15

στρ.

όστις τα σιγώντ’ ονόματ’ οίδε δαιμόνων.

ΧΟΡ. Υμήν, αμήν,
ταν Διός ουρανίαν αείδομεν,
ταν ερώτων πότνιαν, ταν παρθένοις
γαμήλιον 'Αφροδίταν
πότνια, σοι τάδ' εγω νυμφεϊ” οφείλω,
Κύπρι, θεών καλλίστα,
τω τε μονόζυγι σω
πώλη, τον εν αιθέρι κρύπτεις

20

esset,

Quare scripsi, Απόλλω δ' εν βροτοίς σ' ορθώς καλεί, όςτις τα σιγώντ’ ονόματ’ οίδε δαιμόνων.

13. Huius quoque versus primas tantum voces exhibent apographa, OCMETACINTA, insigne documentum, quam ambigua sit litterarum in codice explicatio. Non enim dubium est, quin recte haec legerit Bekkerus,

15. Codex είδομεν.
16. Ερώτων πότνια, guod non intellexit Burgesius, quid
vel ex Homero Iliad. 9. 470 didicisse debebat.

Alia attuli in Obss. crit. p. 165. Deinde Bekkerus , παρθενο

Pro ea voce apographum prius, NAIN, aliis ductibus deformato N, et deinde obscuris aliquot litterarum vestigiis additis. In posteriore ΠΑΙΦΝ,

17. Sic Bekkerus. Apographa AOPOLITA.
18. Bekkerus νυμφιας.

Apographum posterius NIMOIA; prius "NTMOIAC 40. Inde confeci, quod in textu dedi. 19. Sic Bekkerus.

. Pro θεών apographa, prius ECCIN, primis tribus litteris dubiis, alterum CCCIN.

20. Bekkerus et Apographa to τε νεοζυγιστα. Apud Burgesium, σώ τε νεοζυγιστω, Non potuit, si quid video, hic nisi de ore

Plane enim alienum , quod Burgesius ex Hesychio affert, cuius integra verba haec sunt : πώλος, εταίρα. πόλους γαρ αύτας έλεγον, οίον 'Αφροδίτης πώλους, ή τους νέους και τας νέας και παρθένους. Quod Burgesius male sic interpretatur, ac si adolescentes et puellae 'Αφροδίτης πώλοι dicantur, quos Ηesychius simpliciter nolovs dioi significat. Amor non potuit νεόζυξ dici. . Quare non dubitavi μονόζυγι, unico , reponere,

21. Κρύπτεις Bekkerus de ultima littera dubitans. Apographa AATIIN, sed 4 insolentius porrecto, quo

modo alibi K

Si scriptum, ut infra v. 48 in olxov, et A ut dubio notato.

serio

esse.

recte legit Bekkerus, usus est hoc verbo poeta, ut occultam latentemque vim amoris indicaret,

22.. Οmnes γενεάν, frequenti librariorum errore.

23. Bekkerus, άγον μέγαν. Αpographa ΔΙΟΝΥCON, sed litteris omnibus dubiis, "A ad νυμφεία referendum.

24. Bekkerus, τηςδε πόλεως βασιλή νυμφεύεται. Αpographum prius TACΔΕΠΟΛΕΩCIA. ΗΝΥΜΦΕγEA, eraso post quintam litteram C. Posterius TACACCI104C2. CIA ...

ΗΝΥΜΦΕγEA. Scripεί νυμφεύετε, φuo ad Vederem et Amorem referretur.

25. Bekkerus , αστερωτοισι δόμοισι χρυσέων. Αpographa ACTEΡΩΙΟΙΩΟΜΘΙCΙΧΡΥCEIHN, secundo & dubio. Correxi haec. Saepius usurpaturn Euripidi αστερωπός. Thesauros intelligit, de quibus v. 9 et 44.

26. Bekkerus et apographa αρχεον. . Burgesius, αρχαίον. Omnes 'Αφροδίτα.

27. Bekkerus , ω μακαρων βασιλευς μειζωνςτολβος, litteris ultima et quae a fine septimum, octavum, et nonum locum teDent ,- notatis ut -dubiis.

Apographa nihil amplius, quam ΩΜΑΚΑΡ..

28. Bekkerus, ο θεαντηλεύσεις. Ultimum verbum in priore apographo sic scriptum, THIETEIC, in altero THOETEIC. Burgėsius codicem sine dubio exhibere putat, ős fedv uvnoteú. σεις. Satius duxi, xndeugels scribere. Deae cuiuspiam filiam Phaethon videtur uxoreum ducere, eamque dealm dicitur κηδεύσειν, quod explicatur sequentibus verbis.

