1

rentium. Sic et Acron, apud quem lege: vigilans, post furorem bacchicum; hoc est, post excussum somno furorem. Vide Herculem furentem Senecae v. 1138.

V. 19. Sequi Deum. Respicit ad vetus dictum ἔπε Θεῷ. Ηδὺς ὁ κίνδυνος ἕπεσθαι Βάκχω. Nihil muta.

Ode XXVI. V. 7. Arcus, nempe, ferrei, non ad mittendas sagittas, sed ut ianuae eorum ope, ut vectibus etiam rectis fit, cardinibus revellerentur. Aut scribe uncos, qui impacti ianuae eam trahant.

"ode XXVII. V, 23. F. sonantes, vel sonitum et frementes.

V. 71. Cum etc. Haec iocosè et ironicè dicuntur. Nihil mutandum.

Ode XXVIII. V. 2. Faciam. Subaudi quam me vino oblectem? ut sequentia ostendunt. Νο lege facias cum Bentleiò.

Ode XXIX. V. 28. Discors. Hoc est, à nobis ¿ dissentiens. Cave legas cum Bentleio, differt, quod nihil ad rem.

Ode XXX. V. 11. Exscripsit hic Bentleius Tor-rentium, suo more. Sed Daunus est quidem fluvius, sed cui Rex priscus in eum transformatus nomen fecerit. Ideò Daunus pauper aquarum, vicinis populis imperasse dicitur.

Lib. IV. Ode IV. V. 7. Malè haec carpit Scaliger, non enim eodem tempore ait pullos, Aquilarum egredi nido et ovilia invadere, sed mox. Malè tuetur eum Bentleius.

V. 14. Ab ubere iam lacte depulsum. Cave mutes cum Bentlei Verba non adnumerant Poetae, nec semper superflua vitant, in quae implenda versus mensura eos coniicit

29

V. 26. Optimè faustis, quippe quae Neronum felicia coepta, Diis faventibus Diis faventibus reddiderunt. Noli mutare in sanctis, ut Bentleius, quod est ab hoc loco alienum.

V. 57. Duris etc. Hyperbolica haec sunt, neque enim ilex ab ipsis securibus firmitatem ducit. Sed Poëtae non sunt ad Dialecticum rigorem revocandi. Lae tius succrescunt rami adtonsae arboris.

V. 65. F. enatat; nisi quis ostendat evenire aliquando idem esse ac enatare, aut emergere. Est quidem Val. Maximi, Lib. III. c. II, 1. tutus natandi eventus, de Horatio Coclite, sed illic eventus est pro successu.

Ode VII. V. 15. Pius Aeneas et alii sunt hic pro quibusvis Regibus, et praelati aliis sunt quòd nomina eorum à mensura versus non sint aliena.

Ode VIII. V. 18. Non incendit quidem Carthaginem Scipio maior, sed victoriis suis effecit ut postea incendi posset; ideóque id incendium ad laudes eius pertinet. Noli ergo delere versum, cum Bentleio, invitis omnibus Codd. Possent et incendia Carthaginis, significare incendia villarum suburbanarum.

ย

Ode IX. V. 29. Sententia est; virtus ce elata, seu de qua nihil litteris mandatum, paullum distat ab inertia, oblivione pariter sepulta, seu à nemine vituperata. Cave quidquam, cum Bentleio,

mutes.

V. 36. Post rectus debet esse τελεία στιγμή, ut postea incipiat nova sententia, eaque generalis: Vir vindex etc. Sed v. 43. delendum et. Verè animus Consul barbarum est, quidquid contra nitatur Bentleius.

V. 39. Val. Maximo Lib. II, c. X. initio, vocatur longus et beatus honos, sine honore, hoc est honoris vocabulo. Vide antea Lib. III. Ode II, 19, 20.

V. 42. Reiecit, est solet reiicere, more Graecorum, apud quos hoc sonat saepe Aoristus. Vide J. F. Gronovium ad Senecae Ep. XIV. Qui hoc nesciebant addiderunt et v. 41. Vide A. P. 413.

