Quare scripsi, Απόλλω δ ̓ ἐν βροτοῖς σ ̓ ὀρθῶς καλεῖ, ὅςτις τι σιγώντ ̓ ὀνόματ ̓ οἶδε δαιμόνων.

13. Huius quoque versus primas tantum voces exhibent apographa, OCMETACINTA, insigne documentum, quam ambigua sit litterarum in codice explicatio. Non enim dubium est, quin recte haec legerit Bekkerus,

15. Codex εἴδομεν.

16. Ερώτων πότνια, quod non intellexit Burgesius, quid esset, vel ex Homero Iliad. φ. 470 didicisse debebat. Alia attuli in Obss. crit. p. 165. Deinde Bekkerus, παρθενο Pro ea voce apographum prius, ΠΑΙΝ, aliis ductibus deformato N, et deinde obscuris aliquot litterarum vestigiis additis. posteriore ΠΑΙΦΝ.

Φ

17. Sic Bekkerus. Apographa ΑΦΡΟΔΙΤΑ.

18. Bekkerus νυμφίας.

In

Apographum posterius NTM

ΦΙΑ, prius ΝΥΜΦΙΑ ΦΑΟ Inde confeci, quod in textu

dedi.

19. Sic Bekkerus. Pro θεών apographa, prius ECCIN, primis tribus litteris dubiis, alterum CCCIN.

sermo

20. Bekkerus et Apographa τω τε νεοζυγιστα. Apud Burgesium, σῶ τε νεοζυγιστω. Non potuit, si quid video, hic nisi de Amore esse. Plane enim alienum, quod Burgesius ex Hesychio affert, cuius integra verba haec sunt: πώλος, ἑταίρα. πώλους γὰρ αὐτὰς ἔλεγον, οἷον Αφροδίτης πώλους, ἢ τοὺς νέους καὶ τὰς νέας καὶ παρθένους. Quod Burgesius male sic interpretatur, ac si adolescentes et puellae Αφροδίτης πῶλοι dicantur, quos Hesychius simpliciter πώλους dici significat. Amor non potuit νεόζυξ dici. Quare non dubitavi μονόζυγι, unico, reponere,

21. Κρύπτεις Bekkerus de ultima littera dubitans. Apographa ΔΑΥΩΝ, sed d insolentius porrecto, quo modo alibi Κ scriptum, ut infra v. 48 in olxov, A ut dubio notato. Si

et

recte legit Bekkerus, usus est hoc verbo poeta, ut occultam latentemque vim amoris indicaret,

22. Omnes γενεάν, frequenti librariorum errore.

23. Bekkerus, ἀγὸν μέγαν. Apographa ΔIONYCON, sed litteris omnibus dubiis, d ad νυμφεῖα referendum.

24. Bekkerus, τῆς δε πόλεως βασιλῆ νυμφεύεται. Apographum prius TAΣΔΕΠΟΛΕΩCΙA . . ΗΝΥΜΦΕΥΕΙΑ, eraso post quintam litteram C. Posterius TACACCIIOACQ ΝΥΜΦΕΥΕΙΑ Scripsi νυμφεύετε, quo ad Ve

CIA

.

nerem et Amorem referretur.

25. Bekkerus, αστερωτοισι δόμοισι χρυσέων. Apographa ΑCΤΕΡΩΙΟΙΩΟΜ0ΙCIXPYCEIHN, secundo Ω dubio. Correxi haec. Saepius usurpatum Euripidi ἀστερωπός, Thesauros intelligit, de quibus v. 9 et 44.

26. Bekkerus et apographa αρχεον. Burgesius, ἀρχαῖον. Omnes 'Αφροδίτα.

27. Bekkerus, ω μακαρων βασιλευς μειζων τολβος, litteris ultima et quae a fine septimum, octavum, et nonum locum te

nent, notatis ut dubiis. Apographa nihil amplius, quam

ΩΜΑΚΑΡ.

28. Bekkerus, ος εαντηλεύσεις. Ultimum verbum in priore apographo sic scriptum, THAETEIC, in altero THOETEIC. Burgesius codicem sine dubio exhibere putat, ὅς θεὰν μνηστεύ σεις. Satius duxi, κηδεύσεις scribere. Deae cuiuspiam filiam Phaethon videtur uxorem ducere, eamque deam dicitur κηδεύσειν, quod explicatur sequentibus verbis.

29. Bekkerus, άθανάτων. Apographa ἀθανάτοις.

· 30. Γαμβρός Bekkerus. Apographa ΓΑΜΕΡΟΣ.

