Munditiéque nitens non operosa, Quam manus attulit Juvenilis olim, Sedula tamen hand nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Nunc Britannica per vireta lusit Insons populi, barbitóque devius Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio Longinquum intonuit melos Vicinis, et humum vix tetigit pede ;
Antistrophe. Quis te parve liber, quis te fratribus Subduxit reliquis dolo ? Cum tu missus ab urbe, Docto jugiter obsecrante amico, Illustre tendebas iter Thamesis ad incunabula Cærulei patris, Fontes ubi limpidi Aonidum, thyasusque sacer Orbi notus per immensos Temporum lapsus redeunte cælo, Celeberque futurus in ævum ;
Strophe 2. Modò quis deus, aut editus deo Pristinam getis miseratus indolem (Si satis noxas luimus priores, Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus, Almaque revocet studia sanctus, Et relegatas sine sede Musas Jam penè totis finibus Angligenûm : Immundasque volucres Unguibus imminentes. Figat Apolineâ pharetra, Phinéamque abigat pestem procul amne Pegaséo.
· Ahtistrophe. Quin tu, libelle, nuncii licet malà Fide, vel oscitantià Semel erraveris agmine fratrum, Seu quis te teneat specus, Seu que te latebra, forsan unde vili Calo teréris institoris insulsi, Lætare felix, en iterum tibi Spes nova fulget posse profundam Fugere Lethen, vehique superam In Jovis aulam remige penna ;
Strophe. 3 Nam te Rousius sui Optat peculî, numeróque justo Sibi pollisitum queritur abesse, Rogatque venias ille cujus-inclyta Sunt data virûm monumenta curæ : Téque adytis etiam sacris Voluit reponi, quibus et ipse præsidet Æternorum operum custos fidelis,
Quæstorque gazæ nobilioris, Quàm cui præfuit lön . Clarus Erechtheides Opulenta dei per templa parentis Fulvosque tripodas, donaque Delphica, Ion Actæâ genitus Creusa.
Antistrophe. Ergo tu visere lucos Musarum ibis amanos, Diamque Phæbi rursus ibis in domum, Oxoniâ quam valle colit Delo posthabita, Bifidòque Parnassi jugo: Ibis honestus, Postquam egregiam tu quoque sortem Nactus abis, dextri prece sollicitatus amici. Illic legéris inter alta nomina Authorum, Graiæ simul et Latinæ Antiqua gentis lumina, et verum decus.
Epodos. Vos tandem haud vacui mei labores, Quicquid hoc sterile fudit ingenium, Jam serò placidam sperare jubeo Perfunctam invidia requiem, sedesque beatas Quas bonus Hermes Et tutela dabit solers Roüsi,
[longe Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, at que Turba legentum prava facesset ;
At ultimi nepotes, Et cordatior ætas Judicia rebus æquiora forsitan Adhibebit integro sinu. Tum livore sepulto, Si quid meremur sana posteritas sciet Rousio favente.
BelliPOTENS Virgo, septem Regina Trionum,
Christina, Arctoï lucida stella poli, Cernis quas merui dura sub casside rugas,
Utque senex armis impiger ora tero; Invia fatorum dum per vestigia nitor,
Exequor et populi fortia jussa manu. Ast tibi submittit frontem reverentior umbra; ; Nec sunt hi vultus Regibus usque truces.
Explaining the antiquated and difficult Words in
Milton's poetical Works.
P. L. stands for Paradise Lost; P. R. for Parzdise Regain’d; S. A. for Samson Agonistes ; P. for the Poems ; and S. for the Sonnets. The letters i, ji, iii, &c. denote the books; the figures 1, 2, 3, &c. the verses.
When a word occurs but once or twice, or is takes in a peculiar sense, or has different senses in different places; in all these cases the places are pointed out.
As Milton's critics differ as to the sense of some words, some preferring one sense and some another, the different senses are often given.
The etymology of a great many words is given, and frequently the literal, or original, as well as the metaphorical signification.
To abash, to put into confusion, to make ashamed To abide, P. L. iv. 87. to bear or support the con
sequences of a thing
« PreviousContinue » |