Η καίτοι λαβών μοι, γραμματεῦ, τῆς αἰκείης
τὸν νόμον ἄνειπε, καὶ σὺ τὴν ἐπὴν βῦσον
τῆς κλεψύδρης, βέλτιστε, μέχρις οὗ νείπῃ,
μὴ προς τε κυσος φησι χώ τάπης ἡμῖν,
τὸ τοῦ λόγου δὴ τοῦτο, ληΐης κύρσῃ.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ

„ἐπὴν δ ̓ ἐλεύθερός τις αἰκίσῃ δούλην

ἢ ἑκὼν ἐπίσπη, τῆς δίκης τὸ τίμημα

διπλοῦν τελείτω”. — ΒΑ. ταῦτ ̓ ἔγραψε Χαιρώνδης,
ἄνδρες δικασταί, κοὐχὶ Βάτταρος χρήζων

Θαλήν μετελθεῖν. — ΓΡ. „ἣν θύρην δέ τις κόψη

μνῆν τινέτω”, φήσ',„ἣν δὲ πὺξ ἀλοιήσῃ

ἄλλην πάλι μνῆν”. ἣν δέ γ' οἰκί ̓ ἐμπρήση

ἢ οὔρους ὑπερβῇ, χιλίας τὸ τίμημα
ἔνειμε, κἢν βλάψῃ τι, διπλόον τίνειν.

ΒΑ. ᾤκει πόλιν γάρ, ὦ Θαλῆ, σὺ δ ̓ οὐκ οἶσθας

οὔτε πόλιν οὔτε κῶς πόλις διοικεῖται·

οἰκεῖς δὲ σήμερον μὲν ἐν Βρικινδήροις,

45

50

55

43 ειπηι Ρ +. Hiatum vix tuetur ὦ ἄναξ IV 18. Ceterum ambigebam utrum γείπῃ an ἂν εἴπῃ poeta maluerit. Sed μέχρι οὗ c. Coni. Thucydides semper nsurpavit sine particula. Cf. III 3 sq. || 44 μη προς τε κυσος φησι Ρ. μὴ πρός τ' ἄκυρον φῇ τι R, qui deinde Θαλής scripsit pro τάπης. Interpretando nihilquidquam proficitur itaque verba graviter depravata videntur. Multa expertus nihil reperio quod probabile sit. || 45 virgulis inclusi τὸ — τοῦτο. | 47 ἕ<λ>κων R. ἑκὼν tuetur Richards. || 51 φησιν ην Ρ. [ 52 πάλιν ? τα οικι Ρ +. articulum del. vLeeuwen, ut obtinuerit digamma. Cf. ms. lectio ον είπη supra 43. 53 ορους Ρ. || 54-60 [εν]ιμε, [ωκ]ι, ου[τε], ο[ικι]ς, ε[γ]ω expl. K. | 55 οἶσθα R. Num

Arr. II 14, 3o. || 44 sq. Praegressa faciunt, ut hanc fere expectes sententiam: ne aquae aliqua pars (dum scriba recitat) effluat itaque Thales nobis (quippe quibus non satis aquae restet ad causam plene exponendam), ut est in proverbio, praeda potiatur, sed nihil eiusmodi e litteris traditis eruere potui satis probabiliter. Nimis enim violenter conieceris μὴ πρόσθ ̓ ὕδωρ ἐκρέῃ τι χὦ Θάλης ἡμῖν κτέ. [ 46 αἰκίσῃ ut infra καταικίσαντα V 12 pro verbo medio. Cf. Soph. Ant. 415. Ai. 396. Trach. 328. || 54 διπλέον sed vs. 48 διπλοῦν. — τίνειν ut apud Homerum semper producit vocalem. Cf. 51, III 46 al. || 57 Βρικινδήροις,

Π ἐχθὲς δ ̓ ἐν ̓Αβδήροισιν, αὔριον δ', ἤν σοι
ναῦλον διδῷ τις, ἐς Φασηλίδα πλώσῃ.
ἐγὼ δ ̓ ὅπως ἂν μὴ μακρηγορέων ὑμέας,
άνδρες δικασταί, τῇ παροιμίῃ τρύχω,
πέπονθα πρὸς Θαλῆτος ὅσσα χή 'ν πίσσῃ
μᾶς· πὺξ ἐπλήγην, ή θύρη κατήρακται
τῆς οἰκίης μευ, τῆς τελέω τρίτην μισθόν.
τὰ ὑπέρθυρ ̓ ὀπτά. δεῦρο, Μυρτάλη, καὶ σύ
δεῖξον σεωυτὴν πᾶσι· μηδὲν αἰσχύνευ·
νόμιζε τούτους οὓς ὁρᾷς δικάζοντας

