Nectens aut Paphia myrti aut Parnasside lauri
Fronde comas, at ego fecura pace quiefcam.
Tum quoque, fi qua fides, fi praemia certa bonorum,
Ipfe ego coelicolum femotus in aethera divum,
Quo labor et mens pura vehunt, atque ignea virtus,
Secreti haec aliqua mundi de parte videbo,
(Quantum fata finunt) et tota mente ferenum
Ridens purpureo fuffundar lumine vultus,
Et fimul aethereo plaudam mihi laetus Olympo.
ARGUMENTU M.
Thyrlis et Damon ejufdem viciniae paftores, eadem ftudia fecuti a pueritia, amici erant ut qui plurimum. Thyrfis animi caufa profectus peregre de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reverfus, et rem ita effe comperto, fe, fuamque folitudinem, hoc carmine deplorat. Damonis autem fub perfona hic intelligitur Carolus Deodatus, ex urbe Hetruriae Luca paterno genere oriundus, caetera Anglus; ingenio, doctrina, clariffimifque caeteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius.
Imerides Nymphae (nam vos et Daphnin et Hy-
Et plorata diu meminiftis fata Bionis)
[lan,
Dicite Sicelicum Thamefina per oppida carmen :
Quas mifer effudit voces, quae murmura Thyrfis,
Et quibus affiduis exercuit antra querelis,
Fluminaque, fontefque vagos, nemorumque receffus,
Dum fibi praereptum queritur Damona, neque altam
Luctibus exemit noctem loca fola pererrans.
Et jam bis viridi furgebat culmus arifta,
Et totidem flavas numerabant horrea meffes,
Ex quo fumma dies tulerat Damona fub umbras,
Necdum aderat Thyrfis; paftorem fcilicet illum
Dulcis amor Mufae Thufca retinebat in urbe.
Aft ubi mens expleta domum, pecorifque relicti
Cura vocat, fimul affueta feditque fub ulmo,
Tum vero amiffum tum denique fentit amicum,
Coepit et immenfum fic exonerare dolorem.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Hei mihi! quac terris, quae dicam numina coelo,
Poftquam te immiti rapuerunt funere Damon!
Siccine nos linquis, tua fic fine nomine virtus
Ibit, et obfcuris numero fociabitur umbris?
At non ille, animas virga qui dividit aurca,
Ifta velit, dignumque tui te ducat in agmen,
Ignavumque procul pecus arceat omne filentum.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Quicquid erit, certe, nifi me lupus ante videbit,
Indeplorato non comminuere fepulchro,
Conftabitque tuus tibi honos, longumque vigebit
Inter paftores: Illi tibi vota fecundo
Solvere poft Daphnin, post Daphnin dicere laudes
Gaudebunt, dum rura P'ales, dum Faunus amabit;
Siquid id eft, priscamque fidem coluiffe, piumque,
Palladiafque artes, fociumque habuiffe canorum.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Haec tibi certa manent, tibi erunt haec praemia DaAt mihi quid tandem fiet modo? quis mihi fidus [mon; Haerebit lateri comes, ut tu faepe folebas,
Frigoribus duris, et per loca focta pruinis,
Aut rapido fub fole, fiti morientibus herbis?
Sive opus in magnos fuit eminus ire leones,
Aut avidos terrete lupos pracipibus altis ;
Quis fando fopire diem cantuque tolebit?
Ite domum impasti, dəmi o jam non vacat, agni. Pectora cui credam ? quis me lunire docebit
Mordaces curas, qu's longam fallere noctem
Dulcibus alloquils, grato cura fibilat igni
Molle pyrum, et nucibus ftrepitat focus, at malus au-
Mifcet cuncta foris, et desuper intonat ulmo?
Ite domum impafli, domino jom non vacat, agni.
Aut acftate, dies medio dum veritur axe,
Cum Pan acfculea fomnum capi. abditus umbra,'
Et repetunt fub aqui. 1.5i nota fedila nymphae,
Paflorefque latent, fetit fub fepe colonus,
Quis mihi blanditiafque tuas, quis tum mihi rifus,
Cecropiofque fales referet, cultofque lepores?
