Ἑρμοδώρου Ὀλυνπίχου υἱοῦ ἱερέως Αμφιαράου τοῦ (51) διὰ τέλους ἐν τῇ φιλίᾳ τοῦ δήμου τοῦ Ῥωμαίων μεμενηκότος. Περὶ τού(52) του τοῦ πράγματος δόγμα συγκλήτου ~ ἐπὶ Λευ κίου Σύλλα Επαφροδίτου, (53) Κοΐντου Μετάλλου Εὐσεβοῦς ὑπά των ~ ἐπικεκυρωμένον δοκεῖ εἶναι, ~ (54) ὅπερ ἡ σύγκλητος ἐδογμάτισεν καὶ εἰς τούτους τοὺς λόγους· ὅσα τε θεῶι (55) Αμφιαράωι καὶ τῶν ἱερῷ αὐτοῦ ~ Λεύ κιος Κορνήλιος Σύλλας ἀπὸ συνβουλίου (56) γνώμης προσώρισεν συνεχώρησεν, τὰαὺ τὰ ἡ σύνκλητος τούτῳ τῶι θεῶι (57) δοθῆναι συνχωρηθῆναι ἡγήσατο. Ἐν τῶι συμβουλίωι παρῆσαν (58) οἱ αὐτοὶ οἱ ἐμ πραγμάτων συμβεβουλευμένων δέλτως πρώτης (59) κηρώματι τεσσαρεσκαιδεκάτωι. (C. SC. confirmans decretum consulum a. 681.) Δόγμα συγκλήτου τοῦτο γενόμενόν (60) ἐστιν· Πρὸ ἡμερῶν δεκαεπτὰ καλανδῶν Νοενβρίων ἐν κομετίωι. extra agros Hermodori Olympichi f. sacerdotis Amphiarai, qui perpetuo in amicitia populi Romani mansit. De ea re senatus consultum L. Sulla Epaphrodito, Q. Metello Pio cos. factum videtur esse, quod senatus decrevit et in haec verba: quaeque deo Amphiarao et aedi eius L. Cornelius Sulla de consilii sententia attribuit concessit, eadem senatus ei data concessa esse existimavit. In consilio fuerunt iidem qui in rerum consultarum tabula prima, cera quarta decima. (C.) Senatus consultum hoc factum est: A. d. XVII kal. Nov. in comitio. 4) conceptis hoc vocabulo ute- -- 1) Sulla eodem tempore a senatu appellatus est et Felix et Epaphroditus, ut in actis publicis populi Romani Graece retur pariter ut illo in Latinis. 2) a. 674. και Bases delendum censet, recte ut videtur. ἐν τῷ συμβ. τεσσαρεσκαιδεκάτωι extrema sunt decreti consulum (nam instrumenta quae proxime praecedunt partem eius decreti efficiunt) et ad id ipsum referenda. Nomina eorum qui in consilio sunt cum praescribantur in sententia de Adramytenis (Staatsr. 3,967 n. 3), subscribantur in decreto Sardo (infra cap. VI), plenaria forma huiusce decreti bis ea exhibet tam in principio quam in fine, quamquam hic non indicantur nisi remissione. Antiquissima igitur est consuetudo actorum synhodalium aetatis Christianae, quae item ubi plene servata sunt incipiunt a recensu praesentium, finiunt in subscriptionibus eorundem. (1) Γραφομένου παρῆσαν ο Τίτος Μαίνιος Τίτου υἱὸς Λεμωνία (et duo alii). (62. 63). Περὶ ὧν Μάρκος Λεύκολλος, Γάιος Κάσιος ὕπατοι (64) ἐπιγνόντες απήγγειλαν· περὶ Ὠρωπίας χώρας καὶ τῶν (65) δημοσιωνῶν ἑαυτοὺς ἐπεγνωκέναι· ὡσαύτως τὴν Ωρωπίων (66) χώραν ὑπεξειρημένην δοκεῖν εἶναι κατὰ τὸν τῆς μισθώσεως νόμον, (67) μὴ δοκεῖν τοὺς δημοσιώνας ταῦτα καρπίζεσθαι, οὕτως, ου (68) καθὼς αὐτοῖς ἐκ τῶν δημοσίων πραγμάτων πίστεώς τε τῆς (69) ἰδίας εφαίνετο, ἔδοξεν'. Scribendo adfuerunt T. Maenius T. f. Lem(onia) (et duo