ὦ δυςτάλαινα τῶν ἀμετρήτων κακών πατρὸς ἔθι πρόςπεσε σφαγάς, οικτρά τ ̓ ἀρκέσαι σᾶς δειρᾶς. * ΜΕΡ. ιώ μοί μοι, ΧΟΡ. ἠκούσατ ̓ ἀρχὰς δεσπότου στεναγμάτων; ΧΟΡ, καλεῖ τὸν οὐ κλύοντα δυςτυχῆ γόνον 73. Bekkerus, γονυ, τα σφαγας. Apographum prius ΓΟ. ΝΥΤΑΙΕΦΑΤΑC, octava et antepenultima littera dubiis. Alterum, ΓΟΝΥΙΛΙΟΦΑΤΑC. Rectene an secus λιταῖς dederim, alii videant. Certe tale quid exigebat metrum dochmiacum. 74. Pro οἰκτραὶ, quod omnes habent, dedi οικτρά τ. ULtima in priore apographo sic, CACAEIPAC, in altero CO ΔΕΘΡΑ 70. Bekkerus, ήκουσ' ἀπαρχῆς, super π posito τ' Burgesius dedit, ἠκούσατ' ἀρχῆς. Apographa HKOΥCATΑΡΧΑΣ in ipso textu sine correctione. 78. Hic et sequens versus in secundo apographo plane desunt. In priore v. 79. deest, et ex v. 78. tantum τὸν οὐ κλύον τα δυςτυχῆ γόνον reliqua sunt. II. G.Burgesii notae in haec Euripidei Phaethontis Fragmenta, e MS. Paris. descripta ab Immanuele Bekkero. *) I. v. 2. εν.] Lege v. Etenim teste Ovidio Una fuit - optio. ν. 3. Lege ετήτυμος. Cf. Soph. Trach. 1064. παῖς ετήτυμος γεγώς. Ita opponuntur ἐτήτυμος et ψεύδης. 6. Clymene haec eloquitur: et mox Phaethon. Recte igitur lsuperscribitur, εἴπερ: Dubitat etenim Phaethon. Mox lege πέφυκε κοὐκ ἄλλως λέγεις. Exstat formula ἄλλως λέγειν in Eurip. Hec. 302.Or. 708. Ε.1036. Alibi quoque permutantur οὐκ ἄλλως in οὐ καλῶς. Vid. Porson. Advers. P. 284. — 8. Clymenae haec sunt verba et Phaethontis in v. g. — 11. Lege πατρὸς πρὸς τοὺς γάμους. — 12. Mihi * The Classic. Journal, No. XLIII. Septembr. 1820. p. 160-171. (Miscell. I. 1822.)” - 25. 27. Ana magnopere displicent illa δώμα δόμων et mox δόμων. Praetulerim Dev. Cf. Tro. 15. dev avάxтoga: ubi Mss. ayάluara. Hinc vero Kanhia Hesych., ut videtur, hausit. 20. Mutila est haec Chori nάpodos: qua ver depingitur. Hunc locum imitatur Horat. IV, 12, 1. Iam veris comites, quae mare temperant, Impellunt animae lintea Thraciae. Nidum ponit, ltyn flebiliter gemens, Infelix avis. Ducunt in tenero gramine pinguium Custodes ovium carmina fistula. 23. Malim d' év Sevdoéo. Horat. Queruntur in sylvis aves. Cf. Nostri Suppl. 9 γόοισιν ὀρθρευομένα. logiae oppugnat οὐριβάται. Debuit esse vel ορειβάται vel OVOEGIẞάTαi. Vid. Porson. Hec. 208. Scripsit Euripides οἰοβάται vel ἀγροβάται. 28. Hic quoque late stare nequit. Debuit esse changes. At Euripides scripsit ποιμνὰ δ ̓ ἕπεται. 30. Hesych. Eavdóv· χλωρόν. 35. Vice axovto, quae vox est nihili, perite admodum axaTo coniecit Dobraeus. 42. Nihil hic video. Fortasse alii aliquid eruere poterunt ope Ovidiana:,,Nec longus patrios labor est tibi nosse Penates; Unde oritur, terrae domus est contermina nostrae.“ Quae tamen sunt adumbrata ad imaginem Euripideam, Vid. Fragm. 