περὶ τούτου τοῦ πράγ[μα (52)το]ς ὕστερον ἔναντι Γαΐου Λοκρετίου βουλεύσασθαι ἔδοξεν.

6) (53) Ὡσαύτως περὶ ὧν οἱ αὐτοὶ Θισβεῖς ἐνεφάνισαν περὶ σίτου καὶ ἐλ[αί](54)ου ἑαυτοῖς κοινωνίαν πρὸς Γναῖον Πανδοσῖνον γεγονέναι, περὶ τού(55) του τοῦ πράγματος, [ἐ]ὰν κριτὰς λαβεῖν βούλωνται, τούτοις κριτὰς δο[5](56)ναι ἔδοξεν.

7) Ὡσαύτος περὶ ὧν οἱ αὐτοὶ λόγους ἐποιήσαντο περὶ τοῦ (57) γράμματα δοῦναι Θισβεῦσιν εἰς Αἰτωλίαν καὶ Φωκίδα·

περὶ τούτου (58) τοῦ πράγματος Θισβεῦσι καὶ Κορωνεῦσιν εἰς Αἰτωλίαν καὶ Φωκί(59)δα καὶ ἐάν που εἰς ἄλλας πόλεις βούλωνται, γράμματα φιλάν(60)θρωπα δοῦναι ἔδοξεν.

de ea re posthac coram C. Lucretio deliberandum esse censuerunt.

6) Item quod iidem Thisbaei significaverunt de frumento et oleo sibi societatem cum Gnaeo Pandosino fuisse,

de ea re, si iudices accipere volent, iis iudices dandos esse censuerunt.

7) Item quod iidem verba fecerunt de litteris dandis Thisbaeis in Aetoliam et Phocidem,

de ea re Thisbaeis et Coronaeis in Aetoliam et Phocidem et si quo ad alias civitates volent, litteras benignas dandas esse censuerunt.

37. SC. de philosophis et rhetoribus a. 593. (Suetonius de claris rhetoribus c. 1: vetus SC., item censorium edictum subiciam :)

C. Fannio Strabone, M. Valerio Messala cos.

M. Pomponius praetor senatum consuluit.

Quod verba facta sunt de philosophis et de rhetoribus, de ea re ita censuerunt: ut M. Pomponius praetor animadverteret curaretque, uti ei e republica fideque sua videretur, uti Romae ne essent.

38. SC. de Tiburtibus c. a. 595.

C. I. L. 1,107 n. 201; XIV, 385 n. 3584. E tabula ahenea, quae saec. XVI Tibure reperta aut periit aut latet. Primum edita est ab Ursino (ad

August. de leg. 22), postremo e tabula ipsa ab Ennio Quirino Visconti (icon. rom. 1,89). Eam scriptam esse per bellum sociale a. 664 Visc. coniecit, per coniurationem Sertorianam (a. 676) Mo. l. 1.; Ritschelius (Rh. Mus. 9,160) L. Cornelium praetorem eundem esse iudicavit atque L. Cornelium Cn. f. Lentulum Lupum consulem a. 598, adsentiente postea Mo. (Eph. epigr. 1, 289) propterea quod tribus in nominibus testium omissa ad eam aetatem ducit. Habemus autem non ipsum SC., sed epistulam praetoris datam ad SCtum, conversa oratione ex tertia persona in secundam, id quod post Urs. demonstravit Mo.

L. Cornelius Cn. f. pr(aetor) sen(atum) cons(uluit) a. d. III nonas Maias sub aede Kastorus.

(2) Scr. adf. A. Manlius A. f., Sex Iulius . . ., L. Postumius S(p.) f.

(3) Quod Teiburtes v(erba) f(ecistis) quibusque de rebus vos purgavistis, ea senatus (4) animum advortit ita utei aequom fuit: nosque ea ita audiveramus, (5) ut vos deixsistis vobeis nontiata esse. Ea nos animum nostrum (6) non indoucebamus ita facta esse propter ea quod scibamus (7) ea vos merito nostro facere non potuisse, neque vos dignos esse, (8) quei ea faceretis, neque id vobeis neque rei poplicae vostrae (9) oitile esse facere. Et postquam vostra verba senatus audivit, (10) tanto magis animum nostrum indoucimus, ita utei ante (11) arbitrabamur, de eis rebus af vobeis peccatum non esse. (12) Quonque de eieis rebus senatuei purgati estis, credimus vosque (13) animum vostrum indoucere oportet, item vos populo (14) Romano purgatos fore.