Ite domum impafti, domino non jam vacat, agni
At jam folus agros, jam pafcua folus oberro,
Sicubi ramofae denfantur vallibus umbrae,
Hic ferum expecto, fupra caput imber et Eurus
Trifle fonant, fractaeque agitata crepufcula fylvae.
Ite domum impafti, domino non jam vacat agni. Heu quam culta mihi prius arva procacibus herbis Involvuntur, et ipfa fitu feges alta fatifcit!
Innuba neglecto marcefcit et uva racemo,
Nec myrteta juvant; ovium quoque taedet, at illae
Moerent, inque fuum convertunt ora magiftrum.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Tityrus ad corylos vocat, Alphefiboeus ad ornos,
Ad falices Egon, ad flumina pulcher Amyntas:
Hic gelidi fontes, hic illita gramina mufco,
Hic Zephyri, hic placidas interftrepit arbutus undas;
Ifta canunt furdo, frutices ego nactus abibam.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Mopfus ad haec, nam me redeuntem forte notarat (Et callebat avium linguas et fidera Mopfus)
Thyrfi quid hoc? dixit, quae te coquit improba bilis,
Aut te perdit amor, aut te male fafcinat aftrum,
Saturni grave faepe fuit paftoribus aftrum,
Intimaque obliquo figit praecordia plumbo.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Mirantur Nymphae, et quid te Thyrsi futurum eft?
Quid tibi vis? aiunt; non haec folet effe juventae
Nubila frons, oculique truces, vultufque feveri,
Illa choros, lufufque leves, et femper amorem
Jure petit: Bis ille mifer qui ferus amavit.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopeque, et filia Baucidis Aegle Docta modos, citharaeque fciens, fed perdita faftu. Venit Idumani Chloris vicina fluenti;
Nil me blanditiae, nil me folantia verba,
Nil me, fiquid adeft, movet, aut fpes ulla futuri.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Hei mihi quam fimiles ludunt per prata juvenci, Omnes unanimi fecum fibi lege fodales, Nec magis hunc alio quifquam fecernit amicum De grege, fi denfi veniunt ad pabula thoes, Inque vicem hirfuti paribus junguntur onagri; Lex eadem pelagi, deferto in littore Proteus Agmina Phocarum numerat, vilifque volucrum Paffer habet femper quicum fit, et omnia circum Farra libens volitet, fero fua tecta revifins,
Quem fi fors letho objecit, feu milvus adunc
Fata tulit roftro, feu ftravit arundine foffor,
Protinus ille alium focio petit inde volatu.
Nos durum genus, et diris exercita fatis
Gens homines aliena animis, et pectore difcors,
Vix fibi quifque parem de millibus invenit unum,
Aut fi fors dederit tandem non aipera votis,
Illum inopina dies qua non fperaveris hora
Surripit, aeternum linquens in faccula damnum.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Heu quis me ignotas traxit vagus error in oras
Ire per aereas rupes, Alpemque nivofam!
Ecquid erat tanti Romam vidifle fepultam,
(Quamvis illa foret, qualem dum viferet olim,
Tityrus ipfe fuas et oves et rura reliquit;)
Ut te tam dulci poffem caruiffe fodale,
Poffem tot maria alta, tot interponere montes,
Tot fylvas, tot faxa tibi, Aluviofque fonantes?
Ah certe extremum licuiffet tangere dextram,
Et bene compofitos placide morientes ocellos,
Et dixiffe, Vale, noftri memor ibis ad aftra.
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Quamquam etiam veftri nunquam meminiffe pigebit, Paftores Thufci, Mufis operata juventus,
Hic Charis atque Lepos, et Thufcus tu quoque Damon,
Antiqua genus unde petis Lucumonis ab urbe.
O ego quantus eram, gelidi cum ftratus ad Arni
Murmura, populumque nemus, qua mollior herba,
Carpere nunc violas, nunc fummas carpere myrtos,
Et potui Lycidae certantem audire Menalcam.
Ipfe etiam tentare aufus fum, nec puto multum
|