Page images
PDF
EPUB

Sub regna furvi luctuosa Tartari,

Sedesque subterraneas.”

Hanc ut vocantem lætus audivi, cito
Fadum reliqui carcerem,
Volatilesque faustus inter milites

Ad astra sublimis feror:

Vates ut olim raptus ad cœlum senex
Auriga currus ignei.

Non me Boötis terruere lucidi
Sarraca tarda frigore, aut
Formidolosi Scorpionis brachia,
Non ensis Orion tuus.
Prætervolavi fulgidi solis globum,
Longéque sub pedibus deam.
Vidi triformem, dum coërcebat suos
Frænis dracones aureis.
Erraticorum, siderum per ordines,

Per lacteas vehor plagas,

Velocitatem sæpe miratus novam,

Donec nitentes ad fores

Ventum est Olympi, et regiam crystallynam, et Stratum smaragdis atrium.

Sed hic tacebo, nam quis effare queat

Oriundus humano patre

Amanitates illius loci? mihi

Sat est in eternum frui.

Naturam non pati senium.

HEU quám perpetuis erroribus acta fatiscit

Avia mens hominum, tenebrisque immersa profundis
Oedipodioniam volvit sub pectore noctem!
Quæ vesana suis metiri facta deorum
Audet, et incisas leges adamante perenni
Assimilare suis, nulloque solubile sæclo
Consilium fati perituris alligat horis.

Ergóne marcescet sulcantibus obsita rugis
Naturæ facies, et rerum publica mater
Omniparum contracta uterum sterilescet ab ævo?
Et se fassa senem malè certis passibus ibit
Sidereum tremebunda caput? num tetra vetustas
Annorumque æterna fames, squalorque situsque
Sidera vexabunt? an et insatiabile Tempus
Esuriet Cœlum, rapietque in viscera patrem ?
Heu, potuitne suas imprudens Jupiter arces
Hoc contra munîsse nefas, et Temporis isto
Exemisse malo, gyrosque dedisse perennes ?
Ergo erit ut quandoque sono dilapsa tremendo
Convexi tabulata ruant, atque obvius ictu
Stridet uterque polus, superâque ut Olympius aulà
Decidat, horribilisque retectâ Gorgone Pallas;
Deturbato sacro cecidit de limine cœli ?
Tu quoque Phoebe tui casus imitabere nati
Præcipiti curru, subitâque ferere ruinâ
Pronus, et extinctâ fumabit lampade Nereus,
Et dabit attonito feralia sibila ponto.

Tunc etiam aerei divulsus sedibus Hæmi
Dissultabit apex, imoque allisa barathro
Terrebunt Stygium dejecta Ceraunia Ditem,
In superos quibus usus erat, fraternaque bella.
At Pater omnipotens fundatis fortius astris
Consuluit rerum summæ, certoque peregit
Pandere fatorum lances, atque ordine summo
Singula perpetuum jussit cervare tenorem.
Volvitur hinc lapsu mundi rota prima diurno;
Raptat et ambitos sociâ vertigine cœlos.
Tardior haud solito Saturnus, et acer ut olim
Fulmineum rutilat cristatâ casside Mavors.
Floridus æternùm Phœbus juvenile coruscat,
Nec fovet effetas loca per declivia terras
Devexo temone Deus; sed semper amicâ
Luce potens eadem currit per signa rotarum,
Surgit odoratis pariter formosis ab Indis
Ethereum pecus albenti qui cogit Olympo
Mane vocans, et serus agens in pascua cœli.
Temporis et gemino dispertit regna colore.
Fulget, obitque vices alterno Delia cornu,
Cæruleumque ignem paribus complectitur ulnis.
Nec variant elementa fidem, solitoque fragore
Lurida perculsas jaculantur fulmina rupes.
Nec per inane furit leviori murmure Corus,
Stringit et armiferos æquali horrore Gelonos
Trux Aquilo, spiratque hyemem, nimbosque volutat .
Utque solet, Siculi diverberat ima Pelori

Rex maris, et raucâ circumstrepit æquora conchâ
Oceani Tubicen, nec vastâ mole minorem

Ægeona ferunt dorso Balearica cete.

Sed neque Terra tibi sæcli vigor ille vetusti
Priscus abest, servatque suum Narcissus odorem,
Et puer ille suum tenet et puer ille decorem
Phoebe tuusque et Cypri tuus, nec ditior olim
Terra datum sceleri celavit montibus aurum
Conscia, vel subaquis gemmas. Sic denique in ævum
Ibit cunctarum series justissima rerum,
Donec flamma orbem populabitur ultima, latè
Circumplexa polos, et vasti culmina cœli ;
Ingentique rogo flagrabbit machina mundi.

De Idea Platonica quemadmodum Aristoteles intel

DICITE

lexit.

sacrorum præsides nemorum deæ,, Tuque O noveni perbeata numinis

Memoria mater, quæqui in immenso procul
Antro recumbis otiosa Eternitas,
Monumenta servans, et ratas leges Jovis,
Calique fastos atque ephemeridas Deum,
Quis ille primus cujus ex imagine
Natura solers finxit humanum genus,
Eternus, incorruptus, æquævus polo,
Unusque et universus, exemplar Dei?
Haud ille Palladis gemellus innubæ
Interna proles insidet menti Jovis :
Sed quamlibet natura sit communior,
Tamen seorsùs extat ad morem unius,

Et, mira, certo stringitur spatio loci;
Seu sempiternus ille siderum comes
Cali pererrat ordines decemplicis,
Citimúmve terris incolit lunæ globum :
Sive inter animas corpus adituras sedens
Obliviosas torpet ad Lethes aquas:
Sive in remotâ forte terrarum plagâ
Incedit ingens hominis archetypus gigas,
Et diis tremendus erigit celsum caput
Atlante major portitore siderum.
Non cui profundum cæcitas lumen dedit
Dircæus augur vidit hunc alto sinu;
Non hunc silenti nocte Pleiones nepos
Vatum sagaci præpes ostendit choro ;
Non hunc sacerdos novit Assyrius, licet
Longos vetusti commemoret atavos Nini,
Priscumque Belon, inclytumque Osiridem.
Non ille trino gloriosus nomine

Ter magnus Hermes (ut sit arcani sciens)
Talem reliquit Icidis cultoribus.
At tu perenne ruris Academi decus

(Hæc monstra si tu primus induxti scholis)
Jam jam poetas urbis exules tuæ

Revocabis, ipse fabulator maximus,
Aut institutor ipse migrabis foras.

Ad Patrem.

NUNC mea Pierios cupiam per pectora fontes Irriguas torquere vias, totumque per ora

« PreviousContinue »