Nil desperandum Teuero duce et auspice Teucro
Certus enim promisit Apollo,

Ambiguam tellure nova Salamina futuram.
O fortes pejoraque passi

Mecum sæpe viri, nunc vino pellite curas;
Cras ingens iterabimus æquor."

CARMEN VIII.—

LYDIA, dic, per omnes

-AD LYDIAM.

Te Deos oro, Sybarin cur properes amando Perdere; cur apricum

Oderit campum, patiens pulveris atque solis? Cur neque militaris

Inter æquales equitati, Gallica nec lupatis Temperat ora frenis?

30

Cur timet flavum Tiberim tangere? Cur olivum Sanguine viperino

Cautius vitat neque jam livida gestat armis Brachia, sæpe disco,

Sæpe trans finem jaculo nobilis expedito? Quid latet, ut marinæ

Filium dicunt Thetidis sub lacrimosa Trojæ Funera, ne virilis

Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas?

CARMEN IX.-AD THALIARCHUM.

VIDES, ut alta stet nive candidum
Soracte, nec jam sustineant onus
Silvæ laborantes, geluque

Flumina constiterint acuto.
Dissolve frigus, ligna super foco
Large reponens, atque benignius

10

Deprome quadrimum Sabina, Ỗ Thaliarche, merum diota. Permitte Divis cetera, qui simul Stravere ventos æquore fervido Depræliantes, nec cupressi

Nec veteres agitantur orni.

Quid sit futurum cras, fuge quærere, et
Quem Fors dierum cunque dabit, lucro
Appone, nec dulces amores

Sperne puer neque tu choreas,

Donec virenti canities abest

Morosa. Nunc et campus et areæ
Lenesque sub noctem susurri
Composita repetantur hora,
Nunc et latentis proditor intimo
Gratus puellæ risus ab angulo
Pignusque dereptum1 lacertis
Aut digito male pertinaci.

CARMEN X-AD MERCURIUM.
MERCURI, facunde nepos Atlantis,
Qui feros cultus hominum recentum
Voce formasti catus et decoræ
More palæstræ,

Te canam, magni Jovis et Deorum
Nuntium curvæque lyræ parentem,
Callidum, quidquid placuit, jocoso
Condere furto.

Te, boves olim nisi reddidisses
Per dolum amotas, puerum minaci
Voce dum terret, viduus pharetra
Risit Apollo.

Quin et Atridas duce te superbos
Ilio dives Priamus relicto

10

20

10

Thessalosque ignes et iniqua Troja
Castra fefellit.

Tu pias lætis animas reponis
Sedibus virgaque levem coërces
Aurea turbam, superis Deorum
Gratus et imis.

CARMEN XI.—AD LEUCONOEN.

20

Tu ne quæsieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi
Finem Dî dederint, Leuconoë, nec Babylonios
Tentaris numeros. Ut melius, quidquid erit, pati!
Seu plures hiemes seu tribuit Jupiter ultimam,
Quæ nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum, sapias, vina liques et spatio brevi
Spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida
Etas. Carpe diem quam minimum credula póstero.

CARMEN XII.—AD AUGUSTUM.

QUEM virum áut heroa lyra vel acri
Tibia sumis celebrare, Clio?
Quem Deum? Cujus recinet jocosa
Nomen imago

Aut in umbrosis Heliconis oris
Aut super Pindo, gelidove in Hæmo?
Unde vocalem temere insecutæ

Orphea silvæ

Arte materna rapidos morantem
Fluminum lapsus celeresque ventos,
Blandum et auritas fidibus canoris

Ducere quercus.
Quid prius dicam solitis parentis
Laudibus, qui res hominum ac Deorum,
Qui mare ac terras variisque mundum
Temperat horis ?

10

Unde nil majus generatur ipso,

Nec viget quidquam simile aut secundum:
Proximos illi tamen occupavit
Pallas honores.

Præliis audax, nequem te silebo,
Liber, et sævis inimica Virgo
Belluis, nec te metuende certa
Phoebe sagitta.

Dicam et Alciden puerosque Ledæ,
Hunc equis, illum superare pugnis
Nobilem; quorum simul alba nautis
Stella refulsit,

Defluit saxis agitatus humor,
Concidunt venti, fugiuntque nubes,
Et minax

- quod sic voluere, ponto

Unda recumbit.

Romulum post hos prius, an quietum
Pompili regnum memorem, an superbos
Tarquinî fasces, dubito, an Catonis
Nobile letum.

Regulum et Scauros animæque magnæ
Prodigum Paullum superante Pœno
Gratus insigni referam Camena
Fabriciumque.

n

Hunc et incomptis Curium capillis
Utilem bello tulit et Camillum
Sæva paupertas et avitus apto
Cum lare fundus.

Crescit occulto velut arbor ævo
Fama Marcelli, micat inter omnes
Julium sidus velut inter ignes
Luna minores.

Gentis humanæ pater atque custos
Orte Saturno, tibi cura magni

40

Cæsaris fatis data: tu secundo

Cæsare regnes.

Ille, seu Parthos Latio imminentes
Egerit justo domitos triumpho
Sive subjectos Orientis oræ
Seras et Indos,

Te minor latum reget æquus orbem;
Tu gravi curru quaties Olympum,
Tu parum castis inimica mittes
Fulmina lucis.

60

CARMEN XIII.—AD LYDIAM.

QUUм tu, Lydia, Telephi

Cervicem roseam, cerea P Telephi

Laudas brachia, væ meum

Fervens difficili bile tumet jecur. Tum nec mens mihi nec color

Certa sede manent, humor et in genas

Furtim labitur arguens

Quam lentis penitus macerer ignibus.

Uror, seu tibi candidos

Turparunt humeros immodicæ mero

Rixæ, sive puer furens

Impressit memorem dente labris notam.

Non, si me satis audias,

Speres perpetuum dulcia barbare

Lædentem oscula, quæ Venus

Quinta parte sui nectaris imbuit.

Felices ter et amplius,

Quos irrupta tenet copula, nec malis Divulsus querimoniis

Suprema citius solvet amor die.

regat

Pet cerea