ODE III. AD MECENATEM. PARENTIS olim si quis impiâ manu Edat cicutis allium nocentius. O dura messorum ilia! Quid hoc veneni sævit in præcordiis? Incoctus herbis me fefellit? an malas Canidia tractavit dapes? Ut, Argonautas præter omnes, candidum Medea mirata est ducem, Ignota tauris illigaturum juga, Perunxit hoc Iasonem: Hoc delibutis ulta donis pellicem, Serpente fugit alite. ODE III. A MÉCÈNE. Si d'un barbare assassin Jamais les mains forcenées Quel feu dévore mon flanc! A-t-elle porté la main? Le frotta de ce poison Pour commettre un parricide. C'est d'ail qu'elle envenima Cette robe si fatale, Ce présent qui consuma Nec tantus unquam siderum insedit vapor Siticulosa Apuliæ ; Nec munus humeris efficacis Herculis Inarsit æstuosiùs. At, si quid unquam tale concupiveris, Manum puella suavio opponat tuo, ODE IV. AD MENAM LIBERTUM POMPEII MAGNI. LUPIS et agnis quanta sortitò obtigit, Ibericis peruste funibus latus, Licet superbus ambules pecuniâ, Fortuna non mutat genus. Videsne, sacram metiente te viam Cum bis ter ulnarum togâ, Ut ora vertat huc et huc euntium Liberrima indignatio? « Sectus flagellis hic triumviralibus, << Præconis ad fastidium, De l'ardente Canicule Le souffle est moins dangereux, Ne dévorèrent Hercule. O Mécène, si jamais L'AGNEAU ODE IV. CONTRE L'AFFRANCHI MÉNAS. AGNEAU Contre le loup a cent fois moins de haine Que je n'en ai pour toi, vil esclave flétri, Toi, qui portes encor les marques de ta chaîne, Toi, que les fouets vengeurs ont si souvent meurtri. En vain étales-tu l'orgueil de ta richesse; Ta fortune ne peut déguiser ta bassesse; Et lorsque, insolemment traversant nos remparts, Ne t'aperçois-tu pas que soudain à ta vue <«< Eh quoi donc, disent-ils, cet homme, qui naguères « De verges déchiré fatigua ses bourreaux, << Arat Falerni mille fundi jugera, « Et Appiam mannis terit; << Sedilibusque magnus in primis Eques, << Othone contempto, sedet? « Quid attinet tot æra navium gravi « Rostrata duci pondere « Contra latrones atque servilem manum, «< Hoc, hoc tribuno militum? >> ODE V. IN CANIDIAM VENEFICAM. AT, o Deorum quidquid in cœlo regit << Terras et humanum genus! Quid iste fert tumultus? et quid omnium << Vultus in unum me truces? <<< Per liberos te, si vocata partubus « Lucina veris adfuit, « Per hoc inane purpuræ decus, precor, << Per improbaturum hæc Jovem, (( Quid ut noverca me intueris, aut uti << Petita ferro bellua? » Ut, hæc trementi questus ore, constitit Insignibus raptis puer, Impube corpus, quale posset impia Canidia brevibus implicata viperis Crines et incomptum caput, |