Ode X. V. 5. Durè dicitur color roseus muta tus in faciem hispidam, cui opponitur laevor faciei. Sed Poëtis multa condonanda. F. v. 4 pro qui, leg. cui.

suf

V. 11. Trepidant est motitantur. Nihil mutandum. Elegantius est, quàm crepitant. Sic trepidum ahenum bulliens vocat Virgil. Georg. 1, 296 et Claudianus in VI. Honorii Cons. ignem fulminis v. 343. Šilius Lib. I, 129. de urbibus incensis trepidantia fumant moenia.

4

Epodon Liber. Ode I. V. Ode I. V. 19. Adsiden s. Potiùs insidens, nam implumibus pullis, non aliter ac ovis incubant aves. Sic ovis incubare dicuntur, non adcubare.

V. 21. Ut ads it. Hoc est, ut ut adsit, hac sententiâ : quae tamen, quamvis adesset, plus auxilii non ferret pullis. Cave legas, non uti sit auxilî,

Bentleio.

cum

Ode III. V. 15. F. incendit, deinde siticulosam Apuliam. Vapor vix dicatur insidere. Qui scripserat vitiose insedit, mutavit casum.

Ode IV. V. 16. Contemto, hoc est, non me tuens Othonem. Sic in Iuvenalis locos gladios con temnere, id est, non metuere.

17. Ora rostrata longe elegantius est, quàm aera rostrata Bentleii.

Ode V. V. 87. F. Nec: Venena magnum fas nefasque nec humanam vicem vertere valent.

nefaserent, pro magnum legerem Diyùm (Vid..

Codd.

Florum Lib. I. c. 20.) hoc sensu, nec divinum nec humanum ius convertere possunt. Ant (maguum:) Parenthesi claudendum. Vide 2 Sat. V, 59,

Ode VII. V, 16. F. mentésne addita interrogatione post stupent. ita ut sic est, sit Horatii, qui sibimet ipse, interposito nonnullo silentio, respondet. Post inficit v. 15. debet esse tɛlɛía otiyun.

Ode IX. Ilanc Oden aut valde corruptam, aut Horatio-indignam censuerim.

V. 20. Si à littore Actiaco oculos in austrum convertas, videbis Antonii naves Aegyptum petituras sinistrorsum leltendisse, Augustum vero dextrorsum, Italiam versus.

V. 25. Si Poëma intelligas cum Bentleio, uti poteris hoc Statii loco Silv. 1, 15. L. I. ubi de Epicedio ad Priscillam defunctum; non alio meliùs condêre sepulcro. Sic et Val. Max. Lib. II. Co VII. 15. Idque decretum amplissimi Ordinis speciosum et aeternum Pelillii monumentum exstitit, sub quo in acie, morte, in Curia, ultione, clarissimi eins cineres adquiescunt.

Ode X. V. 6. Fractos et frangit offendunt aures Bentleianas. Repetitiones eiusdem vocis non usque aded refugiebant Veteres. Vide Iohnsoni Aristarchum p. 87.

V. 22. Porrecta cum habeant Codd. cúmque porrigantur morientes, praetulerim to proiecta, quod probat Bentleius.

Ode XI. V. 3. Cùm perculsus maius quid significet quam percussus, ut ait Bentleius, prius praetulerim, quia de gravi amore sermo est.

Ode XIII. V. 25. F. levato, ET Deformes aegrimonias.

Ode XV.V95 F. offensum. Ordo est neo constantia cedet formae, şi semel certus dolor intrarit offensum, nempe Flaccum. Nulla fuit ratio mutandi offensi in offensae, si ita scripsisset Horatius, sed vox offensum constructionem turbare videbatur. Vide Taciti Ind. in intro.

Ode XVI. V. 15. Corrumpere nititur hunc locum Bentleius. Bene interpretatur, Torrentius, in hunc sensum aut omnes, aut melior pars quaeritis, quid factu opus sit

Ad Canidiam. V. 17. Circe. Argumenta adfert Bentleius, cur legendum sit Circe, et tamen legendum colligit Circa.

fert ein a τις τὸ κακὸς πόνος παραιτεῖν,

V. 22. Ossa, nempe, oris. Nihil muta. Os macilentum et luridum nihil habet ruboris.

V. 32. Lego fervido et refero ad Aetna, ut vitetur A, quae in duobus versiculis quater claudit voces. Rectè furens è Codd. Bentleius, qui tamen malè refert ad flammam vocet fervida.

