Sæpe trans finem jaculo nobilis expedito? Quid latet, ut marinæ

Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Troja Funera, ne virilis

Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas?

ODE IX.

Ad Thaliarchum.

Vides, ut altâ stet nive candidum
Soracte, nec jam sustineant onus
Silvæ laborantes, geluque

Flumina constiterint acuto?
Dissolve frigus, ligna super foco
Large reponens; atque benignius
Deprome quadrimum Sabina,
O Thaliarche, merum diotâ.
Permitte Divis cætera; qui simul
Stravêre ventos æquore fervido
Depræliantes; nec cupressi,

Nec veteres agitantur orni.

Quid sit futurum cras, fuge quærere; et
Quem sors dierum cumque dabit, lucro
Appone; nec dulces amores

Sperne puer, neque tu choreas,

Donec virenti canities abest

Morosa. Nunc et Campus, et areæ,
Lenesque sub noctem susurri
Compositâ repetantur horâ :
Nunc et latentis proditor intimo
Gratus puellæ risus ab angulo,
Pignusque dereptum lacertis,
Aut digito male pertinaci.

15

20

ODE X.

Ad Mercurium.

Mercuri, facunde nepos Atlantis,
Qui feros cultus hominum recentûm
Voce formâsti catus, et decora

More palæstræ;

Te canam, magni Jovis et Deorum
Nuntium, curvæque lyræ parentem,
Callidum, quidquid placuit jocoso
Condere furto,

Te, boves olim nisi reddidisses
Per dolum amotas, puerum minaci
Voce dum terret, viduus pharetra
Risit Apollo.

Quin et Atridas, duce te, superbos,
Ilio dives Priamus relicto,

Thessalosque ignes et iniqua Trojæ
Castra fefellit.

Tu pias lætis animas reponis
Sedibus, virgâque levem coërces
Aureâ turbam, superis Deorum
Gratus et imis.

ODE XI.

Ad Leuconven

Tu ne quæsieris (scire nefas) quem mihi, quem tibi
Finem Di dederint, Leuconoë; nec Babylonios
Tentáris numeros. Ut melius, quidquid erit, pati!
Seu plures hiemes, seu tribuit Jupiter ultimam,
Quæ nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum. Sapias, vina liques, et spatio brevi
Spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida
Etas; carpe diem, quam minimum credula postero.

ODE XII.

Ad Augustum.

Quem virum aut heroa lvrâ vel acri
Tibiâ sumes celebrare, Clio?
Quem Deum? cujus recinet jocosa
Nomen imago,

Aut in umbrosis Heliconis oris,
Aut super Pindo, gelidove in Hæmo?
Unde vocalem temere insecutæ
Orphea silvæ,

Arte maternâ rapidos morantem
Fluminum lapsus, celeresque ventos;
Blandum et auritas fidibus canoris
Ducere quercus.

Quid prius dicam solitis parentis

Laudibus? qui res hominum ac Deorum,
Qui mare et terras, variisque mundum
Temperat horis:

Unde nil majus generatur ipso,

Nec viget quidquam simile, aut secundum:

Proximos illi tamen occupavit

Pallas honores.

Præliis audax, neque te silebo,

Liber; et sævis inimica virgo

Belluis; nec te, metuende certâ
Phœbe sagittâ.

Dicam et Alciden, puerosque Ledæ ;
Hunc equis, illum superare pugnis
Nobilem: quorum simul alba nautis
Stella refulsit,

Defluit saxis agitatus humor;
Concidunt venti, fugiuntque nubes,
Et minax (quod sic voluêre) ponto
Unda recumbit.

Romulum, post hos, prius, an quietum
Pompili regnum memorem, an superbos

Tarquini fasces, dubito, an Catonis

Nobile letum.

10

15

20

30

-35

Regulum, et Scauros, animæque magnæ
Prodigum, Pono superante, Paulum,
Gratus insigni referam Camœnâ,
Fabriciumque.

Hunc, et incomtis Curium capillis,
Utilem bello tulit, et Camillum,
Sæva paupertas, et avitus apto
Cum lare fundus

Crescit, occulto velut arbor ævo,
Fama Marcelli: micat inter omnes

Julium sidus, velut inter ignes

Luna minores.

Gentis humanæ pater atque custos,
Orte Saturno, tibi cura magni

Cæsaris fatis data: tu, secundo
Cæsare, regnes.

Ille, seu Parthos Latio imminentes
Egerit justo domitos triumpho,
Sive subjectos Orientis ora

Seras et Indos,

Te minor latum reget æquus orbem:

Tu gravi curru quaties Olympum;

Tu parum castis inimica mittes
Fulmina lucis.

ODE XIII.

Ad Lydiam.

Cum tu, Lydia, Telephi

Cervicem roseam, cerea Telephi

40

45

50

55.

GO

Laudas brachia, væ! meum

Fervens difficili bile tumet jecur.

Tunc nec mens mihi, nec color

5

Certà sede manet; humor et in genas

Furtim labitur, arguens

Uror, seu tibi candidos

Quam lentis penitus macerer ignibus.

Turpârunt humeros immodicæ mero

10

Rixe; sive puer furens

Impressit memorem dente labris notam.. Non, si me satis audias,

Speres perpetuum, dulcia barbare Lædentem oscula, quæ Venus

Quinta parte sui nectaris imbuit.

Felices ter et amplius,

Quos irrupta tenet copula, nec, mališ

Divulsus querimoniis,

Supremâ citius solvet amor die.

ODE XIV.

In Sextum Pompeium Civile Bellum rénovantem

O navis! referent in mare te novi

Fluctus? o! quid agis? fortiter occupa
Portum. Nonne vides, ut

Nudum remigio latus,

Et malus celeri saucius Africó,
Antennæque gemant? ac sine funibus
Vix durare carinæ

Possint imperiosius

Equor? non tibi sunt integra lintea,

Non Di, quos iterum pressa voces malo.

Quamvis, Pontica pinus,

Silvæ filia nobilis,

Jactes et genus et nomen inutile;

Nil pictis timidus navita puppibus
Fidit: tu, nisi ventis

Debes ludibrium, cave.

Nuper sollicitum quæ mihi tædium,

Nunc desiderium, curaque non levis,
Interfusa nitentes

Vites equora Cyclada

10

15

20