SC. de Asclepiade Clazomenio sociisque a. 676.

C. I. L. 1,110 n. 203; Inscr. Graec. Siciliae et Italiae 247 n. 951. Ri. tab. 30. E tabula ahenea, cui SC. utraque lingua inscriptum est, Latina in superiore, Graeca in inferiore parte. Pars Graeca paene integra servata est, Latinae tantummodo extrema pars. Versionis Graecae vv. 1.2.3.32.33 litteris maioribus scripti sunt. Tabulae Romae saec. XVI reperta hodie Neapoli adservatur. Pertinet SC. ad tres nauarchos Graecos propter merita erga rempublicam Romanam in amicorum populi Romani formulam referendos. Haud raro singuli homines in populi amicitiam ita recepti sunt; ita ad a. 583 Liv. 44,16,7 ait: senatus in formulam sociorum eum (Onesimum Macedonem) referri iussit, locum lautia praeberi, iisdem fere verbis usus, quibus hoc SC. v. 7 et 8 superstitibus. Anno 676 (78 a C.) id factum esse, praescriptio ostendit.

[Consulibus Q. Lutatio Q. f. Catulo M. Aemilio Q. f. M. n. Lepido, praetore urbano et inter peregrinos L. Cornelio.. f. Sisenna, mense Maio.

Q. Lutatius Q. f. Catulus cos. senatum consuluit a. d. XI k. Iunias in comitio.

Scribundo adfuerunt L. Faberius L. f. Ser(gia), C..... L. f. Pop(lilia), Q. Petillius T. f. Ser(gia).

Quod Q. Lutatius Q. f. Catulus consul verba fecit, Asclepiadem Philini filium Clazomenium, Polystratum Polyarci filium Carystium, Meniscum Irenaei, qui fuit Meniscus Thargelii, filium Milesium, nauarchos | in navibus advenisse bello Italico incipiente', eos operam fortem et fidelem rei publicae nostrae navasse, | eos se ex senatus consulto in patrias dimittere velle, si

Ἐπὶ ὑπάτων Κοίντου Λυτατίου Κοίντου υἱοῦ Κάτλου καὶ Μάρκου Αἰμιλίου Κοίντου υἱοῦ] (3) Μάρκου υἱωνοῦ Λεπίδου ', στρατηγοῦ δὲ κατὰ πόλιν καὶ ἐπὶ τῶν ξένων Λευκίου Κορνηλίου υἱοῦ] (3) Σισέννα, μηνός Μαΐου.

Κόιντος Αυτάτιος Κοίντου υἱὸς Κάτλος ὕπατος συγκλήτῳ συνεβουλ[εύσατο] (4) πρὸ ἡμερῶν ἕνδεκα καλανδῶν Ἰουνίων ἐν κομετίῳ.

Γραφομένῳ παρῆσαν Λεύκιος Φαβέριος Λευκίου υἱὸς Σεργία, Γάιο[ς ... Λευ](5)κίου υἱὸς Ποπλιλία, Κόιντος Πετίλλιος Τίτου υἱὸς Σεργία.

Περὶ ὧν Κόιντος Λυτάτιος Κοίντου υἱὸς Κάτλος ὕπατος λέγους ἐποιήσατο, 'Α[σκληπιάδην] (*) Φιλίνου υἱὸν Κλαζομένιον, Πολύστρατον Πολυάρχου υἱον Καρύστιον, Μενίσκον Ειρηναίου, τὸν γεγονότα Μενίσκον Θαργηλίου, υἱὸν Μιλή[σιον, ναυάρχους] (7) ἐν τοῖς πλοίοις παραγεγονέναι τοῦ πολέμου τοῦ Ἰταλικοῦ ἐ[ξ]αρχομένου", τούτους ἐργασίαν ἔπανδρον καὶ πιστὴν τοῖς δημοσίοις πράγμασιν τοῖς ἡμετέρ[οις παρεσχηκέ](*)ναι, τούτους ἑαυτὸν κατὰ τὸ τῆς συγκλήτου δόγμα εἰς τὰς πατρίδας ἀπολῦσαι βούλεσθαι, 1) λιπεδου. 3) ποπλιαια. 4) καταος. 5) μεν.οσκον. 6) Thargelii filius adoptione filius Irenaei factus est.

