Page images
PDF
EPUB

et Carm. III. v. 44. (Brunck. vol. I. p. 52.) ubi cum Wintertono legendum

θυμὸν μὴ μεθιείς πολέμου.

ad hunc etiam locum comparanda illa, carmine laud. ν. 33, 34.

Μαρνάμενον

Γῆς περὶ καὶ παίδων

V. 2. Ψυχέων] Eadem Solonis sententia v. 46.
φειδωλὴν ψυχῆς μηδεμίαν θέμενος,

ipse Tyrtacus Fr. IX. v. 5.

Μὴ φειδόμενοι τᾶς ζωᾶς.

ν. 3. Τεθνάμεναι γὰρ καλὸν —] Adeo simile est il lud Horatii: Dulce et decorum est pro patria mori. (Carm. III. 2. 13.) ut hinc sumtum videatur.

V. 6. Τὴν δ ̓ αὑτοῦ προλίποντα πόλιν —] Ad intelligendas exsilii miserias, quales antiquitus fuerunt, hic locus egregie facit. Similia comparavit Klotzius.

V. 12. Παισὶ δ ̓ ἀτιμίη] vulgo legitur: Πᾶσα δ ̓ ἀτι μία. Ex his πᾶσα prorsus nihili est; ατιμία autem etiam metrum vitiat. Deterius adhuc, quod Wintertonus, aliique vulgarunt, Αθυμία. Exsilio convenit utique 'Ατι μία. Oppianus Halieut. I, 277. (quem locum, quia nostro simillimus est, adscribere non gravabimur.)

Οὐδ ̓ ἀλεγεινότερον καὶ κύντερον, ὅσκεν ἀνάγκῃ
Φυζίπολιν πάτρης τελέσῃ βιὸν ἀλγινόεντα,

[ocr errors]

Ξεῖνος ἐν ἀλλοδαποῖσιν, ἀτιμίης ζυγὸν ἕλκων. Verum ut numeri recte constent, reponendum ἀτιμίη. Caeterum veteres nihil aeque extimuerunt, quem παί δων ἀτιμίαν. Vid. Homer. Il. X. v. 488. Euripides in Hyppolyto v. 419. quo loco Phaedra nihil tam vereri se affirmat, quam ne maritum dedecore afficeret, Μὴ παῖδας, οὓς ἔτικτεν· ἀλλ ̓ (inquit) ελεύθεροι Παρρησία θάλλοντες οἰκοῖεν πόλιν

Κλεινῶν ̓Αθηνῶν, μητρὸς ούνεκ' εὐκλεεῖς.

cum quibus illa comparentur Procopii in Hist. Arcan. p. 7. fin. Ενθυμοῦ τε, ὡς αἱ τῶν γυναικῶν ἁμαρτάδες οὐκ ἐπὶ τοὺς ἄνδρας ἴενται μόνον, ἀλλὰ καὶ παίδων ἅπτονται μᾶλο λον, οὓς γε καὶ δόξαν τινὰ φέρεσθαι ἐκ τοῦ ἐπὶ πλεῖστον συμ βήσεται, ὡς φύσει τὸν τρόπον ταῖς γειναμέναις ἐοίκασι. Recte ergo pro πᾶσα videmur correxisse Παισί. in pri mis quum voces istae a Librariis soleant permutari, ut in Bionis illo Adonidis Epitaphio v. 5. ubi ne nunc quidem legendum dubitamus - Καὶ λέγε ΠΑΙΣΙΝ· Απώλετο καλός "Αδωνις. pro eo, quod edi solet, πᾶσιν. vid, elegantiss. Pierson. ad Moerin p. 194..

V. 25. Alparóevr aldoia 9. Ev yègolv Exovra] 'Ev zɛg. ov ev hic valet manibus tegere. Neminem offendet

Tyrtaeus, qui ista cogitârit Ovidii Met. XIII, 479.

Tunc quoque cura fuit partes velare tegendas,

Quum caderet, castique decus servare pudoris.

*

Haec iam comparabat Klotzius, qui et vidit totum hunc locum expressum a Tyrtaeo ex Homeri Iliad. X. V. 17. seqq.