πατέρας, ἀδελφοὺς ἐμβλέπειν. ὁρῆτ', ἄνδρες,
τὰ τίλματ ̓ αὐτῆς καὶ κάτωθε κἄνωθε

ὡς λεῖα ταῦτ ̓ ἔτιλλεν οὐναγὴς οὗτος

ὅθ ̓ εἷλκεν αὐτὴν κἠβιάζετ ̓; ὦ Γῆρας,

σοὶ θυέτω, ἐπεὶ τόλμαν ἐξεφύσησεν

opus ? || 56 πως P. || 62 κημπιστη corr. ex καπισσης P. || 64 μισθον corr. ο μοιραν (aperto glossemate) Ρ. μισθοῦ vix recte R. [ 67 το[υτ]ου[ς] ους Κ. τοὺς R. || 69 κατωθεν κανωθεν Ρ, sed librarius prius v delere voluisse videtur K. το δναγης (sic) P. Corr. R. [ 71 καβιαζετ Ρ. || 72 επ . . τονμαν P. Corr. R. |

ignotum hucusque oppidum. || 61 παροιμία hic sign. orationem, quae rem ipsam non tangit. Phot. s. v. παροιμία καταχρηστι κῶς πᾶν τὸ παροδικόν διήγημα. 62 notum proverbium. Cf. Ζenob. V 46. Theocr. XIV 51 μᾶς, Φαντί, Θυώνιχε γεύ μεθα πίσσας. Vid. et [Dem.] 50, 26 ac Diog. Π 64. || 64 τρίτην sc. μοῖραν. Habitare συνοικίαν lenonem putat R, recte negante Nicholsonio, qui tuens obov, tertiam partem eorum quae redirent e lupanari intellegit. || 65 "All that lies inside. the door is open to view R. At ὑπέρθυρα s. ὑπέρθυρον est ianuae trabs superior et ὀπτά valet καυτά, tosta scil. incendio. Cf. 36. Quod vidit etiam Nicholson. | 1 ὦ Γῆρας - Βρέγκος non intellego. Historiolam aliquam Samiam fuisse de Brenco nescio quo barbaro, qui similiter amatam sibi puellam vi abreptam vexaverit, credideris; sed nihil in his video. Neque enim supplendo φιλήσας = ἐρασθείς multum profcitur. Miror etiam vs. 69 sq. locutionem τίλματα λεῖα ἔτιλλεν pro ὥστε λεῖον γενέσθαι τὸ σῶμα, nec τίλματα τὰ κάτωθεν ostendi poterant iudicibus, nisi nudata

Η ὥσπερ φιλ.... ἐν Σάμῳ καθ ̓ ὁ Βρέγκος.
Π
γελᾷς; κίναιδός εἰμι κοὐκ ἀπαρνεῦμαι,

καὶ Βάτταρός μοι τοὔνομ ̓ ἐστὶ χὠ πάππος
ἦν μοι Σισύμβρας χὼ πατὴρ Σισυμβίσκος,
κἠπορνοβόσκειν πάντες· ἀλλ ̓ ἕκητ ̓ ἀλκῆς
θαρσέων λεηλατέοιμ ̓ ἄν, εἰ Θαλῆς εἴην.
ἐρᾷς σὺ μὲν ἴσως Μυρτάλης· οὐδὲν δεινόν,
ἐγὼ δὲ πυρῶν· ταῦτα δοὺς ἐκεῖν ̓ ἕξεις.
* νὴ Δί ̓ εἴ σοι θάλπεταί τι τῶν ἔνδον,
ἔμβυσον ἐς τὴν χεῖρα Βαττάρῳ τιμήν,
καὐτὸς τὰ σεωυτοῦ θλῆ λαβὼν ὅκως χρήζεις.