V. 50. F. Tuùsque partum venter edit. Primùm transposuerunt voces, tum quia partum edit versum vitiabat, partum eius finxerunt. Barbarum est, Pactumeius est tuus venter, ut legi vult Bentleius, pro eo quod est tuus filius.

Carmen Saeculare. V. 25. Sensus est: vos Parcae quae vera canitis, quac semel dicta non revocantur et quae stabilis rerum terminus servat, aut servet, id est, servare debeat, iungite etc. Nihil mutandum. Terminus rerum est rerum omnium determinata necessitas.

;

V. 47. Hoc est, toti denique Romulae genti. Nihil hic mutandum.

V. 49.

leius.

Vide Torrent., quem exscribit Bent

V. 68. Ne legas prorogat, curat et adplicat, cum Bentleio. Si hic non est dubitantis nec v. 37. 4308 Ger

XXXVI.

uti

Th. Reinesii observationes ad Tacitum adscriptae Ed. Lips.*) (Antwerp. 1600.)

Pag. 2. (Annal. I, 3. ed. 1607 p.4.) Caium remean

Exemplum servatur in Bibl. Cizensi.

alia

tem] Flor. 1. 4. Sext. Rufus in breviario. Pag. 27. (Ann. II. 2, p. 42.) fidei popularium] Strab. I. 16. f. 515. p. 28. Creticus Silanus] Caecilius Metellus Creticus Silanus. ibid. in loco reddemus) pag. 46. p. 40. Marium Nepotem] Nepotem M. Aelium vocat Senec. 1. 2. de benef. f. 99. a. Cai. Sulpicius attritis facultatibus.. morte obiit, Suet. Galba c.3.- ib. aedilibus] an. 513. — Attilium Bubam praetorium.. experrectus es: Senec. ep. 122. et 1. 2. de benef. f. 99. a. 1. pag. 42. parens legionnm haberetur] scl. a deterrimis. v. p. 54. pag. 60. Fonteio Agrippae] Fonteium Agripp. P. Mario in cura successisse Suet, Paul. et Telėsino Css. est apud Frontinum a. 'v. 819. videtur huius filius. - pag. 60. concordem sibi coniugem ac] Ulp. 1. 1. de Off. Proc. Cotta et Messala Coss. senátum censuisse scribit, ut si quid uxores eorum, qui ad officia proficiscuntur, deliquerint, ab ipsis ratio et vindicta exigatur. pag. 67. Servius Maluginensis] a. 58. fort. Sergius Corn. Lent, Malug. vid. ad c. 71. p. 70. Gn. Lentulus] Gaetul. a 779. parente geniti] Iulia, nepte Aug. ita Rupertus. Ego: Cornelia. Erat enim mater Iunii Cn. Corn. Lentuli filia Cos. a. 740, soror; amita magna Cn. Gaetulici huius Cos. a. 779. vid. Freinsh. in Exposit. locorum Cornel. intactorum interpretibus, ed. an. 1638. Argent. Lectio palam vitiosa, inquit: adparet tamen sensus, quem et Lips. fere vidit, propter dignitatem maternam leius familiae datum Silano, bona, quae inde ad eum pervenerant, publicarentur etc. Darent Iuniae familiae] Poterat et hoc addidisse, innexos etiam esse nuper, nimirum per matrimonium inter Appium Iunium Silanum, huius filium et Aemiliam Lepidam et Iuliae neptis et filiam familiae Caesarum Iunior an. 767. natus e lunio et Lep. Marcus Silanus nepos neptis D. Augusti. Plin. 7, 14. p. 71. Servium Malug.] f. Sergium Cornel. Lentulum Malug., qui a. u. 762. e Kl. Iul. Suff. Cos, cum C. Blaeso. vid. ad Pigh. et Onuphr. p. 72. Capito Ateius] Grut. Inscr. 2. p. 1082. consulatum ei adceleraverat] a. u. 758. p. 77. (IV, 13.) Carsius Sacerdos] an Carsidius ex Grut. Inser. 10. p. 767 et 6. p. 115. p. 78. Nam cives-tru cidarentur] Atqui Appianus dicit, regem in Coum insulam post caedem in Asiae urbibus factam traiecisse et exceptum fuisse a libentibus. Simulate ergo hoc fecerunt, cum odio regis cives Rom. tuendos susceperint et occultarint. p. 81. (IV, 27.) T. Curtisius malim :