V. 28. Ὄφρ ̓ ἂν Αρης ἥβης ἀγλαὸν ἄνθος ἔλη] Antea legebatur: Ὄφρ ̓ ἄρα τῆς ἥβης ἀγλαὸν ἄνθος ἔχῃ ̇ quorum intellectus quum sit difficillimus, vel sensus nullus, non mirum est ea Viros doctos egregie exercuisse. Pro

21.

apa ins nescio quis, memorante Brunckto, non inscite toarns. Sed fac ita legatur, quid fiet istis: "Opoα avdos ἥβης ἔχῃ νέους; neque enim ἄνθος illud ἔχει νέους, sed ipsi νέοι ἔχουσι τῆς ἥβης ἄνθος. Simonides carm. I. v. 7. Θνητῶν δ ̓ ὄφρά τις ἄνθος ἔχει πολυήρατον ἥβης Theognis v. 1001. loco. simillimo;

Ξυνὸν δ ̓ ἀνθρώποις ὑποθήσομαι, ὄφρά τις ἥβης
Αγλαὸν ἄνθος ἔχων, καὶ φρεσὶν ἐσθλὰ νοῇ.

confer. id. v. 988.

Homerus de Aenea iuvene, Il. N. 484.
Καὶ δ ̓ ἔχει ἥβης ἄνθος

Ovidius Metam. IX, 435.

Perpetuumque aevi florem Rhadamanthus haberet.

Quae loca omnia quum congereret, et plura etiam, Klotzius, ut illustraret notissimum aveos ẞns, iis uti nescivit ad declarandam loci difficultatem. Nimirum ut in reliquis, sic etiam in his Tyrtaeus Homerum expresserat, II. X, 71. seqq.

- Νέω δέ τε πάντ ̓ ἐπέοικεν

ΑΡΗΙ ΚΤΑΜΕΝΩι, δεδαϊγμένῳ ὀξέϊ χαλκῷ quorum imitatione Nostrum putamus dedisse: Οφρ ̓ ἄν Αρης ἥβης ἀγλαὸν ἄνθος ὕλῃ.

dylaòv svyos életv, splendidum decus auferre, dixit Carm. I, 36. " In morte τὸ ῥόδον φεύγει τῷ χείλεος. v. Bion 36.Epitaph. Ad. v. 11.

Αλλά τις

V. 29. Alhá vis & diaßes -] Eadem reperiuntur Car. II. 21, 22. Sed huic loco unice conveniunt; quid autem sit hac in re Staßaive docuit V. D. in Misc. Obss. Vol. I. p. 129.

V. ν. 31. Ανδράσι μὲν θηητὸς ἰδεῖν —] His demum versibus Elegia plena sententia, apteque et efficaciter clauditur. Lectionem haud dubie veram et elegantem nytos, pro vulgata dvηtołów, ex iis, quas vidimus, (in

quarum numero non est Taylori Anglica) sola habet Brunckiana; unde nescio.

§. XI. Subiungamus tandem egregii Carminis Versionem Latinam paullo liberiorem :

Forti animo pugnemus pro hac Terra; et pro Liberis nostris mortem oppetamus, vitae nihil quicquam parcentes;

Pulcrum nempe est, virum fortem, dum pugnam ciet pro patria, mori, et in prima cadere acie.

At Civitate sua, agrisque pinguibus eiectum peregre mendicum agere, hoc demum durissimum.

Ubi exsul quis oberrat cum Matre cara, et Patre sene, cumque Infantibus parvis et Coniuge legitima,

Odio enim hic erit omnibus, quoscunque accesserit; quoniam Paupertas superat, et Egestas invisa.

Hinc Genti suae opprobrio est, vultusque ingenui splendorem deformat.

Filiis autem Ignominia et Nequitia imminent.

Usque adeo Exsulis nulla habetur cura; nulla ipsi praesta

tur reverentia!

Quin agite, Juvenes; confertis pugnate ordinibus. neque vitae amore teneamini cum hostibus manum conserentes!

Sed magnum fortemque animum pectoribus addite. neque fugam turpem respicite; neque metuere incipite.

Seniores autem, quorum iam tardi sunt pedes, ne fugientes relinquite, aetate provectos.

