Page images
PDF
EPUB

The Praise of God.

Ye mists and exhalations, that now rise
From hill or steaming lake, dusky or grey
Till the sun paint your fleecy skirts with gold,
In honour to the world's great Author rise;
Whether to deck with clouds the uncolour'd sky,
Or wet the thirsty earth with falling showers,
Rising or falling, still advance his praise.

His praise, ye winds, that from four quarters blow,
Breathe soft or loud; and wave your tops, ye pines,
With every plant, in sign of worship wave.
Fountains, and ye that warble, as ye flow,
Melodious murmurs, warbling tune his praise.
Join voices, all ye living souls; ye birds,
That singing up to heaven-gate ascend,

Bear on your wings and in your notes his praise.
Ye that in waters glide, and ye that walk
The earth, and stately tread, or lowly creep;
Witness if I be silent, morn or even,

To hill or valley, fountain or fresh shade,
Made vocal by my song, and taught his praise.

MILTON.

The Parish Priest to his Successor.

If thou dost find

A house built to thy mind

Without thy cost,

Serve thou the more

God and the poor;

My labour is not lost.

HERBERT.

Deum laudate.

Aerii humores, terrai spiritus udae,
Qvi sudante lacu vel aqvosis collibus orti
Nunc ferrugineum submittitis aera, donec
Vellera Sol extrema suo pertinxerit auro,
Vos rerum Artifici iam adsurgite: sive colorum
Purum fert animus nebulis inludere caelum,
Sive cadente solum bibulum conspergere rore,
Surgentes laudate Deum, laudate cadentes.
Qvattuor effusae mundi regionibus aurae,
Nunc humiles, nunc admissae, praeconia laudum
Adspirate Deo. Deflectite culmina, pinus,
More salutantum, et plantarum qvidqvid ubiqve est.
Flumina, qvae prono strepitis numerosa liqvore,
Lympharum numeris dias intexite laudes.
Unam, viva cohors animarum, tollite vocem.
Aetheriae volucres, qvibus usqve canentibus itur
Ad portam caeli, pennisqve et gutture laudes
Ferte Deo. Testor vos, qvae mare curritis, et qvae
Adsiduo terram teritis pede, sive superbo
Incedentia sive humili reptantia gressu ;
Nec veniente die nec decedente silebo
Qvin doceam vallesqve cavas clivosqve cubantes
Umbrasqve fluviosque Deum laudare canendo.

T. S. E.

Aedes Parochiales.

Haec tibi si cordi est, qvi nunc mea munia curas,
Sumtubus haud propriis aedificata domus,

Da tu pauperibus tanto plus ipse Deoqve:
Sic poterit noster non periisse labor.

K.

Satio.

Aurea sulcatae confidis semina terrae;

Praecipis et laeto pectore veris opes. Haud secus aeternos fructum paritura per annos Temporis in sulcis grandia facta sere.

[merged small][graphic][subsumed]
[graphic]

Illustrissuma Principissa Victoria

In Venatione Vulpis interest apud Piceum-Vadum, quae Villa est prope Salopiam Honoratissumi Comitis de Liverpool,

A.S. MDCCC. XXXII.

ECCE super campum, campo qva silva recedit,
Undiqve venatrix it glomerata manus.
Vestibus arva rubent; late tuba personat aures;

Nempe feri Martis signa Diana capit.

Audivere sonos antiqva palatia regum,

Audivit picea fons medicatus aqva :
Ipsa procul celeri dum ludit in amne Sabrina,
Capta sono liqvidum lentior urget iter.
Prosilit en vulpes! visae vestigia praedae

Qvanta virum servant agmina, qvanta canum!

Prosilit en vulpes! sed qvae mora tardat euntem ?
Non, veluti mos est vulpibus, illa fugit;
Iam volat e latebris; iam non fugit ecce; reverti
Ad specus antiqvum notaqve lustra parat.
Sicine nec campi neqve habent dumeta salutem?
Nec sua fraus illam calliditasqve iuvat?
Qva prope de rheda Venatrix Regia cursus
Prospicit, audaci vertitur illa fuga.

I procul hinc vulpes; non hic tutamina fraudi;
Nulla salus sceleri est praesidiumve tuo.
Regia, si nescis, spectant te lumina; qvin tu
Fortiter instantem disce subire necem.

Nec mora; qvae fuerat tanto stupefacta tumultu
Deposito sumit fortia corda metu;

Nam voluit, vitae qvom spes sibi nulla maneret,
Viveret ut fama, splendida praeda mori.
Felix morte tua, cui tantum funus honoris
Adtulit: exuvias regia dextra capit.
Felix morte tua: tu non sine laude iacebis,
Inter vulpinum gloria prima genus.

W. G. II.

Χαλεπὰ τὰ καλά.

Κύπριν, Αθηναίην, Ηρην Πάρις εἶδε βραβεύσων, εὗρε δ' ἰδὼν κρίνειν ὡς χαλέπ ̓ ἦν τὰ καλά. εἶτ ̓ ἔμολεν Σπάρτην Ἑλένης δι ̓ ἔρωτα, τὸ δ ̓ εὐθὺς εὗρε μολὼν κλέπτειν ὡς χαλέπ ̓ ἦν τὰ καλά. ἐν δὲ τέλει πλοῦτόν τ ̓ ὀλέσας ἄλοχόν τε βίον τε εὗρε θανὼν σώζειν ὡς χαλέπ ̓ ἦν τὰ καλά.

T

C. T. C.

« PreviousContinue »