29. Bekkerus, αθανάτων. Αpographa αθανάτοις. 30. Γαμβρός Bekkerus. Apographa ΓAMEPOC.

31. Bekkerus υμνήσεται. Αpographa YMNHCΩΝ. Sci. licet quum vuvimos scripsisset librarius, , 2 videtur expunctum

35

ΜΕΡ. χώρει σύ, και τάςδ' εις δόμους άγων κορας,

γυναίκ’ άνωχθι πάσι τοίς κατα στόμα
θεούς χορεύσαι, και κυκλώσασθαι δόμους
σεμνοίσιν υμεναίοισιν, “Εστίας θ' έτος,
αφ' ης το σώφρον πάς αν άρχεσθαι θέλου
ευχας ποιείσθαι]

θεάς προςέλθη τέμενος εξ εμών δόμων. ΘΕΡ. ώ δέσποτ', έστρεψ' εκ δόμων ταχυν πόδα.

ου γαρ συ σώζη σεμνά θησαυρίσματα 45 χρυσού, δι’ αρμών εξαμείβεται πύλης

voluisse, pro eoque addidisse H, quod legentibus N esse vi

sum est.

32. Ita Bekkerus. Tria ultima verba in apographo priore sic scripta : @OMOAISNA°IAN, primis quattuor litteris dubiis; in altero OOMΟΔΤΩΝΑΡΙΑθη.

33. Sic Bekkerus. Apographun prius ΓΥΝΑΙΚΑΝΟΧ. ΘΗΣΑΥΤΩCKAIAEI Alterum eodem modo , nisi quod postrema sic ΛΥΤΩCKΛΛCI....

34. Bekkerus sic,. κανκυμωσασθαι μοι. Apographum prius KANICYNICAO, litteris tertia usque ad sextam dubiis. Alterum KAN . TMLCAC... Emendavi haec, ut scribenda videbantur.

35. Sic Bekkerus. Apographa CEMNOICINTMENAINÍCIITHCEMACO°,or.

In secundo vigesima littera omissa, et a fine octava non M, sed II. 36. Bekkerus, άφ' ης τι σώφρων πασαν

αρχετ Apographa nihil amplius, quam AΦHCTICΩΦ cundo quarta littera E est, et ultima dimidiata.

37. Bekkerus , ευχάς π. Nihil horum in apographis conspicitur. Recisi sunt post hunc versam , ut ex altero folio colligi potest, versus quattuor, quorum locos in numerum retuli, emendatis, quae praecedunt.

42. Hoc versu incipit folium 163 rectum. Bekkerus et apographa προςελθιν. Αt IN et ΗΙ.

43. Codex ΘΕΡΑΠ. ώ πάτερ, seo ad πάτερ supra scriptum minio ΔECΠΟΤΑ. Οmnes έστρεφα. Correxit Burgesius.

44. Bekkerus, oυγαρσυζωσησεμναθηραυσμιτα. Ultima vox in

In se

50

καπνού μέλαινα λιγνύς ένδοθεν στέγης.
προςθείς πρόσωπον, φλόγα μέν ούχ ορώ πυρός,
γέμοντα δ' οίκον μέλανος ένδον αιθάλου.
αλλ' έςιθ' ες οίκον, μή τιν' "Ήφαιστος χόλον
δόμοις έπειςφρείς, μέλαθρα συμφλέξη πυρί

εν τοϊσιν ήδίστοισι Φαέθοντος γάμοις.
ΜΕΡ. πώς φής ; όρα μη θυμάτων πυρουμένων

κατ' οίκον ατμόν κείσ’ αποσταλέντ’ ίδης. ΘΕΡ. άπαντα ταύτ' αίθρη τ’ άκαπνωτοί θ' οδοί.

priore apographo sic scripta, IHPA?CMEHA, primis duabus litteris et penultima dubiis. In altero IHPATCMCIIA. cte emendavit Burgesius, nisi quod SÓĆELS scripsit.

45. Bekkerus διαρμών εξαμείβεται. Αpographum prius, , ALAPEINETAMETPEIC. In secundo omissum N.

46. Bekkerus, καταινουμελαιναν ως ένδοθεν στέγης, litteris vo dubiis. Sic etiam apographa, eadem cum dubitatione , et in priore quidem ultima ante Évdogav sunt HS2C, in altero IIEIC. Stéyns deest in apographis, erutum a Bekkero. Emendavi, ut litterae et sensus suadebant.

