Summa falus hominis fola eft atque unica virtus.
Hæc folum punctum eft, hominis quod quamque falutem
Figit, quodque boni guftum concedit & ufum
Abfque mali fenfu, pretium fructumque rependens
Conftantem meritis. Homini veras parit æque
Lætitias, fumat, feu det benefacta locetque.
Gaudia, quæ nullis funt æquiparanda, miniftrat,
Ex voto fi res cedat, nec trifte videtur,
Si fecus eveniat; cunctis quoque rebus abundans,
Semper habet fatis, ut gignat faftidia nulla.
Ipfa voluptatem præbet penuria rerum.
Rifus, quos pariunt ftultorum gaudia bruta,
Multo etiam minus arrident, poffuntque placere,
Quam lacrymæ ac gemitus virtutis. Semper honeftum 440
Atque bonum ex rebus trahit. Omnibus invenit illud
Cauta locis operans femper, nec feffa labore.
Alterius lapfu nunquam tumefacta fuperbit.
Nec depreffa jacet, fi quis tollatur in altum.
Nil, cum nil ipfi defit, defiderat. Ultra
Virtutes alias optans, mox obtinet illas.
Hoc unum folumque bonum eft, quod in omnibus æque Effe poteft, cœli dono. Qui cogitat, illud
Noffe poteft, & qui fentit, guftaverit illud.
Huc fceleratus homo nefcit contingere cœcus,
Multa licet norit, medio quoque pauper in auro.
Vir bonus abfque labore bonum hoc contrectat & arte.
Nullius addictus jurare in verba magiftri,
Nec nova fectari temere veftigia tentat.
Naturam difcit. Naturæ difcitur Auctor.
Nunquam fenfu illam, nunquam ratione catenam
Deferit, hoc ingens rerum fyftema ligantem,
Quæque polo terram, humanis divinaque nectit.
Hic nil poffe videt felix, nil effe beatum,
Quin aliud manibus quafi contrectare, vel infra
Vel fupra fefe pofitum, contendat amicis.
Unio totius, fummus quis finis & unus
Sit mentis, monftrat. Certa hinc ratione docetur
Principium ac finem fidei morumque fupremum
Effe Dei atque hominis puro de pectore amorem.
Vir bonus unus habet comitem fpem. Ducit eundem
De puncto in punctum vitæ, blandofque per omnem
Diffundit radios animam, fideique beato
Nexu juncta, negat certos admittere fines,
Lætitiamque affert per pectus & offa meantem.
Vir bonus ille unus novit, natura falutem
Cur notam dederit fperare, & credere contra
Ignotam, ac fidei certa comprendere dextra.
Hæccine naturæ poffunt dictamina frustra
Effe? nihil natura facit fruftra, & fine fine,
Quin femper reperire folet, quod quærit & optat.
Naturæ hoc munus quantum eft! conjungit in ilo
Cum fumma fummam femper virtute falutem.
Dat proprium cognoffe bonum procul. Incitat, urget,
Admonet, ut reliquis pariter prodeffe laboret.
Sic focialis amor, propriufque, Deique ligatus,
Alterius noftram dat habere falute falutem.
Magnanimo tibi, fi forte hoc minus effe videtur,
Fac, generofus amor fimul extendatur ad hoftem.
Cunctis ex rebus, rationis habentibus ufum,
Ex vita & fenfu, cunctis fac in orbibus, unum
Foedus amicitiæ, unum fac fyftema favoris.
Næ tua quo poterit mens hic generofior effe,
Hoc certe & fies, & eris, felicior ipfe.
Summa boni femper fumma refpondet amoris.
De toto in partes divini motus amoris
Fertur, at humanus certis de partibus ire
Ad totum confuevit amor. Proprii quid amoris
Vis præftat? motus generofo in pectore factos
Promovet, ut placidas ventis conjectus in undas
Circa id, quod fecit, centrum lapis orbibus orbes
Majores addit. Primis fic ille parentes,
Sanguine poft junctum vicinum, amplexibus, inde
Et patriam, & genus omne hominum, contingit & ambit.
Nobilis, ecce! animus rebus queifcunque creatis
Quotidie extenfos magis impertitur amores.
Plaudit terra, viri generofi reddita late
Fertilis hac fuavi, hac benefactis indole plena,
Inque illo coeli manifefta relucet imago.
Euge, age, Mæcenas, animæ pars altera noftræ,
Tu noftri venerande Poëmatis atque Poëtæ
Arbiter! affectus dum nunc defcendit ad imos,
Nunc ad magnificos, quafi vecta volucribus alis,
Tollitur illorum fines, mea mufa, fac æque
Confimilifque tibi, ut, veftigia recte fecutus
Naturæ, poffim nunc me demittere digne,
Scandere nunc fuperas, moderatis aufibus, auras.
Formatufque tuis fermonibus, utile dulci
Ut mifcere fciam, tenero cum more feverum.
Ingenii teneam leges. Sine lege difertus
Ut loquar, ac norim ductus ratione placere.
0! Tua dum ætatum plenis fuper æquore velis
Laus, nomenque Tuum, vehitur, quid? noftra carina
Nonne Tuos aufit fectari fedula curfus,
Te mihi Doctoremque ducemque fuiffe & Amicum.
Te duce, deferuit voces fine mente fonoras,
Ad res & rerum cauffas mea musa reducta.
Te monitore, animum ftudui cognoffe, relictis
Ingenii fpectris, vanas oftendere nifus
Et veri & rerum fpecies, nova lumina feci
Apparere iterum naturæ, erroribus obftans
Edocui ratione ufus: juftum effe bonumque,
Quicquid ubique rei eft: ratio quod recta perinde
Atque animi affectus finem contendat ad unum.
Quod focialis amor propriufque fit unus & idem.
Hic quod fumma boni fit fola atque unica virtus,
Summaque_notisiæ, divinum yvw.de TEKUTOY.
|