Sci

31. Bekkerus ὑμνήσεται. Apographa_YMNHCON. Hicet quum ὑμνήσω scripsisset librarius, & videtur expunctum

35

40

ΜΕΡ. χώρει σύ, καὶ τάςδ ̓ εἰς δόμους ἄγων κόρας,
γυναῖκ ̓ ἄνωχθι πᾶσι τοῖς κατὰ στόμα
θεοῖς χορεῦσαι, καὶ κυκλώσασθαι δόμους
σεμνοῖσιν ὑμεναίοισιν, Εστίας θ ̓ ἕδος,
ἀφ ̓ ἧς τὸ σώφρον πᾶς ἂν ἄρχεσθαι θέλοι
εὐχὰς π[οιεῖσθαι]

45

θεᾶς προςέλθῃ τέμενος ἐξ ἐμῶν δόμων. ΘΕΡ. ὦ δέσποτ ̓, ἔστρεψ ̓ ἐκ δόμων ταχὺν πόδα. οὗ γὰρ σὺ σώζῃ σεμνὰ θησαυρίσματα χρυσοῦ, δι ̓ ἁρμῶν ἐξαμείβεται πύλης

voluisse, pro eoque addidisse H, quod legentibus N esse vi

sum est.

32. Ita Bekkerus. Tria ultima verba in apographo priore sic scripta: ΘΟΜΟΑΙΩΝΑ ΟΙΑΝ, primis quattuor litteris dubiis; in altero 0ΟΜΟ ΤΩΝ ΙΔΟΥ.

33. Sic Bekkerus. Apographum prius ΓΥΝΑΙΚΑΝΟΧΘΗΙΑΥΤΩΣKAIAEI Alterum eodem modo, nisi quod

postrema sic AYTЯCKALACI

34. Bekkerus sic, κανκυμωσασθαι μοι.

Apographum prius KANICΥΝΩC40, litteris tertia usque ad sextam dubiis. Alterum KAN TMRCAC... Emendavi haec, ut scribenda videbantur.

35. Sic Bekkerus.

IOICIITHCEMAC

Apographa CEMNOICINTMENA402. In secundo vigesima littera

omissa, et a fine octava non M, sed II,

36. Bekkerus, ἀφ ̓ ἧς τι σώφρων πασαν . αρχετ Apographa nihil amplius, quam AΦHCTICΩΦ... cundo quarta littera E est, et ultima dimidiata.

In se

37. Bekkerus, εὐχὰς π. Nihil horum in apographis conspicitur. Recisi sunt post hunc versum, ut ex altero folio colligi potest, versus quattuor, quorum locos in numerum retuli, emendatis, quae praecedunt.

42. Hoc versu incipit folium 163 rectum. Bekkerus et apographa προςελθιν. At IN et Η.

43. Codex ΘΕΡΑΠ. ὦ πάτερ, seo ad πάτερ supra scriptum minio AECIOTA. Omnes ἔστρεφα. Correxit Burgesius.

44. Bekkerus, ου γαρ ζωση σεμναπηραυσμιτα. Ultima vox in

50

καπνού μέλαινα λιγνὺς ἔνδοθεν στέγης. προςθεὶς πρόςωπον, φλόγα μὲν οὐχ ὁρῶ πυρός, γέμοντα δ ̓ οἶκον μέλανος ἐνδὸν αἰθάλου. ἀλλ ̓ ἔςιθ ̓ ἐς οἶκον, μή τιν' "Ηφαιστος χόλον δόμοις ἐπειςφρείς, μέλαθρα συμφλέξῃ πυρὶ ἐν τοῖσιν ἡδίστοισι Φαέθοντος γάμοις. ΜΕΡ. πώς φής; ὅρα μὴ θυμάτων πυρουμένων

κατ ̓ οἶκον ἀτμὸν κεῖσ ̓ ἀποσταλέντ ̓ ἴδῃς. ΘΕΡ. ἅπαντα ταῦτ ̓ αἴθρη τ' ἀκαπνωτοί θ ̓ ὁδοί.

priore apographo sic scripta, IHPATCMEHA, primis duabus litteris et penultima dubiis. In altero IHPAYCMCIIA. Recte emendavit Burgesius, nisi quod oates scripsit.

45. Bekkerus διαρμῶν ἐξαμείβεται. Apographum prius, ΔΙΑΠΕΙΩΝΕΥΑΜΕΤΡΕIC. In secundo omissum Ν.

1

46. Bekkerus, καταινουμελαινανως ἔνδοθεν στέγης, litteris vo dubiis. Sic etiam apographa, eadem cum dubitatione, et in priore quidem ultima ante ἔνδοθεν sunt HRC, in altero IIEIC. Στέγης deest in apographis, erutum a Bekkero. Emendavi, ut litterae et sensus suadebant.

47. Sic Bekkerus. In apographis post προςθείς repetitum EIC. Eadem in fine, ΟΥ . . . ΠΥΡΟΣ.

48. Bekkerus, ἔνδοθεν καπνού. Sed apographa, ENAoΝΑΙ0ΙΠΟΥ. Unde correxi.

49. Pro ἔςιθ ̓ apographa ECG. Eadem ΗΦΑΙΕΝΟΕ, vel, ut in altero, HOAICIIOC. Ultimam vocem, quam Bekkerus dedit, omittunt.

