ̓ Ἑλλα

15) Forsan legendum ισόχρους, vel potius e Moschopulo με σογύνης.

16) Conveniret ἔοικε addere ex Alexandro Aetolo ap. Gell. 1. c 17) F. leg. πρώτως vel πρῶτον.

18) Cod. θράβευε.

19) Cod. σωφρονεῖν.

20) F. delendum αὐτὴν.

τραγῳδίας. Λέγει δὲ καὶ Ἕρμιππος *), Διονύσιον τὸν Σικελίας τύραννον, μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ Εὐριπίδου τάλαντον τοῖς κληρονόμοις ἐκπέμψαντα, λαβεῖν τὸ ψαλτήριον καὶ τὴν δέλτον και τὸ γραφεῖον· ἅπερ ἰδὼν **) κελεῦσαι τοὺς φέροντας ἐν τῷ Μουσ σῶν ἱερῷ ἀναθεῖναι, ἐπιγράψαντα τοῖς αὐτοῦ Εὐριπίδου ὀνό μασι. Διὸ καὶ ξενοφιλώτατον κεκλῆσθαι φησὶ, διὰ τὸ μάλιστα τή ὑπὸ ξένων φιλεῖσθαι· ὑπὸ γὰρ ̓Αθηναίων ἐφθονεῖτο. Μειρα- τα κίου δέ τινος ἀπαιδευτοτέρου στόμα δυςῶδες ἔχειν ὑπὸ φθόνου αὐτὸν εἰπόντος, 21) ευφήμει, ἔφη, 32) μέλιτος καὶ σειρήνων (3) γλυκύτερον στόμα. Ἔσκωπτε δὲ τὰς γυναῖκας διὰ τῶν ποιημά των δι' αἰτίαν τοιάυδε. εἶχεν οἰκογενὲς μειράκιον ὀνόματι Κηφισυφῶντα· πρὸς τούτῳ ἐφώρα τὴν γυναῖκα ἀτακτούσαν. καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἀπέτρεπεν 34) ἁμαρτάνειν· ἐπεὶ δ ̓ οὐκ ἔπειθε, κατέλιπεν αὐτὸς τὴν γυναῖκα, βουλομένου αὐτὴν ἔχειν τοῦ Κη · φίσοφῶντος. Οὕτω δὲ αὐτὸν καὶ Φιλήμων ἠγάπησεν, ὡς τολ μήσαντα αὐτὸν τοῦτο. 25 )

2

Sequitur in codice argumentum Hecubae, quod cum alteri a Matthiaeo edito rebus consentiat, et in quibusdam deterius compositum sit, exscribendum non putavi; cum vero verbis non parum differat, potiorem eius enotabo diversitatem.

Quae in praemissis Hecubae deinde leguntur de eius nomine et patre, omittere non debui, nam, utalia

* Quod in hoc memorabili Hermippi fragmento narrätür, eius a Barnesio in Vita Euripidis nulla est facta mentio.

**) F. leg. ιδόντα, ut paullo post legitur ἐπιγράψαντά. 21) Cod. ὑπόντος.

22) Quis hoc dixit? Dionysius, an alius peregrinus ? 23) Cfr. Alexander Aetolus ap. Gell. 1. c. ν. δι

24) Cod. ἀπέπρεπεν.

25) De Philemone alia et saniora habet Thomas Magister. (Miscell. Vol. I. Ρ. II. 1822. )

26

taceam, nova quaedam et mira e Philochoro et Orphi

cis narrant.

Τὰ περὶ τῆς Εκάβης διαφόρως ἱστόρηται. Φιλόχορος γὰρ ἐν τῷ περὶ τραγῳδίας συγγράμματι γράφων, Χοιρίλλην αὐτὴν κεκλῆσθαι φησίν· 26) ἴσως διὰ πολλοὺς παῖδας γεγεννῆσθαι αὐτῆς· ἡ χοῖρος γὰρ πολλὰ τίκτει, καὶ ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς οἱ χοῖροι ἐκάβαι προςηγορεύοντο· οἱ δὲ λοιποὶ τῷ κυρίῳ αὐτὴν ὀνόματι προςηγόρευσαν. Πολλάκις δὲ Εὐριπίδης σχεδιάζει ἐν ταῖς γενεαλογίαις, ὡς καὶ 37 ) ἑαυτῷ ἐνίοτε ἐναντία λέγειν· καὶ νῦν Κισσέως ἔφη θυγατέρα τὴν Ἑκάβην, μετενεγκών 28) τοῦ πατρὸς Θεανούς· περὶ οὗ φησιν Ὅμηρος : 39) » Κισσεύς τόνδ' ἔθρεψε δόμοις ἐνὶ τυτθὸν ἐόντα προπάτωρ (1. μητροπάτωρ), ὅς τίκτε Θεανώ καλλιπάρηον. τὸ ἑξῆς. 30) ἥκω Πολύδωρος, Εκάβης παῖς τῆς Κισσέως. Το δράμα τότο τὴν ταφὴν Πο γυδώρου καὶ τῆς Πολυξένης τε τὴν σφαγὴν γράφει, καὶ τοῦ Πολυμήστορος ὀμμάτων δίκην, ἥν πράξας ἀντέδωκεν ἀντιμι Ωθίαν.