Turpe enim hoc erit, si Senex in prima cadat acie; si occisus iaceat ante iuvenes;

Si albo insignis capite, barbaque canus fortem animam in pulvere exhalet,

Inguen sanguine conspersum manibus suis tegens, (Proh! turpe et nefandum visu spectaculum ! )

Toto corpore nudus? At luvenes omnis decet corporis habitus, si quando Mars splendentem aetatis florem decerpserit. Quin agite; quisque sua statione immotus maneat, presso in terram utroque pede, dentibus labra mordens.

Viris quidem aspectu mirandus, mulieribus autem cupiendus, dum vivat: sed et in ipsa morte formosus, ubi inter primos ceciderit,

§. XII. Tyrtaéo aetate proximus est Theognis, cuius quae nobis supersunt Tváua e variis Elegiis sunt conflatae, ut scribit Vir summus, L. C. Valckenaerius, ad Xenoph. Memor. Socr. I. 2. p. 239. ita tamen, ut e laceris illis fragminibus, nullo ordine e diversis Scriptoribus, qui illa usurpaverant, recentiori demum aevo, ut equidem suspicor, congestis etiam hodie integrae possint componi Elegiae, e quibus constet in Poëtis excellentissimis ac venustissimis habendum esse Theognidem. Quod (ne alia nunc memorentur) eximie probat Elegia eius nuper in integrum restituta in Notis ad Vitas Homeri pag. 6. qua nihil dari potest venu

stius, Itaque non moramur I. E, 1, Walchium qui Theognidis Stylum simplicem, frigidum et sine multo or natu esse affirmabat in Introd, in L. Gr. p. 23. Plurima possunt ex hoc uno Poëta colligi Transpositionum prorsus necessariarum, atque adeo certissimarum (si quid his in rebus certum est) exempla. Sed nunc paucis contenti esse cogimur,

6. XIII, Scribit Xenophon apud Stobaeum Serm, LXXXVI, p. 499. Carminum Theognideorum initio legi locum illum, qui nunc exstat v. 183. seqq. quo Poëta morum in sua Civitate corruptelam a commixtis inter se bonorum ac malorum repetit Nuptiis,

Κριοὺς μὲν καὶ ὄνους διζήμεθα, Κύρνε, καὶ ἵππους
Εὐγενέας, καί τις βούλεται ἐξ ἀγαθῶν
185 Βήσεσθαι· γῆμαι δὲ κακὴν κακοῦ οὐ μελεδαίνει
Εσθλὸς ἀνὴρ, ἤν οἱ χρήματα πολλὰ διδῷ.
Οὐδεμία κακοῦ ἀνδρὸς ἀναίνεται εἶναι ἄκοιτις

199

Πλουσίου, ἀλλ ̓ ἀφνεὸν βούλεται ἀντ ̓ ἀγαθοῦ,
Χρήματα μὲν τιμῶσι, καὶ ἐκ κακοῦ ἐσθλὸς ἔγημε,
Καὶ κακὸς ἐξ ἀγαθοῦ· πλοῦτος ἔμιξε γένος.
Οὕτω μὴ θαύμαζε γένος, Πολυπαίδη, ἀστῶν

Μαυροῦσθαι· σὺν γὰρ μίσγεται ἐσθλὰ κακοῖς.
Αὐτός τοι ταύτην εἰδὼς κακόπατριν ἐοῦσαν
Εἰς οἴκους ἄγεται, χρήμασι πειθόμενος,
195 Ένδοξος κακόδοξον· ἐπεὶ κρατερή μιν ἀνάγκη
Ἐντύνει, ἥτ ̓ ἀνδρὸς τλήμονα θῆκε νόον,

2

Hi ergo versus indicio Xenophontis, ut pulcre jam observavit Fred. Sylburg. in notis p. 138, collocandi sunt statim post prooemium, Sed vel sic attendenti manifestum est, quatuor ultimos sede non sua esse positos, neque enim vel Αὐτὸς, vel ταύτην v. 193. in proxime praecedentibus habent, quo referri queant, Nobis autem dubitandum non videtur, quin inserendi sint post v. 186, Sed agedum totam hic Elegiam ita ponamus, uti nobis disponenda et emendanda videbatur.