50. Ita hunc versum dedit Bekkerus. Nihili verbum dicit Burgesius επειςφρείς. Mihi sincerum videtur hoc participium, siquidem verbi in μ formati etiam imperativus index est. In apographo priore huius verbi litterae praeter tres ultimas ut dubiae notatae. In altero scriptum ΕΠΕΙΣΦΕΡΕΙC. Duo ultima verba in priore sic: ΥΜΙΔΟΞΗΝΗΙ, litteris praeter pri mam, sextam, septimam, octavam dubiis. In altero, IIIIÃOΞΗΝΗΙ.

51. Sic Bekkerus, nisi quod ἡδίστοισιν, pro quo apographa MAICIOICIN. Pro γάμοις eadem ΤΑΦΙ, sed litteris dubiis, 52. Sic Bekkerus et apographum prius. In altero ΔΩΜΑ ΤΩΝ. Ita ante correctionem in codice scriptum fuisse, etiam prius apographum videtur arguere.

53. Plene scriptum omnes κεῖσε.

54. Bekkerus, ἅπαντα ταῦτ ̓ ἤθρησκανπωτου σεχει. Αρο

Apo

55

พ

55 ΜΕΡ. οἶδεν δ ̓ ἐμὴ τάδ ̓ ἢ οὐκ ἐπίσταται δάμαρ;
ΘΕΡ. θυηπολούσα θεοῖς ἐκεῖσ ̓ ἔχει φρένας.
ΜΕΡ. ἀλλ ̓ εἶμ ̓, ἐπεί τοι καὶ φιλεῖ τὰ τοιάδε
ληφθέντα φαύλως ἐς μέγαν χειμῶν ̓ ἄγειν.
σὺ δ ̓, ὦ πυρὸς δέσποινα, Δήμητρος κόρη,
ω
3
Ηφαιστέ τ', εἴητ ̓ εὐμενεῖς δόμοις ἐμοῖς.
τάλαιν ̓ ἐγώ, τάλαινα, ποῖ πόδα
πτερόεντα καταστάσω ;

60

65

ΧΟΡ.

grapha,

τιν ̓ αἰθέρ', ἢ γᾶς ὑπὸ κεῦθος ἄφαν.
τον ἐξαμαυρωθῶ;

ιώ μοί μοι, καταφανήσεται
βασίλεια τάλαινα, παῖς τ ̓ ἔσω

κρυφαῖος νέκυς.

ὀτοτοτοῖ, κεραύνιοί τ' ἐκ Διὸς

πυρίβολοι πλαγαί, λέχεά θ' Αλίου.

ΑΠΑΝΤΑΤΑΠΑΙΘΡΗCΕΚΛΝΠΩΤΟΥ

201 ultimis quattuor litteris et decima a fine ut dubiis notatis. Emen davi haec pro sensu loci. Αίθρη, non αἴθρα, Atticum esse, no tum : v., Pierson. ad Moer. p. 184.

55. Ita Bekkerus. In apographis ultima sic: ΕΠΙCΤΑΙ ΛΑΜΑΙ.

57. Ειμι plene Bekkerus, non Burgesius. Apographa: ΑΛΛ' ΕΙΜΕΝΕΠΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΗΑΙΟΙᾺΔΕ, ad / minio suprascripto E, ut appareat, quod sequitur H, esse IT.

58. Bekkerus et apographa, ἐς μέγα χειμῶνα δι. 41 mihi videbatur esse ΑΓ, initium verbi ἄγειν.

60. Ita Bekkerus. Apographa, ΗΦΑΙCΤΕΕΪΠΡΕΠΕΙ. MEPEICKOMOICE MOIC, nisi quod in altero decima lit

tera H est.

63. Bekkerus τιναθερ. Apographum prius ΤΙΝΑΘΟΡ, tribus ultimis litteris dubiis; alterum TINACCP.

64. Omnes εξαμαυρώσω, quod correxi.

67. Omnes κρυφεον.

68. Bekkerus οτοτοτοί, κεραύνιαι τ ̓ ἐκ διός. In priore apographo ultima ΚΕΡΑΥΝΙΑΥΕΚΑ1°C, sed octava littera in O ex A mutata. In altero, ΚΕΡΑΥΝΙΩΕΚ ΔΙΟΣ Praetuli κεραύνιοι. Ita κεραυνιῷ πλαγᾷ in Bacchis 93 et saepius alibi masculina huius nominis forma pro feminina.

69. Ita Bekkerus. Prius apographum, ΠΥΡΙΒΟΛΟΙ. ΠΛΑΓΑΙΔΕΧΕΑΙΑΛΙΟΥ. Alterum ΠΥΡΙΒΟΛΟΥΠΑ.

ΛΑΜΝΑΙΟΥΕΧΕΑΙΑΛΙΟΥ.