2) πμερων.

7) [Intellegitur

puto bellum vere Italicum, scilicet Marsicum a. 664-66 finitum civitate Italicis concessa, non Sullanum a. 671. 672, quamquam hoc et ipsum, cum propterea quod illius pars et sequela fuit tum propter Samnites a Sulla debellatos, recte ita appellari potuit et propius abest ab anno eo, quo nauarchis praemia senatus attribuit. ΤΗ. Μ.] 8) τπς.

sibi videretur, ut pro rebus bene gestis ab eis fortiterque factis | in rem publicam nostram honor eis haberetur:

de ea re ita censueruut: Asclepiadem Philini filium Clazomenium, | Polystratum Polyarci filium Carystium, Meniscum Irenaei filium, qui fuit Meniscus antea Thargelii, Milesium, viros bonos ei amicos appellari. | Senatum populumque Romanum existimare eorum operam bonam et fortem et fidelem e re publica nostra fuisse; | quam ob causam senatum censere, uti ii liberi posterique eorum in suis patriis vacui omnium rerum et tributorum immunes sint: si qua tributa ex | bonis eorum exacta sunt, postquam rei publicae nostrae causa profecti sunt, ut ea iis reddantur restituantur; et si qui | agri aedificia bona eorum venierunt, postquam e patria rei publicae nostrae causa profecti sunt, ut ea omnia eis in integrum restituantur; | et si qui dies constitutus

ἐὰν αὐτῷ' φαίνηται, ὅπως ὑπὲρ τῶν καλῶς πεπραγμένων ὑπ' αὐτ [τῶν καὶ ἀνδρα](*)γαθημάτων εἰς τὰ δημόσια πράγματα τὰ ἡμέτερα καταλογὴ αὐτῶν γένηται·

περὶ τούτου τοῦ πράγματος οὕτως ἔδοξεν· 'Ασκληπιάδην Φιλίνου υἱὸν Κλαζ[ομένιον], (10) Πολύστρατον Πολυάρχου υἱὸν Καρύστιον, Μενίσκον Εἰρηναίου υἱὸν Μιλήσιον τὸν γεγονότα Μενίσκον ἄνωθεν δὲ Θαργηλίου, ἄνδρας καλοὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ φί[λους προσ](11)αγορεῦσαι. Τὴν σύγκλητον καὶ τὸν δῆμον τὸν Ῥωμαίων διαλαν βάνειν τὴν τούτων ἐργασίαν καλὴν καὶ ἔπανδρον καὶ πιστὴν τοῖς δημοσίοις πράγμασιν τοῖς ἡμετέρο[ις γεγο]νέναι, (12) δι ̓ ἣν αἰτίαν τὴν σύνκλητον κρίνειν, ὅπως οὗτοι τέκνα ἔκγονοί τε αὐτῶν ἐν ταῖς ἑαυτῶν πατρίσιν ἀλειτούργητοι πάντων τῶν πραγμάτων καὶ ἀνείσφοροι ὦσιν· εἴ τινες εἰσφ[οραὶ] ἐκ τῶν (13) ὑπαρχόν των αὐτῶν εἰσπεπραγμέναι εἰσὶν μετὰ τὸ τούτους τῶν δημοσίων πραγμάτων τῶν ἡμετέρων χάριν ὁρμῆσαι, ὅπως αὗται αὐτοῖς ἀποδοθῶσιν ἀποκατασταθῶσιν· εἰ τέ τινες (14) ἀγροὶ οἰκίαι υπάρ χοντα αὐτῶν πέπρανται μετὰ τὸ ἐκ τῆς πατρίδος τῶν δημοσίων πραγμάτων τῶν ἡμετέρων χάριν ὁρμῆσαι, ὅπως ταῦτα πάντα αὐτοῖς εἰς ἀκέραιον ἀποκαταστα(15)θῇ· εἰ τέ τις προθεσμία παρε