185

190

Κριοὺς μὲν καὶ ὄνους διζήμεθα, Κύρνε, καὶ ἵππους
Εὐγενέας, και τις βούλεται ἐξ ἀγαθῶν
Κτήσασθαι' γῆμαι δὲ κακὴν κακοῦ οὐ μελεδαίνει
Εσθλὸς ἀνὴρ, ἤν οἱ χρήματα πολλὰ διδώ.
Αυτός τοι ταύτην εἰδὼς κακόπατριν ἐοῦσαν

Εἰς οἴκους ἄγεται, χρήμασι πειθόμενος,
Ένδοξος κακόδοξον· ἐπεὶ κρατερή μιν ἀνάγκη
Εντύνει, ἥτ ̓ ἀνδρὸς τλήμονα θῆκε νόον,
γυνὴ κακοῦ ἀνδρὸς ἀναίνεται εἶναι ἄκοιτις
Πλουσίου, ἀλλ ̓ ἀφνεὸν βούλεται ἀντ ̓ ἀγαθοῦ,
Χρήματα μὲν τιμῶσι, καὶ ἐκ κακοῦ ἐσθλὸς ἔγημε,

Οὐδὲ

195

Καὶ κακὸς ἐξ ἀγαθοῦ· πλοῦτος ἔμιξε γένος.
Οὕτω μὴ θαύμαζε γένος, Πολυπαίδη, ἀστῶν

Μαυροῦσθαι· σὺν γὰρ μίσγεται ἐσθλὰ κακοῖς.

§. XIV. Fieri aliter non potuit, quin ista vehementer placerent Xenophonti (1. laud.). Nam argumentum illud prorsus Socraticum est:,,Mirum videri, homines in Arietibus, Asinis, Equis hoc diligentius curare, ut non nisi Generosi misceantur; ne forte generis imminuantur virtus ac praestantia, Contra in Nuptiis, ubi de Liberorum procreatione res est, non genus spectari, aut Parentum virtutem; sed alia omnia placere, nec quicquam quaeri praeter pecuniam; quo fiat ut boni cum malis promiscue coëant, atque omnis morum a sanguine ducta pereat honestas." Comparavit haec diligentiss. Lambinus ad Horat. III. od, 24. 21. ubi Poëta magnam dotem esse affirmat Parentum virtutem. Sed et, aliquo saltem respectu, conveniunt illa III.

od. 6. 17.

Fecunda culpae secula Nuptias

Primum inquinavere, et Genus, et Domos.
Hoc fonte derivata clades

Inque Patres Populumque fluxit,

Nec non Anacreontica Od. XLVI.

Γένος οὐδὲν εἰς Ἔρωτα·

Σοφίη, τρόπος πατεῖται·

Μόνον ἄργυρον βλέπουσιν.

§. XV. Elegia autem sic, uti modo factum est, disposita nihil plenius dari poterit, aut concinnius. Primo ostendit, quid fieri soleat respectu animalium. Tum, quid his plane contrarium in re longe maioris momenti placeat cum maribus, tum feminis. Utrumque sexum, ante separatim notatum, mox uno verbo apte complectitur: τιμῶσι. Tandem concludit hanc uṇam praecipuam mali labem esse, qua inquinetur Civitas, et populi mores passim corrumpantur. Pertinet autem Carmen tam ad Polypaeden, quam ad Cyrnum, qui Iu venes ambo eodem tempore Theognidi affuisse videntur Discipuli, quare recte Į. Camerarius, in Scholis Graecis ad h. 1. Πάλιν, inquit, ἐν τῇ παραινέσει τοὺς δύο εταιρους, τόν τε Κύρνον, καὶ τὸν Πολυπαίδη προςείπεν. vid. v. 53. seqq. Caeterum ab initio statim absurdam habet lectionem Stobaeus, Serm. LXVIII. p. 425. Kuvas pèv dy ναι διζήμεθα — Μelius idem, v. 186. ἦν οἱ χρήματα πολλὰ DEPH. neque tamen repudiandum did. Boada, praetulit Grotius ad Stobaeum p. 547. Sed unice verum est Krysaodai, (quisque sibi vult parare e

võï

[ocr errors]
[ocr errors]

v. 185.

[ocr errors]
« PreviousContinue »