66

Havniae, mense Aprili 1822.

XLII.

Θοός.*)

O. D. Bloch.

1. Von dem Adjektiv oós wird, aufser dem bekannten Sinne schnell, von den Grammatikern (s. Hesych., Etym. M. ff.) eine solche Verschiedenheit von Bedeutungen, theils im Allgemeinen, theils in Beziehung auf Homer angegeben, u. es kommt auch wirklich bei diesem Dichter in so vielen Verbindungen vor, welche einzelne jener Bedeutungen, besonders tapfer u: spitzis begunstigen; dafs man vor allen Dingen sich erst versichern mufs, ob es denn auch jene geläufigste Bedeutung

26) Hoc Philochori nec fragmentum nec scripti mentio apud Siebelisium V. Cl. reperitur.

27) Omisi ἐν codicis ante ἑαυτῷ.

28) Forsan excidit τὸ ὄνομα.

* Aus dem zweiten, künftig erscheinenden Bande des Lexilogus von Buttmann.

schnell bei ihm wirklich schon habe. Diefs wird indessen bald aufser Zweifel gesetzt, schon allein durch das Adv. Jos, das oft, u. nie in einer andern Bedeutung vorkommt, u, so denn auch durch die Verbindung Door aqua Il. g, 458. Auch würde es ein Zwang seyn, der sich besonnenen Lesern nicht empfehlen möchte, wenn man die Stelle von dem durch die Hirten verwundeten Löwen μ, 506 ἔβλητο- θοῆς ἀπὸ χειρὸς ἄκοντε durch eine tapfere Hand, erklären wollte: wie es denn unbegreiflich ist, dafs einige Od. 9, 38. in dem Befehle des Königs αὐτὰρ ἔπειτα θοὴν ἀλεγύνετε δαῖτα, eine δαῖτα ἀγαθὴν *). (namlich weil θοός auch ἀγαθός, d. i. tapfer heifst) erkennen, oder noch einfältigere Deutungen (s. Etym. M.) versuchen konnten, da doch ein rasch u. flink besorgtes Mahl sich so natürlich darbietet.

2. Da also diefs so fest steht, so müssen wir nun auch Sicherheit in die Stellen bringen, wo ein Schwanken zwischen dieser u. einer der andern angegebenen Bedeutungen durch den Zusammenhang allein auf den ersten Anblick wenigstens, nicht entschieden wird. So könnte man das Beiwort spitz für die Schiffe durch die Schiffschnäbel wol begründen; aber das Doov aqua läfst über die on vaus auch keinen Zweifel zu. Auch bei der Geißel, I. e, 430 págiyi on könnte man wol an ihre empfindlich treffende Spitze denken, u. wenn es Od. χ, 83 heirst ἐν δέ οἱ ἤπατι πῆξε θοὸν βέλος, so ist freilich die eindringende Spitze sehr sichtbar. Aber eben weil hier ein Pfeil gemeint ist, u. dort die Geifsel durch ihren schnellen Schwung verwundet; keine einzige Stelle aber da ist, wo ein weniger durch Schnelligkeit regiertes Gewehr, nicht einmal das Schwert, Doov genannt würde; so ist auch hier die Abweichung von der bekanntesten Bedeutung gänzlich verkehrt.

3. Schwieriger ist die Entscheidung über die Stellen, wo tapfer gut hinpafst. Den reinen Begriff schnell wenigstens möchte ich in dem Worte, wo es einfaches Beiwort des Ares oder eines Kriegers ist, nicht suchen,besonders in solchen Stellen wie Il. ε, 430. Ταῦτα δ' "Αρηϊ τοῷ καὶ ̓Αθήνῃ πάντα μελήσει im Gegensatz gegen die unkriegerische Afrodite; u. so denn also auch B, 758. τῶν μὲν Πρόθοος Θεὸς ἡγεμόνευεν. Hier ist nur das tapfere, kriegerische in seinem allgemeinern Begriffe natürlich, aber es entwickelt sich auch sehr leicht; da ja

*) Hesych. Θοὴν ἀλεγύνετε δαῖτα, τὴν ἀγαθήν.