alii). Quod M. Lucullus C. Cassius cos. causa cognita rettulerunt de agro Oropio et publicanis cognovisse se: Oropiorum quoque agrum exceptum videri esse ex lege locationis, non videri publicanos eis frui, ita, ut eis e re publica fideque sua visum esset, censuere1. +41. SC. de Aphrodisiensibus c. a. 712. - C. I. Gr. 2,493 n. 2737 inde; Viereck sermo Graecus cet. p. 5. - Aphrodisias, Cariae oppidum, vel ut plene dicuntur in nummis 'Αφροδισιεῖς Πλαρασεῖς sive, ut in hoc marmore, Πλαρασεῖς καὶ ̓Αφροδισιεῖς, libertatem accepit non tam a Caesare dictatore quam ex actis eius quae dicebantur a M. Antonio a. 710 una cum confirmatione iuris asyli, quam memorat Tacitus ann. 3,62: Aphrodisienses posthac et Stratonicenses dictatoris Caesaris ob vetusta in partes merita et recens divi Augusti decretum attulere . . . . Aphrodisiensium civitas Veneris, Stratonicensium Iovis et Triviae religionem tuebantur. Eius decreti in lapide non superest nisi inscriptio γράμματα Καίσαρος et argumentum relatum in senatus consulto ; ex decreto IIIvirum r. p. c., quo id confirmabatur, quod videtur esse ἐπίκριμα adlegatum in epistula Antonii, non superest nisi argumentum solum in idem senatusconsultum receptum. Quod secundo loco in epistula nominatur δόγμα, eius bona pars superest; tertium iusiurandum quarta lex, quibus foedus sancie batur, perierunt. Tempore extrema, in ordine solito more prima est epistula M. Antonii triumviri r. p. c. et cos, des. II et III, id est scripta inter 1) Extrema pars decreti perturbata omissis formulis tralaticiis qualis esse debuerit, intellegitur ex senatusconsulto de Asclepiade; scilicet post relationem magistratuum, quae finit v. καρπίζεσθαι, ponendum fuit περὶ τούτου τοῦ πράγματος οὕτως ἔδοξεν· τὴν σύγκλητον θέλειν ταῦτα οὕτως γίνεσθαι ὡς ἂν αὐτοῖς ἐκ τῶν δημοσίων πραγμάτων πίστεώς τε τῆς ἰδίας φαίνηται. Ἔδοξεν. 12 BRUNS, Fontes iuris. Ed. VI. α. 715 et 719, per quam haec instrumenta omnia Aphrodisiensibus misit, ea integra superest. Lapidem semel tantum descriptum a Sherardo edidit primus Chishull in antiquitatibus Asiaticis (1738); nos repetivimus ex recensione Boeckhiana C. I. Gr. 1. 1. Supplementa eo minus certa sunt, quod de hiutuum ambitu parum constat; sunt autem alia priorum, alia mea, alia Viereckiana. [Μᾶρκος Αντώνιος Μάρκου υἱὸς αὐτοκράτωρ, ὕπατος ἀποδε δει](1)γμένος τὸ β ́ καὶ [τὸ γ], (3) τριῶν ἀνδρῶν τῆς (3) τῶν δημοσίων πρα(4)γμάτων διατάξεως (5) Πλαρασέων και Αφρο(*)δεισιέων ἄρχουσιν (7) βουλῇ δήμῳ χαίρειν. 