Lenúlle, de illac púgna Pentethrónica, Ly. Ehem voláticorum hóminum? An. Ita dicó quidem. Ly. Quoi réi? An. Ne ad fundas viscus adhaerésceret. Quid múlta verba? quémquem visco offenderant, Ly. Si hercle istuc unquam fáctum est, tum me Iúpiter An. An mi haec non crédis? Ly. Crédo, ut mi aequom est crédier. Age, eámus intro, dum éxta referuntúr. An. Volo Narráre tibi etiam únam pugnam. Ly. Nihil moror. Plaut., Poen., II. i. 22-45. 11. The Danger of making Love by Proxy. Ag. Iam hércle tu perísti, ni illam míhi tam tranquillám facis, Quám mare est olim, quum ibi alcedo púllos educít suos Séd vide, sis, ne tu óratorem hunc púgnis pectas péstea. Béne promittis múlta ex multis; ómnia incassúm cadunt. Dúm te exspecto, néque usquam aliam míhi paravi cópiam, Néque istuc usquam apparet. Ita nunc sérvio nihiló minus. I, soror. Abscéde tu a me. Ag. Périi! Eho, quid agis, Milphio? Mi. Méa voluptas, méae deliciae, méa vita, mea amoénitas, Méus ocellus, méum labellum, méa salus, meum sávium, Méum mel, meum cor, méa colostra, méus molliculus cáscus. Ag. Méne ego illaec patiár praesente dici? Discruciór miser, Mi. Impias, here, te! óratorem vérberas. Ag. Iam istóc magis! Et iam ocellum addam, ét labellum, et línguam! Mi. Ecquid faciés modi? Ag. Síccine ego te oráre iussi? Mi. Quómodo ergo orém? Ag. Rogas? Síc enim dicerés, sceleste: Húius voluptas, te 6bsecro, Húius mel, huius cor, húius labellum, húius lingua, huius sávium, Húius colostra, húius dulciculus cáseus, mastígia; Omnia illa, quaé dicebas tua ésse, ea memorarés mea. Mi. Obsecro hercle té, voluptas húius atque odiúm meum, Né te verberét, magis quam ne méndax me advorsúm siet? Nón sum irata. Ag. Nón es? Ad. Non sum. érgo, ut credam, sávium. Ag. Da Ad. Móx dabo, quum ab ré divina rédiero. Ag. I ergo strénue. Plaut., Poen., I. ii. 145-159, 171-194. 12. "Diamond cut Diamond." So. Paégnium, delíciae pueri, sálve: quid agis? út vales? Sed, si, ut digna es, fáciant, odio hercle hábeant et faciánt male. So. Mítte male loquí. Pa. Quum, ut digna es, díco, bene, non mále, loquor. So. Quíd agis? cóntuor. Pa. Feminám scelestam te, ádstans contra, So. Cérte equidem puerúm peiorem, quám te, novi néminem. Pa. Quíd mali facio, aut cuí male dico? So. Cuí pol cunque occásio est. Pa. Némo homo unquam ita árbitratust. So. At pol multi esse íta sciunt. Pa. Heía! So. Heía! Pa. Tuo éx ingenio móres alienós probas. So. Fáteor ego profécto me esse, ut décet lenonis familiae. Pa. Sátis iam dictum habeó. So. Sed quid tu? cónfitere, ut te aútumo? Pa. Fátear, si ita sim. So. Iám abi: vicisti. Pa. Abi nunc iam. So. Ergo hoc mi éxpedi, Quó agis? Pa. Quo tu? So. Díc tu. Pa. Dic tu. So. Príor rogavi. Pa. At póst scies. So. Eo ego hinc haud lónge. Pa. Et quidem ego haúd longe. So. Quo ergó, scelus? Pa. Ní sciero prius éx te tu éx me núnquam hoc, quod rogitás, scies. So. Núnquam ecastor hódie scibis, príusquam ex ted audívero. Pa. Quíd ais? Certumne ést celare, quó iter facias, péssuma? So. Et pól ego item. Pa. Ecquid habes? So. Ecquid tú? Pa. Nihil equidem. So. Ubi illa altera est furtífica laeva? Pa. Dómi eccam: huc nullam áttuli. So. Hábes nescio quid. So. Sín te amo? Pa. Né me attrecta, súbagitatrix! Pa. Mále