exierit, ex quo e patria rei publicae nostrae causa profecti sunt, ne quid ea res eis noceat | neve quid eis ob eam causam minus debeatur neve quid minus eis persequi exigere liceat, quaeque hereditates] (1) eis leibe risve eor[um obvenerunt ut eas habeant possideant fruanturque; quaeque (2) ei liberi posteri uxoresve eorum ab altero persequentur, sive quid] ab eis leibereis postereis ux[oribusve eorum alii persequentur, ut eis liberis posteris uxoribusve (3) eorum ius et potestas sit, seive in patria suis legibus velint iudicio certare seive apud magistratus [nostros Italicis iudicibus, seive in civitate libera (4) aliqua earum, quae semper in amicitia p(opuli) R(omani) manseru]nt, ubei velint utei ibei iudicium de eis rebus fiat. Sei qua [iudicia de eis absentibus postquam e patria profecti sunt, (5) facta sunt, ea uti in inte

λήλυθεν', ἀφ ̓ οὗ ἐκ τῆς πατρίδος τῶν δημοσίων πραγμάτων τῶν ἡμετέρων χάριν ὥρμησαν, μή τι τοῦτο τὸ πρᾶγμα αὐτοῖς βλαβε ρὸν γένηται (16) μηδέ τι αὐτοῖς διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ἔλασσον ὀφείληται μηδέ τι ἔλασσον αὐτοῖς μεταπορεύεσθαι πράσσειν ἐξῇ, ὅσαι τε κληρονομίαι αὐτοῖς ἢ τοῖς τέκνοις αὐτῶν (17) παρεγένοντο, ὅπως ταύτας ἔχωσιν διακατέχωσιν καρπεύωνταί τε ὅσα τε ἂν αὐτοὶ τέκνα ἔκγονοι γυναίκες τε αὐτῶν παρ' ἑτέρου μεταπο ρεύωνται, ἐάν τέ τι πα(18)ρ' αὐτῶν τέκνων ἐκγόνων γυναικῶν τε αὐτῶν ἕτεροι μεταπορεύωνται, ὅπως τούτων τέκνων [ἐκγόνων] γυναικῶν [τε] αὐτῶν ἐξουσία καὶ αἵρεσις [ῇ], ἐάν τε ἐν ταῖς πα(19) τρίσιν κατὰ τοὺς ἰδίους νόμους βούλωνται κρίνεσθαι, ἢ ἐπὶ τῶν ἡμετέρων ἀρχόντων ἐπὶ Ἰταλικῶν κριτῶν, ἐάν τε ἐπὶ πόλεως ἐλευθέρας τῶν διὰ τέλους (20) ἐν τῇ φιλίᾳ τοῦ δήμου τοῦ Ρωμαίων μεμενηκυιῶν, οὗ ἂν προαιρῶνται, ὅπως ἐκεῖ τὸ κριτή ριον περὶ τούτων τῶν πραγμάτων γίνηται· εἴ τινα κριτήρια (21) περὶ αὐτῶν ἀπόντων μετὰ τὸ ἐκ τῆς πατρίδος ὁρμῆσαι γεγονότα ἐστίν, ταῦτα ὅπως εἰς ἀκέραιον ἀποκατασταθῇ καὶ ἐξ ἀκεραίου

-

1) παρεαήλυθεν. 2) ωρμησαν. 3) οσειληται. 4) αιακατεχωσιν. 5) ἐκγόνων et τε inseruit Mo. β) [Inter ἀρχόντων et ἐπὶ manu antiqua (de antiquitate additamenti dubitare me vetuit Huelsenus aere inspecto) inserta est littera H, perperam si quid video; nam iudicium apud magistratus Romanos et iudicium iudicum Italicorum tantum abest, ut recte sibi opponantur, ut Italici iudices dari nequeant nisi a magistratu Romano. TH. M.] 7) κρητηριον.