75

80

ἓν δ ̓ ἔστ' ἔτ ̓, ἄνδρες· ταῦτα μὲν γὰρ εἴρηται
πρὸς τοῦτον· ὑμεῖς ὡς ἁμαρτύρων εὔντων

γνώμῃ δικαίῃ τὴν κρίσιν διαιτᾶτε·

ἦν δ ̓ οἷον ἐς τὰ δοῦλα σώματα σπεύδη

κῆς βάσανον αὐτῇ, προσδίδωμι κἠμεωυτόν·

73 κοτο Ρ. Βράγχος coll. Lactant. ad Stat. Theb. VIII 198 sqq. Headlam. Η 78 Σίσυμβρος nescio cur R. [ 78 θαρσεων λε.. [λεγ]οιμ αν Κ, λεων aut λεωι coniciens; ἐγὼ λέγοιμ ̓ ἂν contra fidem ms. R; θαρσέω ν λεῷ . λέγοιμ ̓ ἂν contra sermonis proprietatem Nicholson. Hanc plagulam corrigenti ex altera Rutherfordii editione, quam nunc ipsum ab editore mihi missam accipio, veram lectionem restituere mihi licuit. Eandem repperit v Leeuwen. της (i. e. εικι) P. [ 79 συ supra vs. P, quod sane abesse numeri sinunt. ουδεν δεινον, inserta littera quae agnosci nequit post alterum δ Ρ. Μυρτάλῃ τῶν σῶν ἔνδον R, quod non capio. || 30 επιρεον Ρ. ἐπύριον R. πυρῶν Β. | 81 σεν Ρ. σοι R. || 34 εν δ εστιν corr. ex εν δε τις Ρ +. Η 85 post ὑμεῖς expunxi δ'. | 87 κἢν pro ἣν nescio cur R. || 88 καμαυτον P, ut 83 σαυτου. In talibus sequor R, neque amplius has aliasque

coram iis puella. Nota tamen est fabula de Phryne et Hyperide. || 79 sq. Buecheleri recepta coniectura hanc habemus sententiam » Tu quidem forte amas Myrtalen (res haud ita gravis), sed ego triticum (quo onusta est tua navis): da mihi illud et haec tua erit”. Cf. supra vs. 19. Ad generis neutrius usum vid. in ipsis sequentibus τὰ σεωυτοῦ. || s1 si quid in praecordiis tuis calet, si pectus tibi fervet (liberalitate, an libidine?). || 83 añ tunde. Cf. V 41. || 84 unum dicendum mihi restat. || S6 passim apud oratores legitur γνώμῃ τῇ δικαιοτάτη, ubi aut leges aut testimonia deficiunt. Cf. 99 sq. || s7 sq. „sin facere studet quale quid in servos lex ei permittit”. || s9 sq. commentarii instar est Arist.

Η λαβών, Θαλῆ, στρέβλου με· μοῦνον ἡ τιμή
ἐν τῷ μέσῳ 'στω. ταῦτα τρυτάνη Μίνως
οὐκ ἂν δικάζων βέλτιον διήτησε.

τὸ λοιπόν, ἄνδρες, μὴ δοκεῖτε τὴν ψῆφον
τῷ πορνοβοσκῷ Βαττάρῳ Φέρειν, ἀλλά
ἅπασι τοῖς οἰκεῦσι τὴν πόλιν ξείνοις.
νῦν δείξεθ ̓ ἡ Κῶς χὠ Μέροψ κόσον δραίνει
χώ Θεσσαλὸς τίν' εἶχε χηρακλῆς δόξαν,
χὠσκλήπιος κῶς ἦλθεν ἐνθάδ ̓ ἐκ Τρίκκης,
κἤτικτε Λητοῦν ὧδε τεῦ χάριν Φοίβη.
ταῦτα σκοπεῦντες πάντα τὴν δίκην ὀρθῇ
γνώμη κυβερνᾶθ', ὡς ὁ Φρὺξ τανῦν ὑμῖν
πληγεὶς ἀμείνων ἔσσετ', εἴ τι μὴ ψεῦδος
ἐκ τῶν παλαιῶν ἡ παροιμίη βάζει.

formas Atticas, quas passim librarius posuit, commemorabo, non tamen mutaturus eas quae tam constanter apparent, ut ipsius poetae esse videantur. || 97 κῶς (sic cum accentu) Ρ. κοτ' R, puncto posito post δόξαν, non recte. || 98 ωδετεῦχαριν P, quod quid sit vel accentus docet. ὧδ ̓ ἔτ ̓ εὔχαριν male R. Passim voces male distinguit librarius (si culpae immunis est Kenyon, quod propter autotypum dubitaveris) velut supra vs. 29 πεφυρητι δοτ. | 100 κυβερνατ ως P, ut vs. 29 ειδοτ ως. Saepe, praesertim ante articulum et relativa, apparet psilosis, non tamen ita crebro ut in textum admittere audeam. Vid. Praefatio.