1.44, 45. Sensus et metrum postulant Koouεiv, vuévalov ὑμέναιον δεσποσύνων δ' · ἄγει καὶ - - ἀνάσσω. Etenim haec 10quitur Nutrix. 47. Malim лçoбtovбα Dorice pro zooLovon, scil. Choro muliebri. 48. Lege θράσος, ἄγουσ ἐπὶ χάρμα τ' : i e. ἐπάγουσι θράσος χάρμα τε. i. 50. Lege Baget av: scil. Chorus. 52 Malim Tó d' ποτ'. Redde qua via. 55. Egregie Dobraeus dooxε. 56. Exstat doxétas in Heracl. 753. et Electr. 1149. Verum ibi scriptura genuina est dothas. Sic dicitur 'Anoilas et Mevéhas. In Pers. 925. vulgatur Aydaßára yao πολλοὶ φῶτες — ἐξέφθινται. Ibi lege omnino 'Αγεσίλα. Vid. Bentl. ad Callimach. H. in Lavacr. Pall. 130. et Valck. ad Herodot. VỊ, 56. p. 462. et T. Kidd ad Dawes. p. 191. 60. Recte superscribitur dialoov. Etenim ipse rex fuit et praeco idem. 65. Cf. Aeschyl. Nnonis. Fr. 1. 4λqwopógov médiov. scil. mare. 67. Vis probum esse puto ἀπαείρετε. Malim πόδ ̓ ἀείρετε. Similiter in Herc. F. 815. lege φυγῇ Νῦν θὲς πόδ', αρε κώλον, ἐκποdav, vice Nodes rédaige. Est, fateor," in v. 868. nedaigovo, necnon in Phoen. 1034. Verum hoc e Ms., illud e coniectura est emendandum. Id alio tempore comprobabo: 67, 68. Hiatum istum te o tɛhaior ferre me trum nequit. Haec etenim sunt quatuor systemata. Malim βατ ̓ ὦ λαοί. Cf. 74. σίγ ̓ ἔστω λιώς: et Sophocl. Fr. Incert. LX. Bar', els odov in nas 74. ST00 100 λεως, οι 1 προστρέπεσθε neque distat illa formula Ακούετ' ὦ λεώς, (ita enim legi debet pro Ακούετε λεώ :] Σουσαρίων λέγει τάδε: ubi λεως est monosyllabon: sicut in Nostri Erecth. 29. Lege βασιλῇον ἀὐτῷ δ ̓ αὐδάν. Fr. 1. 7. II. 1, 2. Hoc distichon est Nuncii orationis pars ultima: cui tribuendum (utcunque renitente Plutarch. II, p. €65. C. qui diserte haec verba Clymenae tribuit; sed eodem, opinor, errore quo tribuit Clymenae Fr. Χ. μισώ δ' εὐάγκαλον [lege εὐάγκυλον] τόξον, κρανείαις γυ μνάσια δ ̓ οὔχοιτο est Fragm. ΙΧ. φίλος δὲ σοὶ Ἄλουτος ἐν φαραγξὶ σήπεται νέκυς: -cui subiungere liceat e coniectura Οὗ πᾶν τὸ σῶμ ̓ ἄϊστον ἡ βία ποιεῖ: necnon e ruderibus literarum in Ms. eruere Πυρός, κεραυνός τ ̓ ἐν νε κροῖς φθορὰν ἀεί: de quo tamen versu utcunque dubius, nullus haereo de lectione probe restituta Ζώσαν, δι ̓ ἣν ησιν ἀτμὸν ἔνθεον. Dicitur enim φθορὰν ἀεὶ ζῶσαν, ut ἀειςὼν ἕλκος et πένθος ap. Lex. Bekker. p. 347. et ἄχθος ἀειζών in Aesch. Suppl. 996. ex emendatione Bothei et Elmsleii in Edinburgh Rev. N. 37. p. 75. : neque valde distat in Hel. 993. Αθάνατον ἄλγος, neque τὴν ὄργην Αθάνατον in Eurip. Philoct. Fr. Χ. neque ἀφθίτους γνώ μας in Soph. Μυσοίς ap. Hesych. Dicitur quoque ἀτμὸν ἔνθεον ut in illo, si recte arbitror, Tragici versu ap. Longin. c. XIII. ἔνθα γῆς Ῥῆγμ ἐστ ̓ ἀνάπνεον, φασὶν, ἀτμὸν ἔνθεον (ita enim debui corrigere ad Tro. 827.); necnon in illo Sophocleo Αινέας - Πάρεστ ̓ ἐπ' ὤμων πατέρ ̓ ἔχων, κεραυνίω Ατμῷ κατασταζόν τε βυσσινὸν Φάρος: quod bene convenit cum Virgiliano fulminis afflavit ventis. Certe in tali loco probe commemoratur κεραυνός, teste ipso Euripide in fol. 163. recto v. 68, 69. : · κεραύνιαι τ ̓ ἐκ Διὸς πυρίβολοι πλαγαί. Neque male restitui- tur ἡβία πυρός. Hesych. etenim Βία πυρός. δύναμις πυρός. Ecquis nescit Homericum πυρὸς μένος aut Aeschyleum Ισχύς - λαμπάδος 3 De locutione ἄιστον τίθεναι vel ποιεῖν, cf. Tro. 1321. ἄϊστον -- με θήσει. - v. 3. Clymene haec eloquitur. v. 4.-et sqq• Ita locum depravatum corrigere volo. πᾶς τίς δ ̓ ἐπιστολαῖς τάδ', οὐ γαμηλίοις χρυσὸς, μόνη δὲ κλῇθρ ̓ ἐγὼ σφραγίζομαι. Si cui displiceat πάς τις ἐξομόρξετε, is legat εξομορξά τω: legi quoque poterat δ', ἐν ἐντολαῖς: nam utraque v. 4 vox est proba. Cf. Aesch. Prom. 3. ἐπιστολάς: quae n appellantur ἐντολὴ in v. 10. Μοχ θεοῖς μολυσμόν inte gent ii, qui norint veterum religionem, apud quos D piaculo esse perhibetur sanguis et signa mortis. A VV. DD. ad Hipp. 1438. θέμις - Οὐδ ̓ ὄμμα χραίνειν θα σίμοισιν ἐκπνοαῖς. Dein κρουνός αἵματος hic dicitur αἵματος κρουνός in Rhes. 790. Hec. 568. - - ν. 8. I xerat Nuncius ap. Euripidem in Fr. ΙΧ. "Αλουτος ἐν ραγξὶ σήπεται νεκυς Iure igitur Clymena poterat m nistros iubere Σπόγγοις ἀποψαν. Mecum facit neque c stat Aristophanes in Αναγύρω ap. Suidam in Παραλουμι ̓Αλλὰ πάντας χρὴ παραλοῦσθαι κατ' αὖ σπόγγους ἐν Plu exempla tam nominis quam verbi congessit Elmsla a Ach. 463. nempe Vesp. 6oo. Ran. 482. 487. et Thes 247. His adde Pherecratis fragmentum ap. Eustath. 707, 36. Rom. Τὸν ἱδρῶτα καὶ τὴν ἄρδαν ἀπ ̓ ἐμοῦ σπόγγισο ita enim, vice αρδαλίαν, legit Meineke Cur. Crit. ex Eustathio p. 1761, 9. quo respexit et Hesych. "Αρδε μολυσμός. Αι σφόγγοις dixisset Atticus. Vid. Pierson. Moer. p. 36o. Μυχ άποψᾶν plane tuetur Aristoph. Ec 910. Απομυξάμενος, ὦ Δῆμ ̓, ἐμοῦ πρὸς τὴν κεφαλὴν ἀποψ ubi tamen άποψῷ est vocis mediae. Exstat vero i Euripid. Iph. Τ. 311. ̓Αφρόν τ' ἀπέψα, voce activa necnon περιψήν in Equit. gog. Ιδοῦ· δέχου κέρκον λαγώ τὠφθαλμίω περιψῆν. Verum ibi legi debet περιψῶ in me dia: sicut άποψᾶσθαι in Plut. 817. Eq. 672. Pac. 123 et Ran. 490. Hesych. Ομόργνυ· ἀπέψα. — Opportun admodum Chorus dicitur Ὠκεανοῦ πεδίων οἴκητορες; ideo que spongiam, quae nascitur ad maris litus, nullu erat colligere labor. Denique de supplementis vocum κεῖται πολὺς et σφραγίζομαι, nemo semel monitus du bitabit. Exstat σφραγίζομαι in Iph. Τ. 1372. - ν. 11 12. Ita tandem Ms. locum praebet sanum; quem Cri tici sanare non poterant ope Macrobii I, 17. et Schol ad Orest. 584. v. 13. Praetulerim Είτις. Vid Porson. ad Equit. 