47. Sic Bekkerus. In apographis post προςθείς repetitum EIC. Εadem in fne, ΟΥ... ΠΥΡΟC.

48. Bekkerus, ένδοθεν καπνού. Sed apographa, ΕΝΑΑΙΘΙΠΟΥ. Unde correxi.

49. Pro isu apographa ECÓ. Eadem HOAIENOE, vel, ut in altero, HOXICIIOC. Ultimam vocem, quam Beka kerus dedit, omittunt. 50. Ita hunc versum dedit Bekkerus.

Nihili verbum dicit Burgesius έπειςφρείς. Μihi sincerum videtur hoc participium, siquidem verbi in ui formati etiam imperativus index est. In apographo priore huius verbi litterae praeter

tres ultimas ut du. biae notatae.

In altero scriptum EIEICOEPEIC. Duo ul. tima verba in priore sic: TMI405HNHI, litteris praeter primam, sextam, septimam, octavam dubiis. In altero, IIIÃO. ΣΗΝΗΙ. .

51. Sic Bekkerus , nisi quod ήδίστοισιν, pro quo apographa TLAICIOICIN. Pro yóuous eadem TAOI, sed litteris dubiis,

52. Sic Bekkerus et apographum prius. In altero 42MAΤΩΝ.

Ita ante correctionem in codice scriptum fuisse, etiam prius apographum videtur arguere.

53. Plene scriptum omnes κείσε. .
54. Bekkerus, άπαντα ταύτ' ήθρησεκανπωτουσεχει. Αpo-

55 ΜΕΡ. οίδεν δ' έμή τάδ' ή ουκ επίσταται δάμαρ;

ΘΕΡ. θυηπολούσα θεοίς εκείσ' έχει φρένας..
ΜΕΡ. , αλλ' είμ', επεί τοι και φιλεί τα τοιάδε

ληφθέντα φαύλως ές μέγαν χειμών' άγειν.
συ δ', ω

ώ πυρός δέσποινα, Δήμητρος κόρη,
60 "Ηφαιστέ τ', εΐητ’ ευμενείς δόμοις έμοϊς.
ΧΟΡ. τάλαιν' εγώ, τάλαινα, πού πόδα

πτερόεντα καταστάσω;
τιν’ αιθέρ, ή γάς υπό κεύθος άφαν.

τον εξαμαυρωθώ; 66

ιώ μοί μοι, καταφανήσεται
βασίλεια τάλαινα, παίς τ' άσω
κρυφαίος νέκυς.
ότοτοτοί, κεραύνιοί τ’ εκ Διός
πυρίβολοι πλαγαί, λέχεά θ’ Αλίου.

grapha, ΑΠΑΝΤΑΤΑΠΑΙΘΡΗCΕΚΛΝΤΩΤΟΥCOΛΟΙ, ultimis. quattuor litteris et decima a fine ut dubiis notatis. Emendavi haec pro sensu loci. Airon, non aitoa, Atticum esse, notum: v., Pierson. ad Moer. p. 184.

55. Ita Bekkerus. In apographis ultima sic: EnICTAIΛΑ ΜΑ1. . 57. Elue plene Bekkerus , non Burgesius.

non Burgesius. ' Apographa : ΑΛΛ' ΕΙΜEΝΕΠolKΑΙΦIΛHAIolΆΔΕ, ad & minio suprascripto E, ut appareat, quod sequitur H, esse IT.

58. Bekkerus et apographa, ές μέγα χειμώνα δι. ΔI mihi videbatur esse AΓ', initium verbi άγειν.

60. Ιta Bekkerus. Apographa, ΗΦΑ1CTΕΕΙΠΡΕΠΕΥ. MEPEICKOM°CEM°C, nisi quod in altero decima littera H est. .

63. Bekkerus tivateq. Apographum prius TINA OP, tribus ultimis litteris dubiis ; alterum TINACCP.

64. Οmnes εξαμαυρώσω, quod correxi.
67. Omnes κρυφεον.

68. Bekkerus οτοτοτοί, κεραύνιαι τ' εκ διός. Ιn priore apographo ultima KEPATNIATEKALOC, sed octava littera in : O ex A mutata. In altero, KEPATNÍREKALOC. Praetuli

κεραύνιοι. Ιta κεραυνιώ πλαγα in Βacchis 93 et saepius alibi masculina huius nominis forma pro feminina. 69. Ita Bekkerus.

. Prius apographum, ΠΥΡΙΒΟΛΟΙ. ΠΛΑΓΑIΔΕΧΕΑΙΑΛΙΟΥ. Alterum ΠΥΡΙΒΟΛΟΥΠΑ. ΛΑΜΝΑΙΟΥΕΧΕΑ1ΑΛΙΟΥ.