Ran. 623 sq. || 95 Mimum in Co insula doctum hinc perspexit R. Revera autem scenae destinatos fuisse mimiambos, quod Nicholson dubitare videtur, efficitur locis quales sunt III 64 VI 23 al. Strabonem p. 653 [XIV 2, 6] cft. R. || 97 Triccae in urbe Thessalica celeberrimum erat Aesculapii templum. Cf. IV 1 et Hom. Β 729. || 98 ὧδε hic more Alexandrino pro ἐνθάδε hic, alibi rectius pro δεύρο, huc. 100 sq. Φρύξ ἀνὴρ πληγεὶς ἀμείνων καὶ διηκονέστερος Apost. XVII 100. || 102 ἐκ τῶν παλαιῶν a priscis inde temporibus, nisi forte praestat interpretari traditum a veteribus proverbium, ut apud Theocritum XVI 33 ἐκ πατέρων πενίην ακτήμονα κλαίων.

ΠΙ

ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

ΜΗΤΡΟΤΙΜΗ

Π Οὕτω τί σοι δοίησαν αἱ φίλαι Μοῦσαι,
Λαμπρίσκε, τερπνὸν τῆς ζόης τ ̓ ἐπαυρέσθαι,
τοῦτον κατ ̓ ὤμου δεῖρον ἄχρις ἡ ψυχή
αὐτοῦ ἐπὶ χειλέων μοῦνον ἡ κακή λειφθῇ.
ἔκ μευ ταλαίνης τὴν στέγην πεπόρθηκεν
χαλκίνδα παίζων (καὶ γὰρ οὐδ ̓ ἀπαρκεῦσιν
αἱ δορκάδες, Λαμπρίσκε) συμφορῆς δ' ἤδη
ὁρμῇ ἐπὶ μέζον· τοῦ μὲν ἡ θύρη κεῖται
τοῦ γραμματίστεω (καὶ τριηκὰς ἡ πικρή

τὸν μισθὸν αἰτεῖ, κἂν τὰ Ναννάκου κλαύσω),
οὐκ ἂν ταχέως λέξεις· τήν γε μὴν παίστρην,
ὅκουπερ οικίζουσιν οἵ τε προύνικοι

AC. 3 κάτω μοι pueri nates intellegens vLeeuwen. Cf. II 69. Si κατ ̓ ὤμου sanum, valet ἐς τὸ νῶτον. Vid. V 33, sed ita expectes κατ' ώμων. || 2 τ abesse malim. 4 et 8 επι Ρ. Η αι αστραγάλαι P, glossema vocis κλαύσω posui in parenthesi. Η

δορκάδες, quam restituit R. U Ο sq. καὶ 10 sq. κἢν — παίστρην Cottalo tributa ab R Metrotimae, correcto λέξειε pro λήξιε et revocato e ms. γε μὴν (γ' ἐμὴν R), reddidit Richards, quo facto omnia plana praeter οἰκίζουσιν vs. 12, quod pro οἰκοῦσι dici non potuit; nec tamen οἰκέουσι valde placet, nisi forte ita dixit hyperbolice de commorantibus ibi perpetuo. Expectatur aliquod ludendi verbum, quod tamen non reperio, nam oivovσi verum esse

AE. Hic mimus illustrat vetus dictum ὁ μὴ δαρεὶς ἄνθρωπος οὐ παιδεύεται. & adverbium χαλκίνδα solus habet Hesychius, qui χαλκίνδα παίζειν (= χαλκίζειν. Cf. vs. 65) explicat εἰς χαλκὸν κυβεύειν. Bekk. An. 116, 10 χαλκίζειν ἀντὶ τοῦ χαλκῷ κυ βεύειν. Cf. Steph. thes. VIII, 1267 Α. || 9 ultimo cuiusque mensis die minerval solvendum erat. || 10 De hoc proverbio ef. Zenob. VI 10. || 11 παίστρη, nova vox, locus ubi luditur, ut ὀρχήστρα ubi saltatur. | 12 προύνικοι, baiuli, quibuseum