23 (*) Εἰ ἔῤῥωσθε, εὖ ἂν ἔ(9)χοι· ὑγιαίνω δὲ καὶ (10) αὐτὸς μετὰ τοῦ στρα(11)τεύματος. Σόλων (12) Δημητρίου ὑμέτερος (13) πρεσβευτής ἐπι(14)μελέστατα πεφρον(15) τικώς τῶν τῆς πό(16)λεως ὑμῶν πραγ(17)μάτων οὐ μόνον (18) ἠρκέσθη ἐπὶ τοῖς (19) γεγονόσιν οίκονο(20) [μή] μασιν, ἀλλὰ καὶ (21) ἡμᾶς παρεκάλεσ(22)εν εἰς τὸ τοῦ γεγο(**) νότος ὑμεῖν ἐπι(24) κρίματος καὶ δόγ μα(25)τος καὶ ὁρκίου καὶ νέ(26) μου ἀντιπεφωνημέ(27)να ἐκ τῶν δημοσίων (28) δέλτων ἐξαποστεῖ(29)λαι ὑμεῖν τὰ ἀντίγρα(30)φα· ἐφ οἷς ἐπαινέ( 1)σας τὸν Σόλωνα μᾶλ (32)λον ἀπεδεξάμην ἔσ(33)χον τε ἐν τοῖς ὑπ' ἐμοῦ (34) γεινωσκομένοις, (35) ᾧ καὶ τὰ καθή κοντα (86) ἀπεμέρισα φιλάν(37)θρωπα, ἄξιον ἡγη(*)σάμενος τὸν ἄν(39)δρα τῆς ἐξ ἡμῶν τει(4)μῆς. Ὑμεῖν τε συ(41) νήδομαι ἐπὶ τῷ ἔχειν (42) τοιοῦτον πολείτην. (43) Ἔστιν δὲ ἀντίγραφα (44) τῶν γεγονότων ὑ(45) μεῖν φιλανθρώπων (46) τὰ ὑπογεγραμμένα· M. Antonius M. f. imperator, cos.] designatus iterum et [tertium], trium virum rei publicae constituendae Plarasensium et Aphrodisiensium magistratibus ordini populo salutem. Si valetis bene est; valeo equidem cum exercitu. Solo Demetrii f. legatus vester, qui diligentissime res publicas vestras curavit, non solum factas constitutiones comprobavit, sed etiam nos hortatus est, ut decreti vobis redditi et senatus consulti et iuris iurandi et legis expressa e tabulis publicis vobis mitteremus exempla; ideo laudatus Solo acceptior mihi factus est eumque in notis mihi habui, eidemque beneficia quae par erat tribui, dignum iudicans virum qui a nobis honoraretur. Vobis autem gratulor quod talem habetis civem. Sunt autem exempla (47) ἃ ὑμᾶς βούλομαι (48) ἐν τοῖς δημοσίοις (49) τοῖς παρ' ὑμεῖν (50) γράμμασιν ἐντάξαι. περὶ τούτου τοῦ πράγματος οὕτως ἔδοξεν· ἀρέσκειν τῇ συγ κλήτῳ Παρασεῖς καὶ ̓Αφροδεισιεῖς, ὡς ἔκρινε Γάιος Καίσαρ αὐτοκράτωρ, κατὰ τὰ (1) δί]καια ἐσθλά τε [μετὰ ταῦτ]α (?) ἐλευθέ ρους εἶναι, τῷ [τε] δικαίῳ καὶ ταῖς [κρίσεσιν ἰδίαις τὴν πέ(3)λιν] τὴν Πλαρασέων καὶ ̓Αφροδεισιέων χρῆσθαι, μήτε ἐγγύην ε[ἰς Ρώμην αὐτοὺς κατὰ δόγμα τι (3) κ]αὶ κέλευσιν ὁμολογεῖν· ἅ τέ τινα ἔπαθλα τειμὰς φιλάνθρω[πα τρεῖς ἄνδρες (4) ο]ί τῆς τῶν δημοσίων πραγμάτων διατάξεως τῷ ἰδίῳ ἐπικρίματι Πλ[αρασεῦσι καὶ ̓Αφροδεισιεῦ(5)σι] προσεμέρισαν προσμεριούσιν συνεχώ ρησαν συγχωρήσουσιν, τα[ῦτα πάντα κύρια είναι (*) γ]ενέσθαι· ὁμοίως τε ἀρέσκειν τῇ συγκλήτῳ τὸν δῆμον τὸν Πλα[ρασέων beneficiorum vobis tributorum infra scripta: quae vos in tabulas vestras publicas referre volo. de ea re ita censuerunt: placere senatui Plarasenses et Aphrodisienses, sicut decrevit C. Caesar imp., ex] aequo et bono posthac liberos esse, et iure [iudiciisque (3) suis civitatem] Plarasensium et Aphrodisiensium uti, neque vadimonium [Romam eos ad decretum quodvis] et iussum promittere2; quaeque praemia honores beneficia [..... tresviri] rei publicae constituendae suo decreto Pl[arasensibus et Aphrodisiensibus] attribuerunt attribuerint concesserunt concesserint, ea [omnia rata esse] fieri; item placere senatui populum Plarasensium [et Aphrodi1) Epistula Caesaris ipsa et quae sequebantur perierunt. 