operam locás. So. Qui? Pa. Quia enim níhil amas, quum ingrátum amas. So. Témperi hanc vigiláre oportet fórmulam atque aetátulam: Ne, úbi capillus vérsipellis fiat, foede semper sérvias. Tú quidem haud etiam es octoginta póndo. Pa. At confidéntia Illa militia mílitatur múlto magis, quam póndere. At ego hanc operam pérdo. So. Quid iam? Pa. Quía peritis praédico, Séd ego cesso. So. Máne. Pa. Molesta es. So. Ergo ero quoque, nísi scio, Quó agas te. Pa. Ad vos. So. Et pol ego ad vos. Pa. Quíd eo? So. Quid id ad te áttinet? Pa. Enim non ibis núnc vicissim, nísi scio. So. Odiosus's. Pa. Lubet. So. Núnquam hercle istuc éxterebrabis tu, út sis peior, quam égo siem. Pa. Málitia certáre tecum, míseria est. So. Merx tú mala es. Pa. Quid est, quod metuas? So. Idem istuc, quod tu. Pa. Díc ergo, quid est? So. At vétita sum, Ne hóc cuiquam homini edícerem, omnes múti ut loquerentúr prius. Pa. Et edictum est magnópere mihi, ne cuíquam homini créderem, Omnes muti út loquerentur príus hoc, quam ego. So. At tu hóc face: Fíde data credámus. Pa. Novi. Omnés sunt lenae lévifidae, Néque tipullae lévius pondust, quám fides lenónia. So. Díc, amabo. Pa. Dic, amabo. So. Nólo ames. Facile ímpetras. Pa. So. Técum habeto. Pa. Et tu hóc taceto. So. Tácitum erit. Pa. Celábitur. Plaut., Pers., II. ii. 22-64. 13. Slaves' Banter. To. Parátum iam esse dícito, unde argéntum sit futúrum. Iubéto habere animúm bonum: dic me íllam amare múltum. Ubi se ádlevat, ibi me ádlevat. Quae díxi ut nuntiáres, Satin' éa tenes? So. Magis cálleo, quam aprúgnum callum cállet. To. Properáto, abi domum. Sa. Núnc ego huic graphicé facetus fiam : Subníxis alis me ínferam, atque amicíbor glorióse. To. Sed quis híc ansatus ámbulat? Sa. Magnífice conscreábor. To. Sagarístio hic quidem est. Quíd agitur, Sagarístio? ut valétur ? Ecquid, quód mandavi tíbi, estne in te spéculae? Sa. Adíto: Vidébitur: factúm volo. Veníto: promovéto! To. Quid hoc híc in collo tíbi tumet? Sa. Vomica ést: pressare párce: Nam ubi quí mala tetigít manu, dolóres cooriúntur. To. Quando ístaec innata ést tibi? Sa. Hodié. To. Secari iúbeas. Sa. Metuó, ne immaturám secem: ne exhíbeat plus negóti. To. Inspícere morbum tuóm lubet. Sa. Abi átque cave tibí, sis, A córnu. To. Quid iam? Sa. Quía boves bini híc sunt in cruména. To. Emítte, sodes: ne énices fame! sine ire pástum. Sa. Enim métuo, ut possim réicere in bubílem, ne vagéntur. To. Ego réiciam: habe animúm bonum. Sa. Credétur; commodábo. Sequere hác, sis: argentum híc inest, quod dúdum me rogásti. To. Quid tú ais? Sa. Dominus mé boves mercátum Eretriam mísit; Nunc mi Eretria erit haec túa domus. Plaut., Pers., II. v. 1–22. 14. Sagaristio pokes fun at the Persian. To. Videór vidisse hic fórma persimilém tui, To. Quid áttinet, nos scíre? Sa. Ausculta ergo, út scias: Do. Heu hércle nomen múltis modis scriptúm est tuom. Plaut., Pers., IV. vi. 16-27. 15. A Master rates his Servants. Ba. Exite! agite, exíte, ignavi, mále habiti, et male cónciliati; Quórum nunquam quídquam quoiquam vénit in mentem ut récte faciant. Quíbus nisi ad hoc exémplum experior, nón potest usurpári usura. Neque égo homines magis ásinos unquam vídi: ita plagis cóstae callent. |