Pulsas negatam terrigenis lyram,
O! parce raptis sensibus ! ut modi
Tument triumphales, movetur

Lætitiâ trepidante pectus.

“ Io peractum est ! Gallia libero
“ Perculsa rursum sternitur impetu!
“ Dedêre jam pænas tyranni,

« Et merito cecidêre fato.

« Quid densa possunt agmina serviti
« Contra Britannä fulmina dexteræ ?
“ Nonne ipsa servorum sine ictu

« Tela cadunt, gladiique hebescunt ?

« Tagi per oras tollite liberi
“ Pæana, cives, tollite, et ingruat
« Clamor

repercussus per antra
« Oceani Angliacas ad oras."

Cæleste cessat carmen; at audio
Foecunda leto fulmina! Quò feror ?
Quò, Musa, per rupes et atras

Proripis attonitum cavernas?

Videre ferro saxa micantia
Flammisque rubris jam videor ; procul
Mors inter incedit tenebras,

Sanguineâque equitans procella

Rumpit doloris triste silentium,
Ut tristiori voce cubilia
Ferarum et arcanos recessus

Percutiat, trepidasque rupes.

Vos, vos, locorum numina, (nec leve Montes Busaci numen habent sacri) Vos ite, victricesque turmas

Ducite, sulphureis amicta

Frontes minaces nubibus ; hostium
Primas catervas sternite ; dexteræ
Dementis audaces rapinas,

Sacrilegumque luant furorem.

Quò nunc tumentis crista superbiæ ? Quò nunc inanes iræ, et inanior Fastus recessit? Quin per arces

Rumpite iter socias Britannis !

Non apta Gallis prælia liberas
Inter cohortes; Vos potiùs chori
Amoris et molles triumphi,

Et solitæ decuere fraudes.

Ite, et trementi fingite compedes
Impunè duras Italiæ ! Lupis
Sævire, et in molles rapacem

Spargere oves licuit furorem.

Hic cum Britannis pugna Leonibus ; Hìc liberorum fædera pectorum ; Gens tota Lusitana dignam

Versat avis sociisque flammam.

Europa, gaude! tolle, Britannia, Pæana princeps ! sed neque gaudia et Pompas triumphales acerbi

Lacryma dedecorat doloris.

EPIGRAMMATA NUMISMATE ANNUO DIGNATA,

ET IN CURIA CANTABRIGIENSI RECITATA.

Η ΣΙΓΗΝ ΚΑΙΡΙΟΝ Η ΛΟΓΟΝ ΩΦΕΛΙΜΟΝ.

EI φρονέεις, πάντων αφρονέστατος έσσεαι ανδρών,

Τον λόγον έγκρύπτων έν πραπίσι δνοφεραϊς:
Ει δε συ, μωρός έων, τόσσον χρόνον ώδε σιωπάς,

Ούτις ανήρ, των νύν, μάλλον εύφρονέει.
Χαίρετε, μωροι άπαντες απαιδεύτου γαρ εόντος

Σιγώσ' αφροσύνη σωφροσύνη πέλεται:

In Psittacum.

Quam bellè minio rubent et auro
Plumæ! quàm nitido micat colore
Rostrum, lævius Indicis lapillis !
Quàm lucent oculi tui coruscùm!
O! si sit modò lingua talis ori,
Qualis corporis est tui venustas,
Non cedas niveo, miselle, cygno,
Non tu lusciniæ leves querelas
Unquam defugias, minor canendo :
Sed pro carmine garrulas loquelas,
Pro gratis numeris procacitates
Fundis multiloquas, sonos molestos.
Fronti nulla fides ;-vel aurum et omne
Effulgens decus exuas tuum; vel,
Mirantes ut amemus hos colores,
Ut plume placeant tue, sileto.

JACOBUS BAILEY,

Coll. Trin. alum.

In Comitiis Maximis.

1811.