2) Supplementa Chishulliana a Boeckhio fere retenta μήτε ἐγγύην ε[ἰσφέρειν τούτοις κατὰ τόδε τὸ δόγμα κ]αὶ κέλευσιν ὁμολογεῖν cum defendi nequeant, magis crediderim hoc loco caveri, Aphrodisiensis civis ne iussu magistratus Romani Romam evocetur et propterea vadimonium facere cogatur. Similiter (quem locum debemus Kaibelio) Dionysius 11,32: τὴν ἐγγύην ὁμολογεῖτε εἰς τὴν αὔριον ἡμέραν. καὶ ̓Αφροδεισιέ](7)ων τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν ἀτέλειαν αὐτοὺς πάντων τῶν πραγ[μάτων ἔχειν (*) καθ]άπερ καί τις πολιτεία τῷ καλλίστῳ δικαίῳ καλλίστῳ τε νόμῳ ἐστίν, [ἥτις παρὰ τοῦ (9) δήμου τοῦ Ῥωμαίων τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν ἀτέλειαν ἔχει, φίλη τε καὶ σύ[μμαχος γεγέ(10)νηται· 1 τὸ δὲ] τέμενος θεᾶς Ἀφροδίτης ἐν πόλει Πλαρασέων καὶ Αφροδεισιέω[ν ἄσυλον (11) ἔ]στω ταὐτῷ τῷ δικαίῳ ταὐτῇ τε δεισιδαιμονίᾳ, ᾧ δικαίῳ καὶ ᾗ δεισ[ιδαιμονίᾳ τὸ ἱερὸν θε(12)ᾶς Ἐφε]σίας ἐστίν ἐν Ἐφέσῳ· κύκλῳ τε ἐκείνου τοῦ ἱεροῦ εἴτε τέ μενος εἴτε ἱερόν ἐστιν, οὗ (13)τος ὁ] τόπος ἄσυλος ἔστω2. ὅπως τε ἡ πόλις καὶ οἱ πολεῖται οἱ Παρασέων [καὶ ̓Αφροδεισιέων (14) μεθ' ὧ]ν κωμῶν χωρίων ὀχυρωμάτων ὁρῶν προσόδων πρὸς τὴν φιλίαν τοῦ δήμου προσῆλθον, ταῦτα (15) ἔχωσιν κρατῶσιν χρῶνται καρπίζωνται τε πάντων πραγμάτων ἀτελεῖς ὄντες· μηδέ τινα (16) φόρον δ]ιά τινα αἰτίαν ἐκείνων διδόναι μηδὲ [ξε]υνεισφέρειν ὀφείλωσιν, [ἀλλ ̓ αὐτοὶ πᾶσι (17) τούτ]οις, κατ' οὗ siensium libertatem et immunitatem ipsos omnium rerum [habere] ..... uti quae civitas optimo iure optimaque lege est, [quae civitas a] populo Romano libertatem et immunitatem habet, amica et socia [eius facta est]; templum autem deae Veneris in civitate Plarasensium et Aphrodisiensium [ἄσυλον] esto eodem iure eademque religione, quo iure quaque religione [templum deae] Ephesiae est Ephesi, et in ambitu eius sacrarii si quod templum sive [sacrum est, is] locus ἄσυλος esto: utique civitas et cives Plarasenses [et Aphrodisienses cum quibus] vicis agris castellis saltibus reditibus in amicitiam [populi Romani venerunt, ea habeant] possideant utantur fruantur omnium rerum immunes, [neve quod tributum] ex quacumque causa illarum rerum dare inferreve debeant, [sed ipsi 1) τῷ delet Boeckhius. 2) Cf. Tacitus ann. 3,62: non modo templum, sed duobus milibus passuum eandem sanctitatem tribuerunt; decretum de Oropiis (p. 162) v. 44. Spatium omitti potuit, quoniam agitur non de loco consecrando, sed de loci sacrati iure asyli confirmando. 3) Supplementa suggessit Pickius sumpta ex SC. Narthaciensi (Bull de corr. hell. 6,356) υ. 21. 4) iunge φόρον ἐκείνων. 5) ζ. |