Histoire de la procédure civile chez les Romains

Front Cover
Durand [et] Joubert, 1841 - Civil procedure (Roman law). - 138 pages

From inside the book

Other editions - View all

Common terms and phrases

Popular passages

Page 40 - Alia causa fuit olim legis actionum. nam qua de re actum semel erat, de ea postea ipso iure agi non poterat; nee omnino ita ut nunc usus erat illis temporibus exceptionum.
Page 13 - Julia litem anno et sex mensibus mort. 105. Imperio vero continentur recuperatoria et quae sub uno judice accipiuntur interveniente peregrini persona judiéis aut litigatoris.
Page 23 - Actionis verbum et spéciale est et genérale: nam omnis actio dicitur, sive in personam sive in rem sit petitio. Sed plerumque actiones...
Page 20 - Romana peregrino fingitur, si eo nomine agat aut cum eo agatur, quo nomine nostris legibus actio constituta est, si modo iustum sit earn actionem etiam ad peregrinum extendí : ueluti si furti agat peregrinus aut cum eo <agatur.
Page 57 - Plerique putaverunt nullum de domo sua in jus vocari licere, quia domus tutissimum cuique refugium atque receptaculum sit , eumque, qui inde in jus vocaret, mm inferre videri.
Page 7 - Neminem voluerunt majores nostri, non modo de existimatione cujusquam, sed ne pecuniaria quidem de re minima, esse judicem, nisi qui inter adversarios convenisset.
Page 125 - ... operae nostrae vicaria fides amicorum supponitur ; quam qui laedit, oppugnat omnium commune praesidium et, quantum in ipso est, disturbat vitae societatem. Non enim possumus omnia per nos agere ; alius in alia est re magis utilis.
Page 20 - Publiciana vocatur. datur autem haec actio ei qui ex iusta causa traditam sibi rem nondum usucepit eamque amissa possessione petit, nam quia non potest earn ex iure Quiritium suam esse intendere, fingitur rem usucepisse, et ita, quasi ex iure Quiritium dominus factus esset, intendit hoc modo :
Page 56 - Cessent, dit Constantin avec une énergie qui montre assez la profondeur du mal, cessent jam nunc rapaces officialium manus, cessent inquam ; nam si moniti non cessaverint, gladiis prœcidentur. Non sit venale judicis velum , non ingressus redempti, non infame licitationibus secretarium, non visio ipsa prœsidis cum pretio : œque aures judicantis pauperrimis ac divitibus reserentur *". » Dans les premiers temps de la législation, c'était au demandeur à amener son adversaire devant le tribunal.
Page 37 - Pontifex Maximus, summam vim dicebat esse in omnibus iis arbitriis, in quibus adderetur „ex fide bona": fideique bonae nomen, existimabat, manare latissime, idque versari in tutelis, societatibus , fiduciis, mandatis...

Bibliographic information