Filiæ Sarnonis fluctuum altorum ; Tollatur ejus nomen super ventos cœlorum. BARDI. Ecce fulgur flammescens circa virginem! Blandam animam virginis populorum, A nubibus quæ sunt densæ in circuitum! Venient virgines ad eam quærendam in clivo: [cies. Erunt earum cogitationes lætæ in sopore, [spectui. Radios lunæ tollentes sursum Blandam animam adolescentulæ populorum ! Argumentum. Fingal, ab incursione rediens quam in Romanam Provinciam fecerat, visere Cathullem statuit, Inistorcæ regem, et fratrem Comalis, cujus historia in præeunti Dramate pleniùs narratur. Carricthurâ, Cathullis regia, jam prospectâ, in culmine ejus flammam aspexit, quæ per illa tempora maleficii signum fuit. Venti illum impulêrunt in sinum, à Carricthurâ aliquantulum remotum, et in littore pernoctare coactus fuit. Proximo die, exercitum Frothalis, Sora regis, adortus est, qui Cathullem in regiâ suâ Carricthurâ obsessum tenuit, et ipsum Frothalem, certamine singulari superatum, captivum egit. Carricthura liberata, argumentum carminis est; sed aliæ sunt quædam intertextæ fabulæ. Ex vetere traditione constat, hoc carmen Culdæo cuidam inscriptum esse, sive uni ex eis, qui primi ad Christianam fidem prædicandam emissi fuerunt; et fabulam de Lodinis Formâ, quæ una et eadem cum antiquo Odine, apud Scandinavenses, fuisse creditur, ab Ossiano inductam esse ad oppugnandum doctrinis Culdæi. Quocunque autem modo res se habeat, ante oculos nostros profert Ossiani de supremo Numine, sententiam; et probat eum ejus superstitionis expertem fuisse, quæ per totum terrarum orbem valebat, priusquam Christianitas divulgaretur. |