1272. et 1286. v. 16. Optime Dobraeus ἀείδομεν. – v. 16. Nequeo intelligere ποτνίαν Malim ἐπακτρίαν adductricem. Hesych. Ἐπάκτιος· ὁ Ἑρ μῆς ἐν Σικυώνι. Lege Επάκτριος. Eadem metaphora Ku νετίαν: quod exponit Hesych. ήτοι "Αρεως κόρην ή ̓Αθηνῶν * Πειθώ : ubi lege Κυνηγέτιν ήτοι Αρεως κόρην. Etenim Επακτρία οι Κυνηγέτις esse synonyma patet ex Hesychia Ἐπακτρὶς καὶ οἱ κυνηγοί, ἐπαντρεῖς. Dixisset Comicus Προαγωγόν : cf. Ran. 1106. vel προμνηστίαν: cf. Nub. 41. Aliis fortasse hic placebit τῶν ἐρῶτων παιγνίον: — collato illo Horatiano, Quam locus circumuolat et Cupido; necnon Pindarico Fr. Κυπρίδος μέλημα; item Sapphico Fr. 2 - -- - "" - V. - 82. quod ex Aristophane Eccl. 1016. augere poterat Blomeldus Ὦ χρυσοδαίδαλτον ἐμὸν μέλημα, Κυπρίδος ἔρνος] Μέλιττα Μούσης, Χαρίτων θρέμμα, Τρυφῆς πρόσωπον (Mem trum est Choriamb. Tetram. Catalect.) verum melius cum παιγνίον convenit Homericum ἄθυρμα. Alicubi me legisse memini Ερωτοπαιγνίον: sed locum non in promptu habeo. v. 17. Stare quidem potest γαμήλιον. Malim tamen παρθένοις Γαμόστολον. - ν. 18. . Lege omπίνο σοὶ τόδ ̓ ἄγω, νύμφα, στέμμα. Cf. Hipp. Σοι τόνδε πλεκτὸν στέφανον ὦ δέσποινα φέρω: quem imi. tatur, si bene memini, Comicus ap. Atenaeum. 30. Latet aliquid in νεοζυγίστω. Malim νέων ζυγίῳ. Α1loquitur. Chorus Hymenaeum; qui iure eodem dici poferat Ζύγιος, quo dicitur, Hesych. teste, Ζυγία, ἡ Ἥρα, νε! Ζύγιος, Ζεύς: — quibus addit Plutarch. Quaest. Rom. II, p. 264. Β. Αφροδίτην Πειθω καὶ ̓Αρτεμίδα. v. 21. Hinc intelligas Hesych. Πώλος οἷον Αφροδίτης πώλους “ ἤ τοὺς νέους, ἢ τὰς νέας καὶ παρθένους. Eubulus ap. Athen. XIII, p. 563. Ε. πώλους Κυπρίδος. T. 24, Lege omnino βασίλις. - v. 25. Manifesto scripsit Euripides ἀστέρ ̓ ὡς τοῖσδε δόμοισι χρυσέον. Loquitur Choe Tus de Phaethonte. De viris cum stella comparatis, cf. Apoll. Rh. II, 140. ουρανίῳ ἀτάλαντος Αστέρι Τυνδαρίδης, οὐπερ κάλλιστοι ἔασιν Ἑσπερίην διὰ νύκτα φαεινομένου ἀμαρυγαί: et III, 956. Υψόσ ̓ ἀναθρώσκων ἅτε Σείριος Ωκεανοίο: et rursus 1375. Alia est ratio loci in Soph. Εl. 66. ἐχθροῖς ἄστρον ὡς λάμψειν : ubi Codd. utinam praebuissent ἐχθροῖς Σείριον λάμψειν. Fons locutionis est Homer. I. E. 5. Αστέρ ̓ ὀπωρίνῳ ἐναλίγκιος: quem imitatur Horatius Iuitum sidus et Carmen Ithyphallicum apud Athen. VI, μ. 253. Ε. φίλοι μὲν ἀστέρες Ἥλιος δ ̓ ἐκεῖνος. ν. 27. Ms. ni fallor exhibet, βασίλευμ' ἀειζῶόσ ̓ τ ̓ ὄλβος. Lex. p. 347. Αἰσχύλος Γλαύκῳ· Καὶ γεύομαι πως τῆς ἀειζώου ποᾶς. v. 28. Ms. sine dubio exhibet ὅς θεάν v. 33. Suspicor ita fere Euripidem scri Bekker. μνηστεύσεις. psisse. (. -- γυναῖκ ̓ ἄνωχθι πᾶσι τοῖς κατ' εύστομα Hic intellige θεοῖς τοῖς κατ' εὔστομα Dus inferis. Cf. Oed. Ο. 126. ἄλσος — κορᾶν, ἃς – παραμειβόμεσθ ̓ ἀδέρκτως- εὐσήμου στόμα φροντίδος τέντες. Unde patet supplendi ratio vocem ἀδέκτως. Mox Euripideum μεμουσώσθαι ridet |